به این آیات مراجعه شود:
1 - « أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلى غَسَقِ اللَّیْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً
وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسى أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً» اسراء /78 - 79
نماز را از زوال آفتاب تا نهایت تاریکى شب برپادار، و [نیز] نماز صبح را، زیرا نماز صبح همواره [مقرون با] حضور [فرشتگان] است.
و پاسى از شب را زنده بدار، تا براى تو [به منزله] نافلهاى باشد، امید که پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند.
2 - «وَ أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ ذلِکَ ذِکْرى لِلذَّاکِرینَ»هود /114
و در دو طرف روز [=اول و آخر آن] و نخستین ساعات شب نماز را برپا دار، زیرا خوبی ها بدی ها را از میان مىبرد. این براى پندگیرندگان، پندى است.
3 - «فَسُبْحانَ اللَّهِ حینَ تُمْسُونَ وَ حینَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِیًّا وَ حینَ تُظْهِرُونَ » روم / 17 - 18
پس خدا را تسبیح گویید آن گاه که به عصر درمىآیید و آن گاه که به بامداد درمىشوید.
و ستایش از آنِ اوست در آسمان ها و زمین و شامگاهان و وقتى که به نیم روز مىرسید.
4 - « فَاصْبِرْ عَلى ما یَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها وَ مِنْ آناءِ اللَّیْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرافَ النَّهارِ لَعَلَّکَ تَرْضى» طه/130
پس بر آنچه مىگویند شکیبا باش، و پیش از بر آمدن آفتاب و قبل از فرو شدن آن، با ستایش پروردگارت [او را] تسبیح گوى، و برخى از ساعات شب و حوالى روز را به نیایش پرداز، باشد که خشنود گردى.
5 - « فَاصْبِرْ عَلى ما یَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ وَ مِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُودِ» ق / 39 -40
و بر آنچه مىگویند صبر کن، و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از غروب، به ستایش پروردگارت تسبیح گوى.
و پارهاى از شب و به دنبال سجود [به صورت تعقیب و نافله] او را تسبیح گوى.
دلالت بعضی از آیات مذکور بر نمازهای پنجگانه احتیاج به توضیح و تبیین دارد . برای اطلاع از آنها لازم است به کتب تفسیر به خصوص تفاسیر آیات الاحکام مراجعه شود ، بدین منظور ما دو کتاب مناسب را در این زمینه به شما معرفی می کنیم :
1 – فاضل، جواد کاظمى، جواد بن سعد بن على اسدى، مسالک الأفهام إلى آیات الأحکام، ج1، ص: 141 – 157، 4 جلد.
2 - فاضل مقداد، جمال الدین مقداد بن عبد اللَّه، کنز العرفان فی فقه القرآن، ج1، ص: 66 ، 2 جلد - قم - ایران، نوبت چاپاول.79.
نظرات شما عزیزان: