برای کمک به کودک در کنار آمدن با طغیان های هیجانی و خشم، درک این مسئله که چه عاملی موجب آن شده است، بسیار حیاتی است. عصبانیت به عنوان یک واکنش دفاعی در برابر احساساتی مانند ترس و اندوه و خطر است. خشم اغلب یک واکنش به احساس ناکامی، اعتماد به نفس پایین، اضطراب، درماندگی و انزوا است. همچنین به یاد داشته باشید که کودکان نسبت به بزرگسالان کمتر قادر به شناسایی و ابراز غم و اندوه هستند، بنابراین به طور کلی آنها بیشتر مستعد عصبانیت و خشم هستند.


قبل از مقابله با خشم یا عصبانیت:
بین خشم و پرخاشگری تمایز قائل شوید. خشم به ندرت منجر به حمله یا خرابکاری است (مانند صدمه زدن به شخصی یا آسیب رساندن به اموال کسی). این فقط هیجان است که کودک را تحت الشعاع قرار می دهد.

به یاد داشته باشید که با عصبایت و خشم به عنوان مفاهیمی منفی برخورد نکنید. عصبانیت و پرخاشگری می توانند احساساتی کاملاً طبیعی باشند.
به خود یادآوری کنید که عصبانیت کودک را مجازات نکنید. با کودکان عصبانی مانند افرادی که نیاز به حمایت دارند، رفتار کنید و سعی کنید قبل از واکنش به عواقب عکس العمل فکر کنید. به کودک این فرصت را بدهید که بتواند روش بهتری برای بیان احساسات خود پیدا کند، و برای روشه ایی که او می تواند درک کند، پیشنهاداتی ارائه دهد.

استراتژی های مدیریت خشم در کودکان
استراتژی های زیر، با الهام از توصیه های موجود در کتاب The Aggressive Child توسط فریتز ردل و دیوید وینمن، بینش زیادی در مورد چگونگی جلوگیری و مدیریت خشم در کودکان ارائه می دهد:

۱. کارهای خوب را تایید کنید
برای این که کودکان تفاوت بین رفتارهای بد و خوب را درک کنند، باید باید برای کاهای درست نیز تایید بگیرند و اینطور نباشد که تنها برای کارهای غلط تنبیه شوند. مواردی ساده مانند کودک که بدون اینکه تذکر داده شود ، کت خود را آویزان کند ، یا کمک به تنظیم سفره کند بدون اینکه از او خواسته شود ، باید مورد توجه و تمجید قرار گیرد.

ذهن انسان برای تایید طراحی شده است. ارائه تایید برای رفتارهای مثبت، به جای رفتارهای منفی، وسیله ای بسیار مؤثر برای اطمینان از این است که کودک به جای پرخاشگری از طرق دیگر توجه را جستجو کند. در همین راستا، باید عمدا از تایید کردن رفتارهای نامناسب خودداری کرد. اگر یک رفتار قابل تحمل است، به سادگی آن را به روشی برنامه ریزی شده و مداوم نادیده بگیرید. این بدان معنا نیست که شما باید کودک را نادیده بگیرید.

۲. الگو باشید
کودکان در درجه اول با مشاهده بزرگسالان پیرامون خود یاد می گیرند، بنابراین شبیه سازی رفتار مناسب روشی عالی برای آموزش به کودکان است که چه کاری انجام دهند و چه نکنند. همچنین یک روش عالی برای پاسخ به خشم هاست، زیرا باعث افزایش خشم آنها نمی شود.

۳. انرژی کودکان باید تخلیه شود
کودکان انرژی بسیار زیادی دارند و انرژی متوقف شده می تواند به سرعت به خشم و عصبانیت تبدیل شود. فرصت های مکرر برای ورزش و حرکات بدنی را در اختیار فرزندان قرار دهید و از چنین فرصت هایی در مدرسه نیز اطمینان حاصل کنید.

۴. محیط را آرامبخش کنید
به نظر می رسد برخی فعالیت ها باعث تحریک خشم می شوند، جایگزین های مناسب و لذت بخش را فراهم کنید. محیط اطراف کودک را آرام نگه دارید و از بسیاری از قوانین متعارض جلوگیری کنید.

۵. از طریق لمس خشم را خنثی کنید
لمس اغلب برای کودکان آرامش بخش است (هر چند همیشه اینطور نیست، به عنوان مثال اگر فرزند شما بسیار حساس است، حتما قبل از اقدام کودک و نیازهای او را بشناسید)؛ با نزدیک شدن جسمی به کودک و ابراز علاقه کم شروع کنید و ببینید کودک چگونه پاسخ می دهد. این امر به ویژه برای مواقعی که کودک قصد دارد از چیزی (مانند اسباب بازی) به طور مخرب استفاده کند، مؤثر است.
۶. ابراز محبت
اگر می دانید کودک از لمس لذت می برد، سعی کنید خود به خود محبت بیشتری نشان دهید، مانند یک آغوش کششی، و مشاهده کنید که آیا این کار پاسخ منفی می دهد یا پاسخ مثبت.

۷. از طنز استفاده کنید
بزرگسالان غالباً از شوخ طبعی برای آرام کردن شرایط پر تنش بین یکدیگر استفاده می کنند، اما هنگام برخورد با یک کودک پرتنش این رویکرد کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. کودکان نیز غالباً به چنین رویکردی پاسخ می دهند.

۸. به کودک علت ناراحتی خود را بگویید
اینکه چطور خشم و عصبانیت کودک بر شما تأثیر می گذارد، را به او توضیح دهید. به عنوان مثال، با آرامش به کودک بگویید که سر و صدای کودک نه تنها ناراحت کننده است بلکه باعث سردرد می شود. بنابراین کودک می تواند چیز دیگری را برای بازی کردن پیدا کند؟

۹. خشم از کجا می آید؟
هنگامی که کودک طغیان می کند، سعی کنید برای کودک توضیح دهید و به او کمک کنید تا بفهمد این طغیان ناگهانی از کجا آمده است. هنگامی که کودک فهمید که چرا این خشم ناگهانی رخ داده است، واکنش به آن آسان تر می شود. این کار را با ارائه پیشنهادات به کودک برای راه های بهتر ابراز خشم توضیح دهید.

۱۰. در صورت لزوم از محدودیت استفاده کنید
این کار را باید آگاهانه اجام دهید، کودک باید بداند که مثلا محدود کردن او به خاطر این است که خشم او کنترل شود و این محدودیت به خاطر اینکه والدین از او ناراضی باشند نیست. دور کردن کودک از موقعیت روشی برای آرام شدن و درگیر نشدن با محرک عصبی کننده است.

۱۱. مطمئن شوید که کودکان احساس توانایی و ارزشمندی دارند
نقاط قوت کودکان را ببینید و در جهت پیشرفت آن قدم بردارید، این موضوع پایه و اساس محکمی ایجاد می کند تا کودکان بتوانند انرژی خود را بطور سازنده هدایت کنند. همچنین به کودکان بیاموزید که به دنبال وقایع دلپذیر در آینده باشند و تأکید کنید که اگر کودک رفتار مثبت داشته باشد، این اتفاقات بیشتر رخ می دهد.

۱۲. محدودیت ها و مرزها را مشخص کنید
قوانین را مدام به کودکان بازگو کنید. این نه تنها به محدود کردن رفتارهای منفی کمک می کند، بلکه ساختار شفافی در محیط کودک ایجاد می کند و باعث ایجاد احساس امنیت می شود.

۱۳. نظم و انضباط
به یاد داشته باشید که نظم و انضباط دو هدف دارد: موقعیت های تنش زا را خنثی کند و به کودک آموزش دهد. قوانین نباید به شکلی خصمانه مورد استفاده قرار گیرند.

۱۴. آموزش ابراز خشم
به کودکان بیاموزید که چگونه هیجانات عصبانی خود را بیان کنند، مانند تشویق کودک به گفتن. برای مثال، “من دوست ندارم که شما آن اسباب بازی را بردارید. الان دوست ندارم این را به کسی بدهم.”

درک انضباط مؤثر
برای مؤثر بودن نظم و انضباط باید فضایی آرام و در عین حال باثبات ایجاد کند، که دارای پارامترهای واضحی است. نظم و انضباطی که سخت و یا خارج از دایره آسایش باشد، بندرت مؤثر است. تفاوت بین درست و نادرست باید قبل از هر چیز نشان داده شود.

همیشه به یاد داشته باشید که با کودکان به عنوان انسان های شایسته و فردی با احساسات، نیازها و نظرات معتبر و ارزشمند رفتار کنید. برای به دست آوردن بهترین نتیجه، باید همیشه با تایید کردن بهترین های آنها شروع کنیم.

مرجع : کودک شید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: