با دقت در حوادث تاریخی مشاهده می كنیم سیاست رواج ابتذال در طول یك نسل می تواند انقلابی را كه با اكثریت قاطع توده (تاریخ فتح اندلس) به پیروزی رسیده است، بدون هیچ درگیری، تسلیم صاحبان قدرت كند.
در جوامع امروزی، به ویژه در جوامعی مانند جامعه جوان ایران اسلامی، پروژه آندلسی كردن و تخریب فرهنگی در قالب های پیچیده و پر زرق و برق و گمراه كننده انجام می شود. فعالیت های فرهنگی مطبوعاتی (حركت های انحرافی در هفته نامه ها، ماهنامه ها و...)؛ ترویج عرفان های كاذب؛ اشتراك دوستان جهانی و ارسال مجله های مختلف غالباً مبتذل از آن سوی مرز ها به طور رایگان برای جوانان؛ ارسال گرین كارت های موقت و كشیدن جوانان به خارج از كشور و اغلب وارد شدن در باند های مافیایی؛ توزیع تصاویر مستهجن و ضد اخلاقی در قالب های گوناگون؛ رواج و گسترش گروه های رپ، هوی متال، و... و امثال آن، كه اغلب بدون محتوا و دارای یك سری آداب خارج از شئون انسانی است؛ از جمله این راه كار های ضد فرهنگی و گمراه كننده هستند. اینك نیز با گسترش فن آوری اطلاعات و عدم كنترل دقیق اینترنت، سایتهای گوناگون فعال شده اند. بسیاری از حركت های خزنده فرهنگی دیگر؛ مانند رواج ایسم ها و مكاتب گوناگون، با استفاده از ضعف آگاهی های نسل جوان، به طرح مسائل مبهم و ایجاد شك و تردید در اعتقادات و ارزش های دینی و ترویج شبهات و... می پردازند كه مقابله با آن ها نیازمند درك و آگاهی صحیح جوانان، هوشیاری و اقدام به موقع مسئولان و متولیان و حضور فكری و فرهنگی اندیشمندان و نخبگان فكری برای پاسخ گویی به پرسش های نسل جوان و شبه زدایی از اذهان است تا تاریخ تلخ اندلس تكرار نشود.
5. آسیب شناسی سیاسی، اجتماعی: بالكانیزه كردن جامعه و كشور
یكی از آسیب هایی كه در ابعاد سیاسی و اجتماعی، انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن را مورد تهدید قرار می دهد، تهدید وحدت ملی و تمامیت ارضی كشور است كه در این نوشتار از آن به «بالكانیزه شدن»[1] یاد شده است.
1-5) وحدت رمز پیروزی انقلاب اسلامی؛ از آن جا كه وحدت و همدلی فرزندان این مرز و بوم، در پرتو اندیشه و رهبری دینی، رمز پیروزی انقلاب اسلامی بوده است؛ لذا با برپایی نظام سیاسی برآمده از این انقلاب، مقوله وحدت ملی كه از جمله مقولات اساسی و حیاتی بوده، از اولین روزهای پیروزی انقلاب، مورد توجه جدی رهبران و نخبگان جامعه قرار گرفت. وحدت ملی از عناصر كلیدی امنیت ملی به شمار می آید؛ لذا رهبران انقلاب همه گروه ها و آحاد ملت را به وحدت، همدلی و مهربانی با یكدیگر دعوت كرده و پیوسته از وحدت به عنوان یكی از نیاز های ضروری جامعه یاد كرده اند.
یكی از آسیب های جدی و جبران ناپذیر جوامع انقلابی و نهضت ها، عامل تفرقه و اختلاف در جمع وفاداران انقلاب و نظام برآمده از آن است. تاریخ نهضت های صد ساله اخیر ایران، گواه این نظر است. عامل شكست نهضت مشروطیت و نهضت ملی نفت، چیزی جز تفرقه، دو دستگی و نفوذ عناصر بیگانه و فرصت طلب در میان وفاداران به نهضت نبود. سیاست «تفرقه بیانداز و حكومت كن»، به عنوان یكی از شگرد های مؤثر دشمن در ناكام ساختن نهضت ها، در حافظه تاریخی این ملت وجود دارد. این نكته از آموخته های مهم امام راحل ـ رحمه الله ـ در تاریخ این مرز و بوم است و به همین جهت مبارزه با این سیاست، در اولویت دستور كار ایشان قرار داشت.
بر این اساس می توان به دلیل تأكید مكرر و همیشگی امام راحل ـ رحمه الله ـ در زمینه وحدت ملی (وحدت كلمه)، به این نتیجه رسید كه؛ وحدت كلمه كه در «گفته ها و نوشته های امام ـ رحمه الله ـ» بیشترین فراوانی را نسبت به سایر واژه ها به خود اختصاص داده است، هم ناظر بر رمز پیروزی و هم معطوف به بقا و تداوم انقلاب و نظام برآمده از آن است و بر عكس، اختلاف و تفرقه، عامل اصلی نفوذ دشمنان و تهدید كننده امنیت و اقتدار ملی و مانع تداوم انقلاب اسلامی است.
اینك در دهه سوم انقلاب با توجه به شرایط داخلی و بین المللی و طرح هایی كه از سوی دشمنان عزت و عظمت ایرانی مسلمان، برنامه ریزی شده است و در مقاطع مختلف آثار و علائم آن را مشاهده كرده ایم، حفظ وحدت و استحكام پایه آن بیش از پیش ضرورت دارد. امنیت ملی در گرو وحدت ملی و همدلی و وفاق آحاد ملت، به ویژه نخبگان تأثیر گذار است، البته این به معنی و مفهوم اختلاف نظر و دیدگاه نیست، بلكه منظور تشتت و تفرقه در حوزه اصول و چارچوب ها و محكمات جامعه و كشور است.
بنابر این، اختلاف سلیقه و برداشت در عین حال كه برای توسعه و رشد سالم یك جامعه مفید و ضروری است، می تواند جامعه ای را نیز از هم بپاشد و به وحدت ملی آسیب جدی وارد سازد. حالت دوم زمانی است كه طرز تلقی های موجود، موازین و شاخص های منافع ملی و مصالح اسلامی را نادیده گرفته، بخواهند خواسته های خود را به هر نحو ممكن و خارج از قواعد پذیرفته شده در قانون اساسی و معیار های اخلاقی و اسلامی به كرسی بنشاند.
2-5) وحدت ملی در قانون اساسی؛ قانون اساسی جمهوری اسلامی در اصول متعدد به اصل وحدت و همبستگی ملی و لزوم احترام به آن اشاره می نماید؛ از جمله: در اصل دوم كه در كنار عدل، قسط و استقلال همه جانبه، به همبستگی ملی به عنوان یكی از اهداف عالیه نظام اشاره می كند.
اصل نهم قانون اساسی مقرر می دارد «در جمهوری اسلامی ایران آزادی و استقلال و وحدت و تمامیت ارضی كشور از یكدیگر تفكیك ناپذیرند و حفظ آن ها وظیفه دولت و آحاد ملت است. هیچ فرد یا گروه یا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی به استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و تمامیت ارضی ایران كمترین خدشه ای وارد كند و هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی كشور آزادی های مشروع را، هر چند با وضع قوانین و مقررات سلب كند».
همچنین اصل بیست و ششم قانون اساسی بیان می دارد «احزاب، جمعیت ها، انجمن های سیاسی و صنفی و انجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شاخته شده آزادند، مشروط به اینكه اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساسی جمهوری اسلامی را نقض نكنند.
[1]. منظور از بالكانیزه شدن (كردن)، اجرای طرح تجزیه قومی و سرزمینی اعمال شده در اروپای مركزی و منطقه بالكان است كه در مورد كشور هایی كه دارای قومیت های مختلف هستند، اعمال می شود. در این نوشتار این واژه علاوه بر حوزه تمامیت ارضی در مورد تهدیدات و چالش هایی كه متوجه وحدت و همدلی فرزندان ایران اسلامی است، به كار گرفته شده است.
محمد رضا مجيدي - ده گفتار پيرامون انقلاب اسلامي، ص 112- 137
نظرات شما عزیزان: