سنین ۱۷-۱۸ تا ۲۵ سالگی دوران جوانی شمرده می شود. قرآن کریم از آن به دوران قوت و توانمندی یاد کرده که میان دو ضعف قرار گرفته است. به تعبیر مرحوم علامه طباطبایی، «بلوغ اشد» از هیجده سالگی تا سن کهولت و پیری است که عقل آدمی در آن موقع، پخته و کامل است.

تربیت پذیری جوان

از ویژگی های دوره جوانی، گرایش به نیکی ها و تربیت پذیری است.

اساسی ترین نیاز جوان

مهمترین نیاز نسل جوان، تقویت و تعمیق ایمان مذهبی است؛ زیرا سعادت دنیوی و اخروی آدمی به برخورداری از ایمان وابسته است. ممکن است برخی والدین به دلایلی نتوانسته باشند چنین زمینه ای را برای فرزند خود بیافرینند و فرزندشان پا به دوران جوانی گذاشته است و آن گونه که باید او را آراسته به تربیت دینی و اخلاقی می بینند. در این صورت نباید ناامید شوند و می توانند گذشته را با تحمل قدری سختی جبران کنند.

برخی از کارهای لازم برای جبران گذشته این است که:

۱. تلاش کنند خود را به الگویی نیک برای فرزندانشان تبدیل کنند.

۲. تا دیرتر نشده با فرزند جوانشان رفاقت و صمیمیت پیدا کنند.

۳. در زندگی و شبانه روز وقتی برای فرزندان و خانواده بگذارند و در صورت امکان برنامه ای را با هم اجرا کنند.

۴. زمینه اشتغال و ازدواج موفق را - در صورت امکان- برای او فراهم سازند.

مراقبت های لازم

در پرورش و تقویت ایمان مذهبی جوان برخی مراقبت ها که لازم است صورت گیرد عبارت اند از:

۱. معرفت دینی

مربیان تربیتی وظیفه دارند جوان را با معارف ناب دینی آشنا سازند و هم خود جوان موظف است، فرصت را غنیمت شمارد و آگاهی های خود را از دین تعمیق بخشد

۲. تلفیق دین و دانش

برای تربیت دینی جوان، دین و دانش را توامان باید به او آموخت. جوان مومن باید دانش بیاموزد و با سواد باشد. فراگیری علوم غیر از شکوفایی استعدادها، به رشد قوای عقلی و تجزیه و تحلیل بهتر مطالب می انجامد.

۳. عبادت

۴. انس با قرآن

۵. معاشرت با نیکان

۶. ازدواج