شبهه در فضای مجازی - خداوند در روند عادی طبیعت دخالت نمی‌کند و بیش از صد حاجی در خانه‌اش به کام مرگ فرو می‌روند، آنوقت گروهی معتقدند امام زمان در انتخابات ایران دخالت می‌کند و عده‌ای برای رفع مشکلاتشان به امام زاده‌ها دخیل می‌بندند‌!؟

بپرسید: آیا به زعم شما خدایی هست و دخالت نمی‌کند، یا اصلاً خدایی نیست؟ یهودیان می‌گفتند و می‌گویند: خدا هست و دخالتی ندارد و اصلاً دستش بسته است و کفار می‌گفتند و می‌گویند: اصلاً خدایی نیست. حالا اینها جزو کدام گروه‌اند؟!

اگر چه متن منتشره‌ی آنها سؤال یا شبهه نیست و همگان می‌فهمند که ضد تبلیغی از روی بغض محض است، اما به عمد درج شد، تا کاربران گرامی به شدت حقد، کینه، بغض و جهالت معاندین، از جمله تمامی کفار یا بهایی‌ها که عداوت خاصی هم نسبت به امام زمان علیه السلام دارند، پی‌ببرند.

ببینید مطلبش را از کجا شروع کرده و به کجا رسانده است؟! از افتادن به عمد یا سهو یک جرثقیل روی دیوار، تا دخالت امام زمان علیه السلام و آن هم در «انتخابات، نه جای دیگر»، تا دعا یا توسل مؤمنین در حرم‌های امامزادگان!

جالب‌تر آن که، این کفار گمان دارند که چون کافرند، لابد خیلی دانشمند و روشنفکر و امروزی نیز هستند، در حالی که سابقه‌ی کفر و استکبار و گردنکشی آنها و مثال‌هایی که می‌آورند، به قبل از هبوط آدم علیه السلام به زمین و عصیان ابلیس لعین بر می‌گردد، پس خیلی مرتجع هستند.

اگر قرآن را بخوانند [که البته هرگز نخواهند خواند و بخوانند نیز جز بر خسران‌شان افزوده نمی‌شود]، می‌بینند که تمامی جهّال دوران انبیای گذشته و خاتم انبیا صلوات الله علیه و آله نیز همین ادعاها و استدلال‌ها را داشتند و می‌گفتند: «اگر خدایی هست، بگو آن عذاب وعده داده شده را هر چه سریع‌تر بر ما فرود آورد!»

*- آری، عده‌ای هستند که با عقل، شعور، منطق، برهان، دلیل، علم، موعظه، نصحیت و تذکر ایمان نمی‌آورند، حتماً باید سرشان به سنگ بخورد تا بفهمند و عذاب بر آنها نازل شود تا ایمان بیاورند، اما آن گاه که نازل شد، دیگر ایمان‌شان سودی به حال‌شان ندارد.

«لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ * فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ» (الشعراء، 201 و 202)

ترجمه: به آن ايمان نخواهند آورد تا عذاب دردناك (در دنیا، مرگ، برزخ يا قيامت) را ببينند * پس (آن عذاب) به ناگاه به سراغشان بيايد در حالى كه توجهى ندارند.

*- کفار فاسدِ زمان حضرت لوط علیه السلام، لواط و فساد می‌کردند و بعد به پیامبرشان می‌گفتند: اگر خدایی هست و این کار زشت را گناه بزرگی بر شمرده، پس چرا عذابش را نمی‌فرستد؟!

«أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَتَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ» (العنکبوت، 29)

ترجمه: (پیامبرشان تقبیح کرد که) آيا شما با مردها درمى‏آميزيد و راه [توالد و تناسل‏] را قطع مى‏كنيد و در محافل [انس‏] خود پليدكارى مى‏كنيد؟!» و [لى‏] پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: «اگر راست مى گويى عذاب خدا را براى ما بياور.»

*- یک عده هم در این عصر علم و تمدن نیز مانند همان‌ها فکر و عمل می‌کنند، درست مانند همان جُهال قرون پیش، می‌گویند: اگر خدایی هست که عذابی دارد، پس چرا وقتی آن کشیش فراماسون قرآن را به آتش کشید، یا وقتی اسراییل بچه‌کُشی کرد، یا وقتی جرثقیل روی دیوار مسجد افتاد و ...، عذاب نفرستاد و یا مانع از وقوع حادثه نگردید؟!

الف – خب، حال باید چه پاسخی داد؟ اصلاً کدام‌شان سؤال یا شبهه‌ای دارند و منتظر پاسخ هستند؟! همان طور که خداوند متعال فرمود، اینها فقط منتظر همان عذاب هستند که دیر یا زود، بغتةً به سراغ‌شان خواهد آمد. چون بالاخره مرگ‌شان فرا می‌رسد.

ب – به آنها باید گفت: اگر گمان می‌کنید که خدایی نیست، و آخرتی هم در کار نیست، پس چرا این قدر از ایمان مسلمانان حرص می‌خورید؟! به شما چه که کدام معبود را عبادت می‌کنند و چگونه؟! نزدیک به دو میلیارد انسان روی زمین، بت پرست هستند؛ نزدیک به 5/1 میلیارد مسیحی وجود دارد که حضرت عیسی بن مریم را خود خدا، پدر خدا، پسر خدا و ... می‌بیند؛ و جُهّال مانند شما که شیطان‌پرست، طاغوت پرست و عبد ذلیل هوای نفس خود و دیگران هستید نیز بسیارند؛ پس چرا در این میان فقط حقد ایمان مسلمانان گلوی شما را می‌فشارد؟! مگر نمی‌گویید که دنیا همه هیچ در هیچ است؟ پس چه فرقی دارد؟

پس خودشان هم به خوبی می‌دانند که چه خبر است و حقیقت کدام است، منتهی چون با خدا عناد و دشمنی دارند، مقابل بندگان خدا نیز صف‌کشی می‌کنند.

«وَلاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُواْ بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُواْ فَرِيقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ» (البقره، 188)

ترجمه: و اموالتان را ميان خودتان به ناروا مخوريد، و [به عنوان رشوه و خوش خدمتیقسمتى از] آن را به حکّام مدهيد تا بخشى از اموال مردم را به گناه بخوريد، در حالى كه خودتان [هم خوب‏] مى‏دانيد.

ج – چه کنیم؟ چه پاسخی بدهیم؟ آیا باید بیاییم به خاطر افتادن جرثقیل روی دیوار مسجد و یا جهالت و حماقت یک فراماسون، از اول به آنان درس توحید دهیم، تا فرق نظام قانونمند توحیدی، با فیلم‌های جادوگری چینی و امریکایی را بدانند؟!

یا به آنها بیاموزیم که "عذاب" یعنی چه و عذاب خدا چگونه است [آن هم در حالی که خدا را قبول ندارند، چه رسد به عذابش را]؟!

آن قدر جاهلند و حیات دنیا مغرورشان کرده و به این زندگی چند روزه‌ی خود متکبر شده‌اند که گمان می‌کنند، عذاب فقط این است که از آسمان تخته سنگی بر سرشان فرود آید، یا زمین دهان باز کند و آنها ببلعد! حال چگونه به آنان تفهیم کنیم که همین الان هم دچار عذاب الهی هستید و خودتان نمی‌فهمید؟ و همین الان هم درون جهنم غوطه‌ورید و به اعماق می‌روید:

«»

آیا جهل، عذاب نیست؟ آیا غفلت و بی‌بصیرتی و بی‌ایمانی، خودش عذاب نیست؟ آیا با هر گامی، به سوی عذاب ابدی رفتن، عذاب نیست؟ آیا بندگی طواغیت امپریالیسم و فراماسون، عذاب نیست؟! این همه بی‌غیرتی و بردگی مدرن و سنّتی عذاب نیست و فقط رعد و برق و طوفان و سیل عذاب است؟!

«وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَفِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ» (ابراهیم علیه السلام، 6)

ترجمه: و (به ياد آر) هنگامى كه موسى به قوم خود گفت: نعمت خدا را بر خود به ياد آريد آن گاه كه شما را از فرعونيان برهانيد همان‌ها كه شكنجه‏هاى بد بر شما تحميل مى‏كردند و پسرانتان را قتل عام (ذبح) مى‏نمودند و زن‏هايتان را (براى خدمت و سوء استفاده) زنده مى‏گذاشتند و در اين امر براى شما بلا و آزمونى بزرگ از جانب پروردگارتان بود.

د – خب اینها نفهمیدند که زندگی‌شان عذاب است و مرگ‌شان عذابی شدیدتر که به زودی آنها را فرا می‌گیرد؛ اما آن قدر متکبر و جاهلند که گمان می‌کنند اگر کافر شدند و درجا نمردند، پس عذابی نیست؟

«وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ» (هود، 8)

ترجمه: و اگر عذاب را تا چندگاهى از آنان به تأخير افكنيم، حتماً خواهند گفت: «چه چيز آن را باز مى‏دارد؟» آگاه باش، روزى كه [عذاب‏] به آنان برسد از ايشان بازگشتنى نيست، و آنچه را كه مسخره مى‏كردند آنان را فرو خواهد گرفت.

آیا فروختن ایمان و خریدن کفر، به خاطر کمی چرب و شیرین و هوسرانی بیشتر و بالتبع نزدیک‌تر شدن به عذاب دائمی، عین عذاب نیست؟

«إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُاْ الْكُفْرَ بِالإِيمَانِ لَن يَضُرُّواْ اللّهَ شَيْئًا وَلهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ» (آل‌عمران، 177)

ترجمه: در حقيقت، كسانى كه كفر را به [بهاى‏] ايمان خريدند، هرگز به خداوند هيچ زيانى نخواهند رسانيد، و براى آنان عذابى دردناك است.

ﮪ – آیا می‌توانید به کسانی که خدا را قبول ندارد تا معاد را قبول داشته باشند، تفهیم کنید که بدترین عذاب این نیست که آسمان سنگی بر سر شما بخورد، بلکه عذاب تدریجی است، یعنی گام به گام از عقل، شعور، منطق و کمال دور شوید، و خودتان هم نفهمید.

«وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَ يَعْلَمُونَ» (الأعراف، 182)

ترجمه: و كسانى كه آيات ما را دروغ شمردند، اندك اندك از جايى كه ندانند [به كيفر خود] گرفتارشان خواهيم ساخت.

نکته: در یک جمله، خداوند سبحان، به وعده‌ی خود عمل می‌کند و نه به فرمایشات و خط و نشان‌های بنده‌هایش. وعده نداده است که جرثقیل را روی هوا نگه می‌دارد، اما وعده داده است که کفار، معاندین و منافقین، در دنیا ذلیل شده و راه به جایی نخواهند برد، و در آخرت نیز به عذاب دردناک و دائمی معذب خواهند شد.

ضرب المثل:

معروف است که می‌گویند: کسی کنار جوی آب، سرش را فرو برده برده تا آب بنوشد. رهگذری به او گفت: این طور خم نشو که عقلت می‌پرد! او سر بلند کرد و گفت: عقل چیست؟! رهگذر گفت: هیچی به کارت ادامه بده – پس به هر کسی و به هر مطلبی نباید پاسخ داد؛ فکر کنید توحید و معاد را نشناخته، عناد و لجاج هم دارد، مسخره هم می‌کند، حالا شما قصد کنید که به او تفهیم کنید: عذاب چیست؟ و چرا به همراه جرثقیل نیامد؟ یا خدا چرا جلوی سقوط جرثقیل را نگرفت؟!

اگر برای آنها از آسمان کتابی مستقیم نیز نازل شود، قبول نمی‌کنند، چرا که به بازی مشغولند:

«مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مَّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ» (الأنبیاء، 2)

ترجمه: هيچ تذكّر تازه‏اى (از وحى و قرآن و معجزه) از پروردگارشان بر آنها نمى‏آيد جز آنكه در حال بازى و سرگرمى (به هوى و هوس) آن را گوش مى‌دهند.

از این رو فرمود: «... قُلِ اللّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ - بگو: خدا (همه را نازل كرده)، سپس آنها را رها كن تا در فروشدن به باطل‏هاى خود بازى كنند».

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: