نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با انجام «عملیات انتقام» در فاصله ۲ ساعت پس از آغاز رسمی جنگ تحمیلی، رؤیای سیادت صدام بر ایران و خلیج فارس را به کابوسی آشفته مبدل ساخت.

نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران اولین پاسخ دندان‌شکن خود را ۲ ساعت پس از اعلان جنگ رسمی و تجاوز رژیم بعثی-صهیونیستی صدام به حریم جمهوری اسلامی ایران داد.
رژیم بعثی-صهیونیستی صدام پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، با هدف مهار موج ناشی از گسترش تفکر اسلامی در کشور عراق، منطقه غرب آسیا و بلکه سراسر دنیا، با این تصور که انقلاب در ایران سبب نابسامانی و بروز تداخل در نظام مدیریت کشور شده است و نیز این برآورد که اکثر مسئولین جمهوری اسلامی -که عمدتاً هم از قشر روحانی هستند- از کشورداری، روابط بین‌الملل و الزامات نظام بین‌المللی بی اطلاعند؛ بار دیگر رؤیای سیادت مطلق در منطقه خلیج فارس و بلعیدن بخش‌هایی از ایران ازجمله مهم‌ترین آن یعنی استان خوزستان را در سر پروراند.
ارتش بعثی-صهیونیستی صدام، از اواخر اسفندماه سال ۱۳۵۷ تا آخرین روز شهریورماه سال ۱۳۵۹، ۶۳۶ بار از طرق دریایی، زمینی و هوایی با بمباران تأسیسات صنعتی، مناطق مسکونی، مراکز اقتصادی کشور، اجرای آتش سنگین توپخانه، اقدام به ایجاد درگیری با یگان‌های مرزبانی ژاندارمری، ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از طریق تیراندازی، حملات موشکی، غارت احشام، کشتار و به اسارت بردن روستاییان و عشایر مرزنشین و تکرار روزافزون این موارد، اقدام به تجاوز علیه مرزهای کشورمان کرد.
سرانجام در روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ مرکز عملیات در اتاق جنگ وزارت دفاع عراق، دستور حمله رسمی و اشغال ایران را با اسم رمز «یَومْ الرَعدِ» صادر کرد و ۱۹۲ فروند جنگنده اهداف متعددی را در حوالی نوار مرزی مشترک و عمق حریم هوایی جمهوری اسلامی ایران بمباران کردند.
در ساعت ۱۳:۴۵ فرودگاه بین‌المللی اهواز مورد هدف حملات هوایی میگ‌های عراقی قرار گرفت؛ دقایقی بعد نیز چندین فرودگاه و پایگاه هوایی دیگر آماج بمباران هواپیماهای دشمن بعثی قرار گرفتند.
ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران پس از جمع‌بندی وضعیت موجود، دستور مقابله و دفاع از میهن اسلامی را به نیروهای دریایی، زمینی و هوایی ابلاغ کرد.
طرح عملیاتی «البرز» که از مدت‌ها پیش توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران تهیه شده و به تصویب ستاد مشترک نیز رسیده بود، فوراً تبدیل به دستور و به کلیه پایگاه‌های هوایی ابلاغ شد.
با توجه به تقدم اجرای مأموریت در این عملیات، اولویت نخست به پایگاه هوایی ششم شکاری بوشهر و سپس به پایگاه هوایی سوم شکاری «شهید نوژه» همدان داده شد.
مطابق دستور، دو گروه پروازی «البرز» و «آلفارد» در پایگاه‌های هوایی ششم شکاری بوشهر و سوم شکاری «شهید نوژه» همدان تشکیل شد؛ برنامه پرواز تهیه شد؛ خلبانان انتخاب شدند و پس از مرور برنامه و انجام چک‌های پیش از پرواز، آماده انتقام از مزدوران آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه شدند.

ابتدا در ساعت ۱۶:۳۰ چهار فروند جنگنده شناسایی-رزمی فانتوم «RF4» آسمان بوشهر را به سوی پایگاه هوایی «شعیبیه» واقع در استان بصره ترک کردند؛ آنان پس از مدت کوتاهی وارد آسمان عراق شدند؛ از پادگان‌های «أُمُ القصر» و «ناصریه» گذشتند و به هدف تعیین شده رسیدند.

جنگنده‌های شماره یک، ۲ و سه روی اهداف خود شیرجه رفتند و با رها کردن بمب‌های ۱۰۰۰ پوندی روی اهداف، آنان را منهدم کردند؛ اما جنگنده شماره چهار به علت دود شدید ناشی از بمباران همرزمانش به سختی هدفی را یافته و آن را با ریختن چندین بمب منهدم کرد.
پس از اجرای بمباران، آنان با گردش به سمت مخالف مسیر بازگشت به سوی پایگاه را در پیش گرفتند؛ همگی در پایگاه هوایی ششم بوشهر سالم به زمین نشستند و پس از نوشتن فرم صحت هواپیما، پیروزمندانه به سوی دیگر همرزمان خود در گروه پروازی «البرز» رفتند.
عراقی‌های سرمست از غرور ناشی از توانایی بمباران عمق حریم ایران و به‌ویژه پایگاه هوایی یکم شکاری تهران، به هیچ عنوان تصور نمی‌کردند که پس از آن بمباران سنگین، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بتواند به سرعت یک عملیات تلافی‌جویانه را با آن همه دقت طرح‌ریزی و به‌طور موفقیت‌آمیزی اجرا کند؛ به همین علت جنگنده‌های پایگاه هوایی ششم بوشهر مأموریت محوله را بی‌نقص انجام دادند و بدون مزاحمت همگی سالم به پایگاه بازگشتند.
در ساعت ۱۷:۲۵ دو فروند جنگنده رزمی-شناسایی «RF4» در قالب گروه پروازی «آلفارد» آسمان همدان را به سوی پایگاه هوایی «کوت» واقع در استان میسان عراق ترک کردند؛ آنان کار مشکل‌تری را نسبت به دیگر همرزمان خود در پایگاه هوایی ششم شکاری بوشهر داشتند؛ زیرا دشمن هوشیار شده بود و امکان استفاده از اصل غافل‌گیری برای خلبانان آن پایگاه کمتر وجود داشت.
هر دو جنگنده وارد آسمان عراق شدند و به سوی پایگاه هوایی کوت ادامه مسیر دادند.
آنان روی هدف قفل کردند و با ریختن بمب‌ها بر روی هدف، مأموریت را به نحو احسن انجام دادند؛ ولی هنگام بازگشت، حادثه‌ای در کمین بود؛ هواپیمای سروان صالحی و ستوان خالد حیدری مورد اصابت یک فروند موشک زمین به هوای پایگاه هوایی کوت قرار گرفت و خلبانانش به لقاءالله پیوستند.
پیکر مطهر آن دو شهید ۳۲ سال بعد در عملیات تفحص برون‌مرزی کشف و پس از انتقال به میهن اسلامی‌مان به آغوش گرم خانواده‌های‌شان عودت داده شد.
این عملیات و عملیات «کمان ۹۹» –که در روز اول مهرماه سال ۱۳۵۹ با پرواز ۱۴۰ فروند هواپیما اجرا شد و تمام مراکز اقتصادی و نظامی عراق را در هم کوبید- همچون یک سیلی محکم بر صورت بعثی‌های مست نشست و به آنان فهماند که جنگیدن با ملتی که پای همه ارزش‌های انسانی، اسلامی و انقلابی ایستاده باشد، به آن آسانی‌ که آنان می‌اندیشیدند، نیست؛ آنان دریافتند که در تله ابرقدرت‌ها و جاه‌طلبی حاکم دیوانه خویش گیر افتاده‌اند و خروج از این وضعیت برای‌شان آسان نخواهد بود.

منبع: دفاع پرس

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: