تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
او که دریای نگاهش موج حیرت را به خط ساحل چشم خرد میسایید. او که در سرچشمه اندیشههای گرم، تن میشست. حرا، او را به چشم خویشتن میدید، آری او «محمّد» بود. امشب این مهمان ماه و کوکب و شب، حال دیگر داشت. دلش در شعله دل، سوزان یک راز نهانی بود. لبش خاموش، اما در درون از انقلابی جانفزا در خویش میپیچید. تو گوئی دست او بر نبض تند وعدههای آسمانی بود. خدا در بارگاه کبریایش دیده بر حال محمد صلی الله علیه و آله داشت و بر غار «حرا» از شاخه شبها، هزاران گوهر الماس میبارید.
بناگه نوری از مرز نهایت، آشکارا شد. صدایی گرم چون نجوای بارانی به دشت تشنه گفتا:
ای محمد، ای رسول آخرین، برخوان . . .
محمد دیده بر هم زد، گمان میکرد او را خواب بر بوده است!! صدا تکرار شد:
بر خوان! رسول آخرین، برخوان! امین مکه، بر خوان: آدمی را آفرید از خون بسته، ذات پاک حق.
محمد با صدائی کز دیار بهت بر میخاست پاسخ داد: من خواندن نمیدانم، نمیدانم!!
به خلوت چشمهای از حکمت و دانش به جان پاک او تابید و جبریل امین، تاج نبوت را به دست خویش بر روی سرش بنهاد. خدا بر لوحه پیغمبری مهر تمامت زد.
صبا فریاد آزادی به اقلیم اسارت برد و بر مردم بشارت داد. محمد صلی الله علیه و آله، خاتم پیغمبران از غار بیرون شد. درونش پر ز غوغا، در خیالش عطر رازی بود. به آرامی به سوی شهر جهل و فقر میآمد. «حرا» در زیر لب میگفت : ای آرامجان بدورد!
سرآغاز گفتار نام خداست كه رحمتگر و مهربان خلق راست
بنام خدایت بخوان كافرید ز نطفه بیاورد انسان پدید
همیشه بخوان این كتاب مبین خدایست خود اكرمالاكرمین
خدائیكه چون آفرید از عدم ترا دانش آموخت خود با قلم
به انسان بیاموخت علم از نهفت هر آنچه ندانست او را بگفت
و اینک در هزار و چهارصد و چهل و ششمین سالروز مبعث، هنوز هم شکوه آن خاطره، جام زیستنمان را سرشار است و شکوفه های شادی را در دلمان، شکوفا.
و براستی که محمد صلی الله علیه و آله نجات دهنده ی بزرگ بشر بود و آئینش، آئین زندگی و هر زمان، از زمان دیگر، روشن تر می درخشد، چرا که او جاودانه ترین تمدن ها را بنیان نهاد؛ زندگی ساز ترین فرهنگ ها را گسترد و انسان پرورترین ارزش های اخلاقی را نهادینه کرد . . . .
درود خداوند بر روان پاک او باد که معنای آزادگی و عدالت و ایثار و جوانمردی و اخلاق و معنویت بود و گرامی باد مبعث آن بزرگوار که روز سربلندی انسان هاست.
نظرات شما عزیزان:
