قدر را قدر بدانیم

شب قدر، شب دعا و ندبه و شب نزول رحمت عام و کرم خداوندی است، شب آشتی بنده با خداوند و توبه و انابه و زدودن تیرگیهای گناه از دل شب خود سازی و نزدیک شدن به پروردگار است، زیرا که اوست: (( قابل التوبات)) و (( مجیب الدعوات)) و ((ستار العیوب)) و غفار الخطیئات)).

عزت و احترام این شب تا بدان حد است که قرآن درباره آن می گوید: ((لیله القدر خیر من الف شهر))شبی است که انجام اعمال عبادی در آن با عبادات هزار ماه برابر است و شبی که هر لحظه آن تا سپیده دم توام با دور فرشتگان، سلام و سلامتی و رحمت و ایمنی و فرخندگی است.

این شب، شیاطین در بند اسارتند و زمینه برای انجام دادن کارهای خدا پسند و مفید به حال فرد و جامعه مهیاتر است، مومنان در آن شب از وسوسه ها و کید شیاطین در امان خواهند بود.

این شب، شب معین کردن روزی افراد است و بندگان به اندازه تلاش و جهدی که در عبادت داشته اند، پاداشی دریافت کرده و سهم می برند.

صاحب تفسیر (( لیقم القانتون، ابن المستغفرون؟)) کجایند جوانمردان شب خیزان که در آرزوی دیدار با بی خوابی، بی آرام بوده اند و در راه عشق شربت بلا نوشیده اند تا ما خستگی ایشان را مرهم نهیم و اندرین شب قدر ایشان را با قدر و منزلت باز گردیم که امشب، شب نوازش بندگان است و وقت توبه عاصیان. شب یادآوری نعمتهای مادی و معنوی الهی است (نعمت ایمان و اسلام، نعمت رهبری و ولایت فقیه، نعمت سلامتی و عافیت، نعمت سلامتی و عافیت، نعمت فکر و اندیشه و.) شب وصال نبی ختمی و لیله وصول عاشق حقیقی به محبوب خود))