معلم عزیزم،استاد بزرگوارم،
تو رابه چه مانند کنم !
دل دریایی ات لبریز از آرامش است
همچون کوه استوار از حوادث روزگار ایستاده ای
خورشید نگاهت گرمابخش ما
وحرارت ِ کلبه ی سردِ ناامیدی ما.
قدوم سبز تو
سبزینه کوچه باغ های زندگی ما
تپش قلب تو آهنگ خوش هستی
و جوشش نشاط
در غزل شیوای زندگیِ سوته دلان
ما چگونه سپاس گوییم مهربانی و لطف تو را!
که سرشار از عشق است
آری در مقابل این همه عظمت و شکوه تو،
مرا نه توان سپاس و نه کلام وصف است.
تنها پروانه جانم بر گرد شمع وجودت
عاشقانه چنین می سراید :
روزت مبارک استاد عزیزم
نظرات شما عزیزان: