قبلا در یک پست به مساله سیاهچاله ها در قرآن بطور مفصل اشاره کرده ایم.در این پست نیز قصد داریم به یک آیه از قرآن که قسمت هایی از آن اگر در فضا شکل برسی شود دقیقا تشکیل یک سیاهچاله را تشریح می کند.

همانطور که می دانید سیاهچاله ها قسمتی از جهان هستند که در انها به دلیل وجود جاذبه شدید حتی نور مرئی نیز توانایی فرار از آن را ندارد.و در مورد نحوه شکل گیری سیاهچاله ها وقتی یک ستاره می میرد دو احتمال وجود دارد یک یک انفجار ابرنواختری در آن رخ می دهد یا به سیاهچاله تبدیل می شود که در نهایت بقایای ستاره تبدیل به سیاهچاله می شود.سیاهچاله ها بطور مستقیم قابل تشخیص نیستند زیرا نور مرئی توانایی فرار از آن را ندارد و دانشمندان به وسیله جاذبه شدید آن را تشخیص می دهند.

در آیه 17 سوره بقره نوشته شده است که:

مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لاَّ يُبْصِرُونَ ﴿۱۷﴾

 آنها  همانند كسي هستند كه آتشي افروخته ولي هنگامي كه آتش اطراف خود را روشن ساخت خداوند آن را خاموش مي‏كند، و در تاريكي وحشتناكي كه چشم كار نمي‏كند آنها را رها مي‏سازد.

همانطور که می دانید جنس ستاره ها از آتش است و ستاره نیز اطراف خود را روشن می کند و وقتی ستاره می میرد یا خاموش می شود تبدیل به سیاهچاله می شود و سیاهچاله ها اجسام بسیار تاریکی هستند که حتی نور نیز توانایی فرار از آنها را ندارد و شاید تعبیر قرآن از تاریکی وحشتناک سیاهچاله ها بوده اند.