بصیر از اسماء و صفات خداوند
وَاللّهُ بَصِیرٌ بِالعِبَادِ (آل عمران: 15 و 20)
و خداوند به حال بندگان خود آگاه است.
صفت بصیر بیش از چهل بار در قرآن کریم برای خداوند به کار رفته است. انسان به عنوان خلیفه و جانشین خداوند که قرار است در زمین نقش خداوندی را ایفا کند یقیناً باید به کسی که جانشینی او را به عهده دارد شباهت داشته باشد. به عبارتی خداوند انسانی را جانشین خود قرار داده است که صفات کمال الهی را تا حد امکان کسب کرده باشد و الا کسی که در خور و خواب و خشم شهوت حیوانی غرق است و در زندگی جز مادیات و لذات چیزی نمی بیند به تعبیر خود قرآن حیوان و گاهی از حیوان پست تر است. بنابراین بصیر به عنوان یکی از اسماء و صفات الهی که به کرات در قرآن تکرار شده است باید یکی از صفات و ویژگی های انسان کامل باشد. در این صورت است که انسان یکی دیگر از شرایط خلیفه الهی را کسب خواهد کرد.
وقتی صفت »بصیر« در مورد خداوند به کار می رود به این معنی است که خداوند نسبت به حال بندگان خود، نیات آنها، کارهای آشکار و پنهان آنها آگاه است و این معنا در مورد خداوند به آسانی قابل درک است. بصیرت برای انسان نیز شبیه همین معنا در مورد خداوند است یعنی انسان با بصیرت فقط ظاهر امور را نمی بیند بلکه با کمک آن قدرت ویژه خود پشت صحنه و حقیقت مسائل را درک می کند. تجربه و مطالعه تاریخ نشان می دهد که این قدرت و توان در همه افراد وجود ندارد بنابراین اکتسابی است و علل و عواملی دارد و بالطبع موانعی. این نوشتار برآن است تا عوامل و موانع بصیرت دینی را بر اساس آموزه های قرآن و حدیث و سیره ائمه و بزرگان دین در حد توان بررسی نماید.
نظرات شما عزیزان: