ماهی های لانگ فیش مانند انواع مارماهی ها بدن کشیده ای دارند با باله هایی تار مانند در نزدیک سر و باله های لگنی که برای شنا کردن و خزیدن در کف دریا از آن ها استفاده می کند. این ماهی معمولا در آب های کم عمقی مانند مرداب ها یا لجن زارها زندگی می کند اما گونه هایی از آن ها در رودخانه ها نیز یافت می شوند.
این ماهی در صورتی که به آب دسترسی داشته باشد همانند یک ماهی معمولی رفتار می کند بدین صورت که در آب شنا کرده و از ماهی های کوچک و سخت پوستان کف آبگیرها و رودخانه ها تغذیه می کند. اما در دوران خشکسالی که آب در دسترس وی قرار ندارد، لانگ فیش در درون گل و لای خود را پنهان می کند و با بلعیدن گل و لای و دفع آن از طریق آبشش ها به اعماق زمین می رود. وقتی که به یک عمق مطمئن و راحت رسید همانجا مانده و با ماده ی لزجی که از پوستش ترشح می شود یک ساختار پیله ای شکل دور بدن او تشکیل می شود که بعد از مدتی سفت می گردد و تنها دهان ماهی برای تنفس بیرون از این پوشش باقی می ماند. در این دوران ماهی لانگ فیش به شدت متابولیسم بدن خود را پایین آورده و برای زنده ماندن از بافت های ماهیچه ای انتهای دم خود تغذیه می کند.
بعد از این که بارندگی آغاز شده و آب به محل زندگی این ماهی باز می گردد، گل و لای کاملا نرم شده و این ماهی با حرکات مارپیچی و وول خوردن از پناهگاه خود خارج شده و به سطح زمین می آید. برخی منابع ادعا کرده اند که این ماهی می تواند تا ۴ سال را در زیر زمین خشک زنده بماند.
ماهی های لانگ فیش تنها در آفریقا، آمریکای جنوبی و استرالیا یافت می شوند. در آفریقا معمولاً بومیان با کندن زمین در مناطقی که قبلا در آن آب جمع شده است این ماهی را از اعماق خاک بیرون کشیده و به عنوان یکی از منابع غذایی مورد استفاده قرار می دهند. این ماهی مزه ی بسیار تندی داشته و هر کسی مزه ی آن را دوست ندارد.
نظرات شما عزیزان: