تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
علي(ع)با چند تن که از آن جمله جابر بن عبد الله بود به دنبال ابو بکر حرکت کرد و به اختلاف نقل در«ذي الحليفه »يا در«روحاء»و يا در«جحفه »به او رسيد و آيات رااز او گرفت تا به مکه ببرد و آنها را که به عنوان قطعنامه اي از طرف پيغمبر اسلام براي مشرکان و کافران بود بر حاجيان ابلاغ کند. در اينجا روايات از طريق شيعه و اهل سنت به اختلاف نقل شده و در بسياري از روايات که از اهل سنت نيز روايت شده و سيوطي در کتاب در المنثور و ديگران در کتابهاي خود نقل کرده اند اين گونه است که علي(ع)به ابو بکر فرمود: پي نوشت ها: 1. براي اطلاع کافي از مضمون کامل آيات مزبور لازم است آيات اول سوره برائت را بدقت مطالعه و به تفسير و شرح آنها مراجعه کرد.
پيغمبر تو را مخير ساخته که همراه من به مکه بيايي و يا از همين نقطه به سوي مدينه بازگردي ولي ابو بکر که ترسيده بود مبادا در مذمت او آيه اي نازل شده باشد ترجيح داد به مدينه باز گردد و چون به شهر رسيد با کمال ناراحتي به نزد رسول خدا(ص)رفته و گفت:
آيا درباره من چيزي بر تو نازل شده(که مرا از اين ماموريت معزول و علي(ع)را به جاي من منصوب داشتي)؟
فرمود: نه، بلکه جبرئيل به نزد من آمد و به من گفت: خداي تعالي فرموده اين آيات را نبايد کسي از سوي تو جز خودت يا کسي که از تو باشد ابلاغ کند!ابو بکر که اين سخن را شنيد نگرانيش برطرف شد.
و در پاره اي از روايات اهل سنت آمده که ابو بکر به عنوان امارت حج در آن سال به حج رفت و علي(ع)نيز به همراه او براي ابلاغ آيات برائت و ساير دستوراتي که مامور به ابلاغ آنها بود برفت. ولي نقل اول از جهاتي که برخي از آنها در ذيل مي آيد معتبرتر و به صحت نزديکتر است که بر اهل فن و تحقيق پوشيده نيست.
مطلب ديگري که روايات اين داستان به دست مي آيد آن است که امير المؤمنين(ع) علاوه بر ابلاغ آيات برائت مامور به ابلاغ چند دستور ديگر نيز شده بود که در آيات برائت نبود، چنانکه در روايتي از آن حضرت نقل شده که فرمود:
من مامور به ابلاغ چهار چيز شده بودم:
1. کسي جز افراد با ايمان نبايد داخل کعبه شود.
2. کسي حق ندارد با بدن برهنه طواف کند.
3. از اين به بعد هيچ مشرکي حق ندارد به مسجد الحرام وارد شود. . هر کس با رسول خدا(ص)عهد و پيماني دارد تا پايان مدت، عهد و پيمانش محترم و پابرجاست و هر کس پيماني و عهدي ندارد چهار ماه مهلت دارد تا تکليف خود را روشن کند.
در حديث ديگري است که اين مواد را پيش از قرائت آيات برائت ابلاغ مي کرد و سپس آيات برائت را بر آنها مي خواند.
و بدين ترتيب معلوم مي شود که دايره ماموريت علي(ع)وسيعتر از ابلاغ خصوص آيات برائت بود، زيرا از موضوع داخل نشدن افراد بي ايمان در کعبه و جلوگيري از طواف کردن با بدن برهنه، در آيات برائت ذکري نشده بود گذشته از آنکه در خود روايت بالا و وحي الهي که درباره ماموريت مزبور فرموده بود: «لا يؤدي عنک الا انت او رجل منک »اين ماموريت مقيد به ابلاغ آيات برائت بالخصوص نشده و نامي از ماموريت خاصي به ميان نيامده است، و به هر صورت يکي ديگر از دلايل قطعي و مسلم خلافت بلافصل علي(ع) بدين ترتيب در کتابهاي اهل سنت و جماعت آمده و بدان اعتراف کرده اند، اگر چه وقتي در برابر استدلال دانشمندان بزرگوار شيعه به اين حديث قرار گرفته و نتوانسته اند آن را انکار کنند در صدد تاويل و توجيه بر آمده و سخناني دور از انصاف و عدالت گفته اند، که نقل آنها و تحقيق بيشتر در اين باره از وضع تدوين اين کتاب خارج است و خواننده محترم بايد براي اطلاع بيشتر به کتابهاي کلامي و استدلالي که درباره امامت نوشته شده و يا به تفاسير شيعه در ذيل آيات برائت مراجعه کند. (2)
و به هر صورت علي(ع)به دنبال انجام ماموريت به مکه آمد و آنچه را مامور به ابلاغ آن شده بود با کمال شجاعت و ايمان و با صدايي رسا و محکم در اجتماعات مکه و مني به مردم ابلاغ کرد و با تمام خطرهايي که ابلاغ اين ماموريت براي او داشت در ميان نگاههاي تند و خشم آلود و چهره هاي غضبناک مشرکين ماموريت خود را با شمشير برهنه اي که در دست داشت به مردم ابلاغ نمود.
منابع مقاله:
زندگاني حضرت محمد(ص)، رسولي محلاتي، سيد هاشم؛
2. و شايد با مراجعه به کتاب تفسير الميزان، ج 9، صص 165 به بعد و دقت در ايرادها و پاسخها از مراجعه به کتابهاي ديگر بي نياز شويد.
نظرات شما عزیزان:
