شهید مطهری ذیل این حدیث می نویسند: «نمی گوید زن خوب است متکبر باشد، مطلقاً حتی با زنان دیگر؛ نه؛ زن با زنان دیگر نباید متکبر باشد. با محارم خودش چه طور؟ با شوهرش، با پدرش، با بردارش، با عمویش، با دایی اش؛ بدیهی است که این ها نیز نباید متکبر باشد. انسان هم که دو جور خُلق نمی تواند داشته باشد. آدم یا متکبر است یا متکبر نیست. این حدیث می گوید: زن در مقابل مرد نامحرم رفتارش متکبّرانه باشد. البته «زهو» که این جا آمده با کلمه ی «تکبر» کمی فرق دارد؛ یعنی رفتارش بزرگ منشانه باشد، آن تواضع ها و فروتنی هایی که مثلاً یک مرد در مقابل مرد دیگر، یک زن در مقابل زن دیگر، و یا یک زن در مقابل یک مرد محرم از خود نشان می دهد که قدم شما روی چشم؛ دل ما را روشن کردید، تشریف بیاورید و از این قبیل؛ برای زن شایسته نیست که در مقابل مرد نا محرم از خود نشان دهد این همه خودش را کوچک کند. زن در مقابل یک مرد نامحرم که قرار می گیرد باید خودش را بگیرد و لهذا می فرماید که اگر زن با یک مرد نامحرم این طور رفتار کند، آن نامحرم همیشه میان خودش و آن زن یک حریم و یک دور باش قائل می شود. پس این تکبر مربوط به رفتار شد نه مربوط به خُلق».