تکالیف زیاد، وقت کم - بخش اول

بحران تکالیف
مادری همیشه فکر می کرد ناراحتی ها درباره حجم زیاد مطالب اغراق است. پسرش هیچ گاه بیشتر از نیم ساعت مشق ننوشته بود. اما زمانی که مدرسه اش را عوض کرد، حجم تکالیفش زیاد شد و شش کلاس داشت و برای هر کلاس باید نیم ساعت مشق می نوشت و با یک کوله پشتی پر از تکلیف به خانه بر می گشت. 
مادر می گوید «از 8 صبح تا 3 بعد از ظهر در مدرسه بود و بعد تمرین فوتبال داشت و ساعت 5 به خانه می رسید و بعد همه با هم شام می خوردیم و ساعت 7 می توانست تکالیفش را شروع کند. او نمی توانست استراحت کند و استرس او به همه منتقل شده بود. ما سریع غذا را تمام می کردیم چون می دانستیم ساعت ها باید مشق بنویسد و حتی قبل از اینکه غذایش را تمام کند برای اینکه به او کمک کنیم، التماس می کرد». پسراکنون 15 ساله است و به دبیرستان می رود. اما مادر و پدرش نگران فرزند دیگر خود هستند که امسال به همان مدرسه وارد خواهد شد و نگرانی از اینکه او چگونه می تواند با حجم تکالیف شبانه کنار بیاید. مادر معتقد است «این روش زندگی برای خانواده ها دیوانه کننده است».
در واقع او به گروه معترضین درباره غرق شدن کودکان در تکالیف پیوسته است. این مادران می گویند، فقط درباره مشق های هر شب نیست، بلکه حتی در تعطیلات و تابستان نیز کودکان تکالیف زیادی دارند.

این حجم تکالیف منجر به فرسودگی های جدی می شود. کودکان اگر استراحت نداشته باشند، نمی توانند دروس را یاد بگیرند و به خاطر بسپارند و از حجم مطالب وحشت می کنند و غر می زنند و به اجبار تکالیف را انجام می دهند. و در نتیجه پدران و مادران نیز به دلیل داشتن مسئولیت برای تحصیلات فرزندشان، در این فرایند درگیر می شوند.

نانسی کالیش نویسنده مخالفت با تکلیف، می گوید «به این صورت نیست که تکلیف ذاتا بد باشد، اما از حد تعادل خارج شده است. وقتی کودک به خانه می رسد، اولین سوالی که والدین می پرسند این است که چقدر مشق داری؟ برای بسیاری از خانواده ها، همه چیز حول تکالیف می چرخد، و تنش، دعوا و گریه به دنبال خواهد داشت. این فقط یک تصویر کوچک است. شب به شب و سال به سال، تکالیف دوران کودکی سالم و خوب مانند بازی کردن، ورزش کردن، وقت گذراندن با دوستان و خانواده و حتی سر رفتن حوصله و شاید خلاقیت را از بین می برند.»

در پی گزارش اخیر ارائه شده توسط محققی در زمینه تکالیف، دکتر هریس کوپر، مخالفت ها در حال افزایش است. در یک بررسی جامع از 60 مطالعه از سال های 1987 تا 2003، او دریافت که عملا ارتباطی بین تکالیف و نمرات امتحان در دبستان وجود ندارد. زمانی که کودکان وارد مدرسه راهنمایی می شوند، افت تحصیلی رخ می دهد. ارتقای عملکرد تنها بین دانش آموزان کلاس ششم تا نهم که هر شب تنها 90 دقیقه به انجام تکالیف می پردازند و دبیرستانی هایی که دو ساعته تکالیف خود را انجام می دهند، اتفاق می افتد؛ در واقع، نمرات امتحان افرادی که برای انجام دادن تکالیف شان زمان زیادی را صرف می کردند، افت می کند. کوپر می گوید: «حد پایین این است که تمام کودکان باید مشق بنویسند، اما مقدار و نوع آن باید به مقطع آن ها بستگی داشته باشد و همه چیز در حد متوسط خوب است».

3 کاری که والدین برای کمک به کودکان برای مدیریت تکالیف می توانند انجام دهند
چه مقدار بسیار زیاد است؟
زمانی که تکالیف از کنترل خارج می شوند، والدین چه کاری می توانند انجام دهند؟ بعضی از والدین تسلیم نمی شوند و با معلمان و مدرسه صحبت می کنند تا حجم تکالیف را کم کنند. اما نیازی نیست برای کمک به کودکان این کار را انجام داد.

به طور خلاصه، چگونه به کودکان کمک کنیم تا بدون تلاش بیش از حد، به موفقیت دست یابند؟

برای هر مادری، شکایت درباره زیاد بودن تکالیف، ناامید کننده است. پژوهش ها نتایج مختلفی را ارائه داده اند. با توجه به مطالعه ای که در سال 2003 توسط موسسه بروکینگز در واشنگتن انجام شده است، تنها 5 درصد از کودکان سراسر امریکا، دو ساعت یا بیشتر در روز تکلیف انجام می دهند. اما دیگر پژوهش ها نشان می دهند که تمام دانش آموزان، زمان بیشتری را برای انجام دادن تکالیف صرف می کنند. پژوهش انجام شده بر روی 2900 کودک در سال 2004 در دانشگاه میشیگان، نشان داد که زمان صرف شده برای انجام تکالیف، نسبت به سال 1981، 51 درصد افزایش داشته است. کالیش می گوید: «حتی اگر تنها 10 درصد از دانش آموزان کشور تحت فشار تکالیف باشند، باز هم باید این موضوع مورد بررسی قرار بگیرد. به هر حال صحبت از 5 میلیون کودک است که علاقه خود را به یادگیری از دست می دهند».
پس از آن که گزارش "ملت در معرض خطر" دولت در سال 1981بیان کرد که دانش آموزان در سطح مورد انتظار درس نمی خوانند، روند افزایشی تکالیف آغاز شد. کوپر می گوید: «معلمان تحت فشار قرار گرفتند تا بیشتر تدریس کنند، و در برخی موارد به جای مرور مطالب روز، از تکالیف برای پوشش دروس جدید استفاده کردند». با سیاست سال 2002 که هیچ کودکی نباید عقب بماند، برنامه های درسی سنگین تر شد. در این میان، هیچ کس به حجم تکالیف توجه نداشت. شایان ذکر است، تنها یک سوم مدارس مناطق سراسر کشور سیاست تکلیف را داشتند و حتی در آن ها معلمان می توانستند نظر خود را اعمال کنند. برای دانش آموزان دوره راهنمایی و دبیرستان، شش تا هشت کلاس وجود داشت و حجم تکالیف به راحتی می توانست از کنترل خارج شود.

کوپر بیان می کند که والدین از معلمان بخواهند که قانون 10 دقیقه در شب به ازای هر سطح تحصیلی را دنبال کنند 10 دقیقه برای کلاس اول و 60 دقیقه برای کلاس ششم و به همین ترتیب- که تحقیقات نشان می دهند این روش برای یادگیری بسیار مفید است. او می گوید «فضا برای تنوع وجود دارد به خصوص برای کلاس های بالاتر که دانش آموزان می توانند دوره های پیشرفته را انتخاب کنند. بهترین روش این است که معلمان مدت تکالیف را به اندازه ای تعدیل کنند که نیازهای دانش آموزان را برطرف کند».
ادامه دارد...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: