بيحرمتي به مقدسات و ارزشها
يكي از روش ها براي تعيين گناه كبيره، هر گناهي است كه دينداران آن را بزرگ ميدانند به طوري كه ثابت شود كه در تمام دورهها تا زمان ائمه و پيغمبر ـ عليهم السّلام ـ ، نزد هر دينداري بزرگ بوده است. پس آن گناه كبيره خواهد بود؛ مانند هتك احترام و اهانت كردن به مقدسات و محترمات ديني ـ يعني آنچه لزوم احترامش در دين امر بديهي باشد. مانند قرآن مجيد، كعبه معظمه، مساجد، مشاهد مشرفه حتي تربت حسيني ـ عليه السّلام ـ و در اينجا به حرمت اهانت و وجوب تعظيم هر يك از امور مزبور و احكام آنها به طور اختصار اشاره ميشود.
هتك قرآن
احترام قرآن ضروري مذهب است: نزد هر مسلماني بديهي است كه از قرآن كه كلام حضرت آفريدگار است، عزيزتر و شريفتر و لازم الاحترامتر در عالم اسلام، چيزي نيست. و رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ آن را ثقل اكبر ياد فرموده كه دو چيز پربها بين شما مسلمانان پس از خود ميگذارم: آنكه بزرگتر است قرآن است، كوچكتر اهل بيت من[1] (علي و حسن و حسين و اولاد طاهرين ايشان و سلسلهي جليله سادات).
بهترين ثوابها: ضمن حديث طولاني در باب عظمت شأن قرآن، حضرت باقر ـ عليه السّلام ـ ميفرمايد: «روز قيامت قرآن ميگويد: خدايا بعضي از بندگانت حرمت مرا نگه داشته و مرا حفظ نموده و چيزي از مرا ضايع نكرد. و بعضي ديگر مرا ضايع كرد و حق مرا خوار شمرد و مرا تكذيب نمود.»