از شبهه هايي که دشمنان در عرصه ي نام گذاري در دوران اموي و عباسي مي پراکنند اين است که چرا خدا نام علي را در قرآن نام نبرد؟ اگر در قرآن هست، کجاست؟ و اگر نام علي به صراحت در قرآن نيست، چرا شيعه بر امري استدلال مي کند که قرآن بر آن نصي ندارد؟
از ابو بصير روايت شده که از امام صادق (عليه السّلام) درباره ي اين آيه پرسيدم: ( أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ ) (1) ( از خدا اطاعت کنيد و از پيامبر فرمان بريد و از صاحبانِ امر خودتان ) امام (عليه السّلام) فرمود: درباره ي علي بن ابي طالب و حسن و حسين (عليهم السّلام) نازل شد.
پرسيدم، مردم مي گويند: چرا نام علي و اهل بيت او در کتاب خداي بزرگ نيامده است؟
امام (عليه السّلام) فرمود، به ايشان بگو:
بر رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) نماز نازل شد و خدا نام نبرد که سه رکعت است با چهار رکعت تا پيامبر آن را براي مردم تفسير کند.
بر آن حضرت، زکات نازل شد و نام نبرد که مردم از هر 40 درهم، چقدر زکات بدهند تا پيامبر براي آنها بيان دارد.
خدا حج را نازل کرد و به مردم نگفت که 7 بار طواف کنند تا رسول خدا آن را برايشان تفسير کند.
آيه ي ( أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ ) ( از خدا فرمان بريد و از پيامبر و از صاحبان امرتان ) نازل شد، رسول خدا فرمود: اين آيه، درباره ي علي است؛ به هر که مولا منم، علي است مولاي او...
اگر پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) خاموش مي ماند و بيان نمي کرد که اهل بيتش کيانند، آل فلاني و فلان شخص، ادعا مي کردند که اهل بيت آن حضرت اند ليکن خداي بزرگ در کتابش پيامبرش را با نزول اين آيه تصديق کرد:
( إِنَّمَا يرِيدُ اللَّهُ لِيذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيتِ وَيطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا )؛ (2)
همانا خدا خواست که پليدي را از شما خاندان بزدايد و پاک و پاکيزه تان سازد.
علي و حسن و حسين و فاطمه [ آنجا ] بودند. پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) آنان را در خانه ي اُم سلمه، تحت عبا درآورد، سپس فرمود: خدايا، اينان اهل بيت من اند... (3).

پي نوشت ها :

1- سوره نساء(4) آيه ي 59.
2- سوره ي احزاب (33) آيه ي 33.
3- اصول کافي 286:1، حديث 1، باب ما نَصَّ الله و رسوله علي الائمة (عليهم السّلام).

منبع مقاله : 
شهرستاني، سيدعلي؛ (1390)، نام خلفا بر فرزندان امامان (عليهم السّلام) ( بن مايه ها، پيراهه ها )، ترجمه: سيد هادي حسيني، قم: انتشارات دليل ما، چاپ اول