پیام های آسمانی جزء بیست و پنجم (برگرفته از تفسیر نور)
این پیام ها با هدف استفاده در جلسات جزء خوانی استخراج شده است، لذا خواهشمند است استفاده و منتشر نمایید.
1. اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ وَ هُوَ الْقَوِىُّ الْعَزِيزُ
خداوند نسبت به بندگانش با مهر و لطف رفتار مى كند، هر كه را بخواهد (و صلاح بداند) روزى مى دهد و اوست تواناى غالب.
- رزق الهى برخاسته از لطف خداست. «لَطِيفٌ بِعِبادِهِ يَرْزُقُ»(شوری، 19)
2. وَ هُوَ الَّذِى يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُواْ عَنِ السَّيِّئاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ
و اوست كه توبه را از بندگانش مى پذيرد و از گناهان در مى گذرد و هر چه را انجام مى دهيد مى داند.
- خداوند تمام گناهان را مى بخشد. «يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ»(شوری، 25)
3. وَ مَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُم وَ يَعْفُواْ عَن كَثِيرٍ
و آنچه از مصيبت به شما رسد پس به خاطر دست آورد خودتان است و او از بسيارى (گناهانتان) در مى گذرد.
- ميان رفتار انسان و حوادث تلخ و شيرين زندگى رابطه است. «ما أَصابَكُمْ ... فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ» (شوری، 30)
4. أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُواْ وَ يَعْفُ عَن كَثِير
يا (كشتى ها را) به خاطر آنچه (صاحبانشان) انجام داده اند نابود مى كند و يا از بسيارى در مى گذرد (و غرقشان نمى كند).
- لطف خداوند بر قهرش غالب است. «يَعْفُ عَنْ كَثِيرٍ» (شوری، 34)
5. أَ وَ مَن يُنَشَّؤُاْ فِى الْحِلْيَةِ وَ هُوَ فِى الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ
آيا كسى كه در زيور پرورش يافته و در مجادله بيانش غير روشن است (شايسته نسبت دادن به خداست)؟
- زن از جهت عاطفه و احساسات قوىتر از مرد «يُنَشَّؤُا فِي الْحِلْيَةِ» و از جهت برخورد و مجادله ضعيفتر است. «وَ هُوَ فِي الْخِصامِ غَيْرُ مُبِينٍ»(زخرف، 18)
6. أَ فَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تهَدِى الْعُمْىَ وَ مَن كاَنَ فِى ضَلَالٍ مُّبِينٍ
(اى پيامبر!) آيا تو مى توانى سخن خود را به گوش كران برسانى يا كوران و كسانى را كه در گمراهى آشكارند هدايت كنى.
- اگر زمينه پذيرش نباشد حتّى سخن رسول خدا اثرى نخواهد داشت. «أَ فَأَنْتَ» (زخرف، 40)
7. أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ
(نزول قرآن در شب قدر و فيصله امور در آن شب) امرى (و اراده اى) است از طرف ما، همانا ما فرستنده (همه انبيا) هستيم.
تمام مسائل شب قدر زير نظر خداست. «أَمْراً مِنْ عِنْدِنا» (دخان، 5)
8. لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحیىِ وَ يُمِيتُ رَبُّكمُ وَ رَبُّ ءَابَائكُمُ الْأَوَّلِينَ
هيچ معبودى جز او نيست، اوست كه زنده مى كند و مى ميراند و پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست.
- زنده كردن و ميراندن، كار دائمى خدا است. («يُحْيِي وَ يُمِيتُ»)(دخان، 8)
9. يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِين
لباسهاى ابريشم نازك و ضخيم مى پوشند در حالى كه در برابر هم (بر تختها) جاى گرفته اند.
- برهنگى، هيچ كجا ارزش نيست، حتّى در بهشت. «يَلْبَسُونَ»( دخان، 53)
10. هَاذَا كِتَابُنَا يَنطِقُ عَلَيْكُم بِالْحقِّ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
اين است كتاب ما كه به حقّ درباره شما سخن مى گويد، همانا ما آنچه را انجام مى داديد نسخه بردارى و ثبت مى كرديم.
- عمل انسان، همان گونه كه واقع شده ثبت مى شود، نه بر اساس قرائن و شواهد و آثار. «عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» (جاثیه، 29)
سـوال: عمــل انســان چگــونه ثبـت مـیشــود؟
تهیه و تدوین: اتحادیه تشکل های قرآنی شهرستان خمینی شهر
نظرات شما عزیزان: