مسأله إمامت، وخلافت از مهم ترين و اصيل ترين مباحث زيربنايي عقيدتی و از مفاهيم کليدی سياسی در ميان فرقه های اسلامی، در دوره های مختلف تاريخي بوده است. چنان که بسياری از پژوهش گران انديشه های اسلامی تأکيد کرده اند، «إمامت» تنها اصل اساسی است که شيعيان (دوازده إمامی) را از ديگر فرقه های اسلامی متمايز مي کند.
يكى از اساسىترين اختلافاتى كه در امت اسلامى رخ داده است، اختلاف در مورد إمامت وخلافت است. اين اختلاف از نخستين لحظههاى پس از رحلت پيامبر اكرم صلىاللهعليهوآله رخ داد و تاكنون ادامه يافته است. شهرستانى می گوید:« اعظم خلاف بين الأمة خلاف الإمامة، اذ ما سلّ سيف في الاسلام على قاعدة دينية مثل ما سلّ على الإمامة في كل زمان»([1]).