قال الامام علي بن الحسين علیه السلام:
طَلَبُ الْحَوائِجِ إلی النّاسِ مَذَلَّةٌ لِلْحَیاةِ وَ مَذْهَبَةٌ لِلْحَیاء،
وَ اسْتِخْفافٌ بِالْوَقارِ وَ هُوَ الْفَقْرُ الْحاضِرِ،
وَ قِلَّةُ طَلَبِ الْحَوائِجِ مِنَ النّاسِ هُوَ الْغِنَی الْحاضِر.(7)
دست نیاز به سوی مردم دراز كردن، سبب ذلّت و خواری در زندگی
و در معاشرت خواهد بود. و نیز موجب از بین رفتن حیا و كاهش وقار
خواهد گشت. و همین خود فقر بالفعل است(كه گریبانگیر شخص شده)
و (اما) كم بودن نیازمندیها از مردم خود غنا و توانمندی بالفعل است
(كه شخص به آن آراسته است).
تحف العقول: ص 210، بحارالا نوار: ج 75، ص 136، ح 3.
نظرات شما عزیزان: