«بگو کیستی؟»
این بانو کیست که پاکی، از خورشید عفت او جلوه گرفته است
و قداست، از کوثر عصمت او آب و تاب؟!
این بانو کیست که کویر قم، به قدوم دعای او، به بهار نیایش
و ستایش تبدیل شده است و کهکشان امامزادگان قم، در آسمان معنویت
و منظومه عشق او اجرام طواف بر قامت ارادت خود بستهاند و
ملایک، بال تبرک و توسل به ضریح آسمانیاش میکشند؟!
این بانو کیست که هر تار و پود لباس مهرش، بوی رضا علیهالسلام
به مشام تأمل میرسد و صدف قم، به لؤلؤ وجود او، در
حلقه شهرها به خود میبالد و مینازد؟!
این بانو کیستت که معلم و مربی خصوصی او، امام موسای کاظم علیهالسلام ،
بر سطر سطر تکالیف الهی او آفرین میگوید و قلم اندیشه او را میگشاید
و اسفند جان به یمن دانایی فرزندش، در آتش دعا دود میکند
که: (جان پدر به فدای دُردانه خود)؟!
این بانو کیست که جرعه جرعه زیارتنامهاش از سبوی عشق و ارادت
برادرش امام رضا علیهالسلام در بزم توسل به جام و جان مشتاقان کرامت
او ریخته میشود؛ جرعههای معرفتی که هر قطرهاش لکههای هوس و آلودگی
وسوسه شیطان را از تن فطرت پاک میکند؟!
این بانو کیست که جلوههای دوباره شکوه فاطمه علیهاالسلام و شرف
زینب علیهاالسلام و زلال عصمت او نمایان است؟!
«عمه سادات سلام علیک روح مناجات سلام علیک
عمه سادات بگو کیستی فاطمه یا زینب ثانیستی
تو، «شفیعه محشری» که شمیم بهشتی شفاعت، از شبکه های ضریحت
مشام امید را مینوازد: «یا فاطمةُ اِشْفَعی لَنا فی الجنةِ فانّ لکِ عندَ اللهِ شأنا مِنَ الشأنِ».
و بوی قبر پنهان زهرا علیهاالسلام در لحظه لحظه آئینه های حرمت
نمایان است؛ و کوچه باغ یادها، از تو بوی یاس کبود گرفته است.
پرتوی از تلألو زهرا گوهری پربهاست معصومه
تو «کریمه اهل بیتی» که حاتم طائی، هر شب قصه های دست بخشنده اش
را از نقره های تابش مهتاب میشنید
و قطره کوچک جود خویش را در مقابل دریای کرم تو ناچیز میشمرد و امروز،
ستارهها از پشت پرده شب،دست گدایی به سوی گنج ضریحت میکشند و هر روز
خورشید دانش الهی از فروغ روی ماه تو، از آسمان بلند فیضیه دست پرتوهایش
را بر سر افکار جهانی میکشد.
تو «فاطمه معصومه ای» که گل نجابت، عشق حیا و عفاف او را در
مدرسه شرافت و طراوت، بر روی گلبرگهای غیرت خود تمرین میکند و
صادق آل محمد علیهالسلام ، به خاطر طهارت روحش، مُهر حرم خود
را بر سند عنایت، به قم زد.
آری! تو چراغ فروزان خدایی در شب تار دنیائی
«آیتی از خداست معصومه لطف بیانتهاست معصومه»
محمدحسین قدیری
نظرات شما عزیزان: