پیام های آسمانی جزء بیست و دوم (برگرفته از تفسیر نور)

 این پیام ها با هدف استفاده در جلسات جزء خوانی استخراج شده است، لذا خواهشمند است استفاده و منتشر نمایید.

1. تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا

تحيّت آنان در روزى كه خدا را ملاقات كنند سلام است و خداوند براى آنان پاداشى نيكو فراهم كرده است.

• سلام، درودِ بهشتى و بهشتيان است. «تَحِيَّتُهُمْ ... سَلامٌ»
• پاداش‏هاى الهى، هم بزرگوارانه است، هم بزرگ و گرانقدر. «أَجْراً كَرِيماً»، «أَجْراً عَظِيماً»( احزاب، 44)

2. يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِى الْأَرْضِ وَ مَا يخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا يَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَ هُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُور
هر چه را كه در زمين فرو شود و هر چه را كه از زمين بيرون آيد و هر چه را كه از آسمان فرود آيد و هر چه را كه بر آسمان بالا رود، مى ‏داند. و او مهربان و آمرزنده است.

• با آن كه خداوند همه چيز را مى ‏داند ولى كسى را رسوا نمى‏ كند. «الرَّحِيمُ الْغَفُورُ» (سبأ، 2)

3. لِّيَجْزِىَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَاتِ أُوْلَئكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ
تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند پاداش دهد آنانند كه برايشان آمرزش و روزى نيكو مقرّر است.

• پاداش‏هاى الهى، هم معنوى است «مَغْفِرَةٌ» و هم مادّى. «رِزْقٌ كَرِيمٌ» (سبأ، 4)

4. ذَالِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُواْ وَ هَلْ نُجَازِى إِلَّا الْكَفُور
اين (كيفر) را به خاطر كفرانشان به آنان جزا داديم و آيا جز ناسپاسان را كيفر مى‏ دهيم.

• سرچشمه‏ ى بدبختى‏ ها، عملكرد منفى خود ماست. «ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِما كَفَرُوا»(سبأ، 17)

5. يَأَيُّها النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَمِيدُ
اى مردم! اين شماييد كه به خداوند نياز داريد و (تنها) خداوند، بى ‏نياز و ستوده است.

• هيچ كس از خدا بى نياز نيست. «يا أَيُّهَا النَّاسُ»  (فاطر، 15)

6. وَ لَا الظُّلُمَاتُ وَ لَا النُّورُ
تاريكى و روشنايى (نيز يكسان نيستند).

• راه حقّ يكى بيش نيست. «النُّورُ» به صورت مفرد آمده ولى راه‏هاى انحرافى زياد است. «الظُّلُماتُ»(فاطر، 20)

7. لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُور
خداوند پاداش آنان را به طور كامل عطا كند و از فضل خويش به آنان بيفزايد، چرا كه خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.

• خداوند از تلاش‏ها قدردانى كرده و لغزشها را مى ‏پوشاند، ما نيز در برابر خدمات ديگران قدرشناس باشيم و از لغزش‏هاى آنان بگذريم. «إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ»(فاطر، 30)

8. إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
همانا خداوند به غيب آسمان‏ها و زمين آگاه است، بدون شك او به راز دل‏ها داناست.

• كسانى كه فرصت‏هاى دنيا را از دست داده و عمل صالحى انجام نداده‏ اند و در آخرت ناله مى ‏زنند كه ما را از دوزخ نجات بده تا عمل صالح انجام دهيم، در سخن خود صداقت ندارند. «إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»  (فاطر، 38)

9. وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصحْابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ
براى آنها اصحاب قريه را مثال بزن كه فرستادگان خدا به سوى آنها آمدند.

• در بيان داستان، عبرت‏ها مهم است، نام قريه، نژاد، زبان و تعداد افراد مهم نيست. «أَصْحابَ الْقَرْيَةِ»
• انبيا به سراغ مردم مى ‏رفتند و منتظر نبودند تا مردم به سراغ آنان بيايند. «جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ» (  یس، 13)

10. قَالُواْ إِنَّا تَطَيَّرنَا بِكُمْ لَئن لَّمْ تَنتَهُواْ لَنَرجُمَنَّكُم وَ لَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ
گفتند: ما شما را به فال بد گرفته‏ ايم. اگر بس نكنيد سنگسارتان خواهيم كرد و شما را از ما شكنجه ‏اى سخت خواهد رسيد.

• فالگيرى و فال زدن، از آداب و رسوم جاهلى است. «تَطَيَّرْنا بِكُمْ»
• كسى كه منطق ندارد به خرافات متوسّل مى ‏شود. «تَطَيَّرْنا بِكُمْ»  (یس، 18)

سـوال: چــه کســانـی در سخــن خـــود صــداقـت نـدارنـد؟

تهیه و تدوین: اتحادیه تشکل های قرآنی شهرستان خمینی شهر