70- رفع نگرانی با نماز

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود:

پیامبر خدا، چنان بودند که چون دچار نگرانی می شدند، به نماز پناه می بردند.

منبع: تفسیر درالمنثور،ج1،ص67

71- نماز پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) در جنگ احزاب

پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) در جنگ احزاب با اشاره نماز خواند.

منبع: تفسیر نمونه، ج2،ص148

72- سختی در عبادت

پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلّم) بعد از نزول وحی و قرآن، عبادت بسیار می کرد و مخصوصا ایستاده به عبادت مشغول می شد، آن قدر که پاهای او متورم گردید، و گاهی برای آنکه بتواند به عبادت خود ادامه دهد، سنگینی خود را بر یک پا قرار می داد و گاه بر پای دیگر، گاه بر پاشنه می ایستاد و گاه بر انگشتان پا. آیاتی نازل شد و به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) دستور داد که این همه رنج و ناراحتی بر خود تحمیل نکند.

منبع: رعد،آیه 156، داستانهای تفسیر نمونه، ص172

73- اثر شب زنده داری

انس بن مالک می گوید: رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) آن قدر عبادت و شب زنده داری کرد که بر اثر آن، بدنش همچون مشک خشکیده شد.

جمعی از مسلمین (دلشان به حال حضرت سوخت) عرض کردند: (( چه چیز شما را این گونه به کوشش و عبادت واداشته است؟ با این که خداوند گناه (ترک اولی) قبل و بعد تو را بخشیده، باز این همه سعی و تحمل و رنج در عبادت برای چه؟))

آن حضرت در پاسخ آنها فرمود: (( آیا من بنده سپاسگزار خدا نباشم؟)).

منبع: تفسیر الدّر المنثور،ج6،ص70

74- محبت به کودک در حال نماز

لیث بن سعد می گوید: روزی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) نماز جماعت می خواند و جمعی به وی اقتدا کرده بودند. حسین (علیه السّلام)، که کودک بود، در همان نزدیکی ها بود، وقتی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) به سجده می رفت، حسین(علیه السّلام) آمد و به پشت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) سوار می شد و پاهایش را حرکت می داد و می گفت: «حَل… حَل» (که شتر را با تکرار این واژه می رانند) هنگامی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) می خواست سر از سجده بردارد، حسین را می گرفت و آرام به زمین می گذاشت و بلند می شد، و وقتی که به سجده می رفت، باز حسین می آمد و بر پشت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) سوار می شد و پاهایش را حرکت می داد و می گفت: « حَل… حَل»

این موضوع تا آخر نماز تکرار شد، یک نفر یهودی این منظره را می دید، به عنوان اعتراض، نزد رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) آمد و گفت: « ای محمد! شما با کودکان به گونه ای رفتار می کنید، که ما این گونه رفتار نمی کنیم.»

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: « اگر شما به خدا و رسولش ایمان داشته باشید، به کودکان خود مهربانی می کنید و با مهر و نوازش با آنها رفتار می نمایید». یهودی از دستور مهرانگیز تربیتی اسلام و بلندنظری پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) مجذوب اسلام شد و همان دم قبول اسلام کرد، و به صف مسلمین پیوست.

منبع: مناقب،ج4،ص272 و 73

75- تأکید پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) به شکرت در نماز جماعت

امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: « پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم)- طبق معمول- برای ادای نماز صبح با جماعت، وارد مسجد شد، پس از نماز به پشت سر نگاه کرد و دید عده ای از مسلمین برای نماز نیامده اند، نام آنها را به زبان آورد و فرمود: « آیا این افراد در نماز شرکت نموده اند؟! حاضران گفتند: نه.

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: « آگاه باشید، بر افراد منافق، نمازی سخت تر از نماز عشا و نماز صبح نیست: « وَلَو عَلِمَوا اَیُّ فَضلٍ فَیهِما لأَتَوهُما وَلَو حَبواً» اگر آنها پاداش بسیار نماز صبح و عشا را با جماعت در می یافتند گرچه چهار دست و پا باشد، خود را به جماعت می رساندند.»

منبع:وسائل الشیعه،ج5،ص378

76- سجده ی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) در جبهه

سال دوم هجرت بود، سپاه اندک اسلام در سرزمین بدر، در برابر سپاه مجهز دشمن قرار گرفتند. صبح روز جمعه هفدهم رمضان، جنگ شروع شد، و درگیری سختی بین دو سپاه درگرفت، حمله های پی در پی و جنگ های تن به تن همچنان ادامه داشت.

حضرت علی(علیه السّلام) می فرماید: روز جنگ بدر در هنگامه ی شدید نبرد، به جستجوی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) پرداختم تا ببینم او در کجاست و چه می کند؟ ناگاه وی را در گوشه ای یافتم، که سر به سجده نهاده بود و مکرر می گفت: (( یا حَیُّ یا قَیُّوم؛ ای خدای زنده! و ای خدایی که ذات پاک و تمام صفات تو، قائم به خودت می باشد.))(1)

تنها همین ذکر را می گفت، و آن قد ر این ذکر را ادامه داد، تا خداوند او را در این جنگ، پیروز ساخت. آن حضرت این درس را به ما آموخت که باید در هر حال، به خصوص در سختیها، به خدای بزرگ توجه کرد و لحظه به لحظه از او استمداد نمود.(2)

(1): این جمله از قرآن اقتباس شده و آغاز آیة الکرسی (بقره آیه 255) آمده است.

(2): تفسیر روح البیان،ص 271، داستان دوستان، ج 3،ص214

77- سریع خواندن نماز جماعت

عصر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) بود، ظهر فرا رسید، موذن در مسجد النبی اذان ظهر را گفت و مردم را به شرکت در نماز جماعت، با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) دعوت نمود، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) به مسجد آمد، مسلمین ازدحام کردند و صفوف نماز تشکیل شد، و نماز جماعت شروع گردید، در وسط های نماز ناگاه دیدند رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) می خواهد با شتاب و عجله نماز را تمام کند.

خدایا چه شده است؟ مگر بیماری شدیدی بر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) عارض گردیده؟ که او همواره به وقار و آرامش در نماز سفارش می کرد، اکنون چرا مستحبّات نماز را رعایت نمی کند، آن همه عجله برای چه؟ چرا؟ یعنی چه؟

چند لحظه نگذشت که نماز به پایان رسید، مردم به نزد آن حضرت شتافتند، احوال پرسیدند، می گفتند: ای رسول خدا! آیا پیشامدی شده؟ حادثه ی بدی رخ داده؟ چرا نماز را این گونه با شتاب و سرعت به پایان رساندی؟

پاسخ همه ی این چراها، فقط این جمله بود، که پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) به آنها فرمود: (( اَما سَمِعتُم صُراخَ الصَّبِیُّ؛ آیا شما صدای گریه و جیغ کودک شیرخوار را نشنیدید؟

معلوم شد کودک شیرخواری در نزدیکیآ گریه می کند و کسی نبود که او را آرام نماید، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) نماز را با شتاب تمام کرد، تا کودک را آرامش و نوازش دهد.

78- سجده ی شکر برای مژده

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) سوار بر شتر، به جایی می رفت. ناگهان شتر را نگه داشت و از آن پیاده شد و پنج بار سجده کرده سپس سوار بر شتر شده به راه خود ادامه داد.

حاضران پرسیدند: (( ای رسول خدا! این کاری را که انجام دادی، بی سابقه بود. برای چه پنج سجده انجام دادی؟))

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: (( جبرئیل با من ملاقات کرد، و پنج مژده داد. پیاده شدم و برای هر یک از آن مژده ها یک سجده شکر به جا آوردم)).

منبع: اصول کافی،ج2، ص98

79- نماز همراه با جبرئیل

نخستین چیز پس از اقرار به یگانگی خداوند و بیزاری جستن از بتان که خدا از میان فرمانهای اسلامی واجب کرد، نماز است.

چون نماز بر وی واجب  شد، جبرئیل بر وی فرود آمد او در بالای مکه بود. با پر خود بر کرانه ی دره زد که چشمه ای از آن جوشان شد. جبرئیل برای وی وضو گرفت و او به جبرئیل می نگریست و جبرئیل به وی نشان می داد که پاکیزه ساختن خود برای نماز چگونه است. آنگاه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) مانند وی وضو گرفت. پس جبرئیل برخاست و پیش نماز وی شد و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) همراه نماز او نماز خواند و سپس بازگشت. پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) نزد خدیجه(علیه السّلام) آمد و به او وضو آموخت و خود پیش نماز شد و همسرش پشت سر وی همانند او نماز خواند.

منبع: الکامل فی التاریخ،ج2،ص846

80- عشق به اذان

صدای اذان برای پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم)چنان جاذبه داشت و نشاط می آورد که هنگام اذان به بلال می فرمود: (( ما را از غم و اندوه رهایی بخش!))

هرگاه وقت نماز می رسید گویا کسی را نمی شناخت و حال معنوی خاصی پیدا می کرد؛ و می فرمود: (( گرسنه از غذا سیر و تشنه از آب سیراب می شود، ولی من از نماز سیر نمی شوم.))

منبع: مستد رک الوسائل،ج1،ص174

81- علت سجده طولانی

یک بار رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلّم) مردم را به خواندن نماز فرا خواند، در حالی که کودک خردسال دخترش، حضرت حسن (علیه السّلام) به همراهش بود. پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) نوه اش را در کنار خویش نشاند و به نماز ایستاد… ناگهان مردم دیدند که رسول خدا، یکی از سجده هایش را بسیار طولانی کرد… وقتی نماز به پایان رسید.

نمازگزاران گفتند: یا رسول الله! ما تاکنون چنین سجده ای از شما ندیده بودیم، به گونه ای که گمان کردیم وحی به شما رسیده است.

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند:

(( نه مسأله وحی نبود؛ بلکه فرزندم حسن در حال سجده بر دوشم فرا رفت و من نخواستم که شتاب کنم و او را بر زمین گذارم. سجده ام را طول دادم تا خودش از دوشم پایین بیاید!))

منبع: اسرار آل محمد، سلیم بن قیس،ص146

82- نماز جماعت در هوای گرم

پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلّم) در گرمای شدید نیمروز، نماز ظهر را به جماعت برگزار می کرد. این کار برای برخی از یاران آن حضرت، بسیار گران می آمد. از سویی، عده ای ار منافقان هم، گرمی هوا را بهانه ی خوبی برای تفرقه و شکاف در صفوف مسلمین قرار داده و از شرکت در نماز جماعت سرباز می زدند. گروهی دیگر نیز به پیروی از آنها، در صف نماز جماعت حاضر نمی شدند و در نتیجه جمعیت نمازگزاران مسلمان، کاهش یافته بود.

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) از این مسأله ناراحت بود، که این آیه نازل شد: (( حافِظُوا عَلَی الصَّلواتِ وَالصَّلوةِ الوُسطی وَقُومُوا للهِ قانِتینَ؛ بر نمازها به ویژه نماز میانه [ظهر] پای بند باشید و مطیعانه برای خدا به پا خیزید.)) (بقره،238)

منبع: تفسیر نمونه،ج2،ص146

83- اولین نماز جمعه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم)

روز دوشنبه بود، دوازدهم ربیع الاول، و هنگام ظهر که رسول گرامی اسلام در جریان هجرت خود به مدینه وارد شد. پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) چهار روز را در ((قبا)) ماندند و در این مدت، طرح بنای ((مسجد قبا)) را ریختند. آنگاه در روز جمعه به سوی مدینه – که فاصله ی کمی با قبا داشت – حرکت کردند. هنگامی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) به محله بنی سالم رسیدند، هنگام نماز فرا رسیده بود. حضرت، در همان جا مراسم نماز جمعه را بر پای داشتند. این اولین نماز جمعه ای بود که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) اقامه کردند. همچنین خطبه این نماز، اولین خطبه رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلّم) در مدینه بود.

منبع: تفسیر نمونه،ج 24،ص131

84-  منظم کردن صفوف نماز جماعت

در کتاب (( تنبیه الخواطر)) تألیف شیخ ورام بن ابی فراس از نعمان نقل می کند که گفت: (( رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) همیشه صفوف نماز ما را منظم می فرمود، به طوری که اگر تیری رها می شد، به فاصله ی نیمه ای از آن تیر یکسان بود، تا این که رفته رفته برای همه عادت شد. اتفاقا روزی به مسجد تشریف آورد و به نماز ایستاد، خواست تا تکبیرة الاحرام بگوید متوجه شد که مردی سینه اش جلوتر از سایرین است، فرمود: بندگان خدا صفوف خود را منظم کنید، وگرنه میان شما اختلاف خواهد افتاد.))

و نیز در همان کتاب از ابن مسعود نقل می کند که گفت: (( رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) دست به شانه های ما گذاشته و ما را پس و پیش کرده و می فرمود: منظم بایستید، وگرنه اگر در ایستادن اختلاف داشته باشید، دلهایتان هم مختلف خواهد شد…))

منبع: بحارالانوار،ج17،ص273.

85- نماز پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) در محاصره ی دشمن

در جنگ خندق، وقتی که مسلمانان در محاصره ی شدید دشمن قرار گرفتند، اضطراب و وحشت بر بعضی از سپاهیان اسلام چیره شد.

خذیفه نقل می کند در آن لحظات که سرمای هوا تا استخوان هم نفوذ می کرد، پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلّم)، بی اعتنا به محاصره ی دشمن و سرمای سخت، به نماز و نیایش مشغول بود و چنان غرق نماز و نیاز بود که گویی در میان دشمنان حضور ندارد.

منبع: چهل حدیث،ج1،ص75

86- استمداد از نماز

حضرت امام جعفر صادق(علیه السّلام) می فرماید: (( هر زمانی غم و اندوه دنیا بر شما چیره شد، وضو بگیرید و به مسجد بروید و دو رکعت نماز بخوانید و برای برطرف شدن غم و اندوه، خدا را بخوانید. چون خداوند تعالی می فرماید: (( وَستَعینُوا بِالصَّبرِ وَالصَّلوةِ))(1). شیوه ی رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) هم چنان بود که هرگاه باد سهمگینی می آمد، به مسجد می رفت و از نماز کمک می گرفت. چون در آسمان کسوف و خسوفی پدید می آمد نیز به نماز پناه می برد.

(1): بقره، آیه 45

87- نماز دشمن شکن

یکی از نمازهای دشمن شکن، در طول تاریخ اسلام، همانا نماز جماعت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) و مسلمین در فتح مکه است. در فتح مکه وقتی که ابوسفیان و اطرافیانش، همینه و شکوه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) و مسلمین را در نماز جماعت دیدند، سخت مبهوت و حیران آن همه عظمت اسلام شدند.

ابوسفیان وقتی دید که پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) در جلو ایستاده و مسلمین پشت سر او به نماز ایستاده اند و تکبیر می گویند و با رکوع و سجودش، همه با او هماهنگ عمل می کنند، مجذوب آن همه عظمت و شکوه گردید.

ابوسفیان که می دید چگونه مسلمین در تبعیت و پیروی از پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلّم) از یکدیگر پیشی می گیرند و دستوارتش را با جان و دل انجام می دهند، نمی توانست آن همه ابهت و احترام را ببیند و خاموش بماند و سرانجام با میل خود اسلام آورد.

منبع: درس سخنوری،ج3،ص40

https://asemani.kowsarblog.ir/

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: