حتماً تا به حال این جمله را از بزرگترهایتان شنیدهاید که نان برکت سفره است. برکت؛ یعنی چیزی که بودنش باعث خیر میشود و خوبیهای دیگر را به دنبال خودش می آورد. همان طوری که مثلاً نان برکت سفره است، بعضی آدمها هم بودن شان باعث خیر و برکت برای دیگران است. یعنی چون آنها بندههای خوب و واقعی خدای متعال هستند، خدا خیلی از نعمت ها و پاداش ها را به دوستان آنها میبخشد. در میان تمام بندههای خوب خدا، امامان، بیشترین خیر و برکت را برای مردم به همراه دارند. یکی از دلیلهایی که ما روزهای تولد امامان را جشن می گیریم و شادی میکنیم این است که از آنها بیشتر از گذشته خیر و برکت بخواهیم. امام جواد علیه السلام نهمین امام پربرکت برای شیعیان است. امام جواد علیه السلام در سن هفت سالگی به امامت رسید و در همان سال، روزی مأمون ستمگر که امام رضا علیه السلام را به شهادت رسانده بود با سربازان و اطرافیانش از کوچهای عبور میکرد. بچههای کوچه که به همراه امام جواد علیه السلام مشغول بازی بودند، با دیدن سپاه مأمون پا به فرار گذاشتند؛ امّا آن حضرت همچنان ایستاده بود و با شجاعت و وقار نگاه می کرد. مأمون سوار بر اسب پیش آن حضرت رسید و از شجاعت ایشان تعجب کرد. اسم آن حضرت را پرسید. حضرت فرمود: «محمد، فرزند علی بن موسی الرضا علیه السلام » مأمون با شنیدن اسم امام رضا علیه السلام ترسید، خجالت کشید و بر آن حضرت صلوات فرستاد. بعد هم بدون این که چیزی بگوید به راهش ادامه داد. جواد در کارهای درسی و کارهای دیگر زندگی آدم موفقی است. یکی از ویژگیهای مهم و جالب آقا جواد این است که همه دوستش دارند و از دوستی با او لذت می برند. خارج از مدرسه، همسایه و فروشندههای محل هم به او علاقه دارند و به او احترام می گذارند، چون آقا جواد یک پسر باادب و خوش اخلاق است. وقتی با دیگران روبه رو می شود با مهربانی برخورد می کند و همیشه گل لبخند روی لبهایش است. او سعی می کند کسی را از خودش ناراحت نکند؛ چون او جملهای از امام جواد علیه السلام مطالعه کرده که چنین است: «شما با پول و مال نمی توانید محبت مردم را جلب کنید، مردم را با خوش اخلاقی و خوش رویی دوست دار خودتان بکنید». حضرت امام جواد علیه السلام در سن هفت سالگی به امامت رسید و جوان ترین امام ما بود؛ اما با این حال به لطف خدا، تمام علم یک امام معصوم را داشت و به همه سؤال ها پاسخ می داد. او با همان سن کم، دانشمندترین مردم زمان خودش بود. تمام دانشمندان آن زمان از آن حضرت علم میآموختند.بعضی از دشمنان امام با کمک مأمون ستمگر، در جلسههای پرسش و پاسخ میخواستند محبوبیت آن حضرت را در بین مردم کم کنند؛ امّا چون علم آن امام معصوم، علم خدایی بود، کسی توانایی مقابله با او را نداشت. مدت امامت امام جواد علیه السلام شانزده سال بود. او در تمام این مدت عالم ترین افراد بود. نوشتهی: محمد جواد نوری ؛ برگرفته از پایگاه حوزهبرکت امام
شجاعت امام
اخلاق خوب
امام عالم
نظرات شما عزیزان: