سزاوار است حکم الهی نصب العین افراد عاقل قرار گیرد تا در زندگی، دلسوز خود باشند و برای روزی که «لاینفع مالٌ و لا بنون»[1] در گوش افرادش طنین افکن می باشد، ذخیره ای بیندوزند.

بنی اسرائیل تا زمانی که پیرو دستورهای سعادت بخش توحیدی بودند، از بند اسارت و شکنجۀبخت النصر و رومیان هم آسوده بودند؛ امّا وقتی که تابع شهوات و امیال نفسانی شدند و ارضای نفس را بر امور معنوی مقدّم شمردند، روز بیچارگی و ذلّت و بدبختی آن ها به وسیلۀبخت النصر و رومیان فرا رسید.

پیامبر بزرگواراسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «هر حادثه ای در بنی اسرائیل روی داد، در بین شما [ملّت مسلمان ] نیز روی می دهد. »؛ «حَذوا النعل بالنعل»[2]؛ گفتار، گفتار پیامبری است که آنچه می گوید، حق و عین واقع است.

اگر با دقت کامل دربارۀاسلام و اسلامیان، از همان روز اوّل و ابتدای پرتوافشانی اش تاکنون تحقیق درستی کنیم، صحّت گفتار پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم بر ما مشخّص می شود. [3]

پی نوشت