آفرینش جهان

 

جهان چیست؟

این دنیای بی پایان که با تولد و مرگ، محل زندگی ماست، چیست؟

این واقعیتی که هم از این دنیاییم، هم آن را می بینیم و لمس می کنیم و برای جستجو در آن به دنبال ساخت ابزارهای پیشرفته هستیم، چگونه شکل گرفته است؟

 

زمان چندانی از گفته " ادوین هابل " دانشمند بزرگ (1889-1953)  نمی گذرد:

" جهان در حال گسترش است؛ زیرا ابرخوشه ها، خوشه ها، کهکشان ها، ستاره ها و تمام اجرام این جهان در حال دور شدن از ما هستند؛ به بیان دیگر، همه چیز در این دنیا در حال دور شدن از چیزهای دیگر است".

 

به همین دلیل، انیشتین (1955-1879)، نظریه نسبیت عام خود را مطرح کرد و این فکر را که (( اگر جهان در حال گسترش است، پس باید در ابتدا در اثر یک انفجار به وجود آمده باشد)) ، پیش روی دانشمندان گذاشت.

دو ویژگی، نزدیک بودن این دو نظریه را به واقعیت، تأیید می کند:

اول این که، فاصله ستارگان و سایر اجرام آسمانی با ما در حال زیاد شدن است و اندازه گیری این دور شدن ها، وسیله خوبی برای اندازه گرفتن فاصله ستارگان و ... در اختیار ما گذاشت.

دوم، وجود" پرتوهای بازمانده کیهانی = Cosmic background radiation" یا فسیلی که از هر جهت به طور یک سان در حال تابش هستند، نشان می دهد که این پرتو ها باید از یک نقطه و جایی سرچشمه گرفته باشد.

پرتو های الکترومغناطیسی، اولین بار در سال ١٣٣٩ شمسی  شناخته شدند. در سال ١٣٦٩  شمسی، ماهواره ای  به نام " کاب" و ابزارهای پیشرفته دیگر مشخص کردند که این پرتوها با اختلاف دمای کمی در فضا پراکنده هستند. دمای میلیارد درجه ای این پرتوها در ابتدای به وجود آمدنشان، اکنون بعد از مسافرتی ١٥ میلیارد ساله به -٢٧٠  درجه سانتی گراد رسیده است.

با استفاده از نظریه های انیشتین و با استفاده از آزمایش های پیشرفته، دانشمندان متوجه شدند که حدود ١٥ میلیارد سال پیش، در لحظه ای که می توان آن را 01/0 ثانیه پیش از انفجار دانست، جهان در حالت تراکم و فشردگی مولکولی بی نهایت شدیدی قرار داشته است؛ به طوری که غلظت آن، صد برابر غلظت آب، اندازه اش 10^-33 سانتی متر و دمای آن حدود صد تریلیون درجه سانتی گراد بوده است (چنین ذره ای را "ذره پلانک" یا فریدمُن می گویند).

در این شرایط که ماده در بالاترین حد تراکم و فشردگی است، ناگهان منفجر می شود؛ زیرا طبق قوانین فیزیک، تراکم بیش تر از این، دیگر امکان پذیر نیست!

بلافاصله بعد از این انفجار که آن را " انفجار بزرگ"، " مهبانگ" یا " Big Bang" نامیده اند، دمای جهان به سرعت پایین می آید و در طی چند ثانیه به حدود ١٠٠ میلیارد درجه سانتی گراد می رسد. در این حالت، ذرات بسیار کوچکی که آن ها را ذرات بنیادی می نامند، وارد عمل می شوند.

به عنوان فردی در قرن ٢١ که باری سنگین برای فهمیدن رازهای نهفته جهان بر دوش دارید، مطلب بعدی را نیز حتما ببینید.

برگرفته از کتاب " دهر" ، نوشته "دکتر حسین سالاری"