جانبازی در راه حقیقت، مفهوم سبز تکامل است آنان که با معشوق خویش آشنایند عشق را می فهمند و حقیقت را درک می کنند در طریق پاسداری حریم سند حقیقت جان مایه می دهند و گران بهاترین متاع خود را ایثار می کنند. جانبازی و فداکاری و ایثار، سیرت جان های روشن و طینت فروزان و تابناک عاشقان و شیفتگان است. مرز میان انسان و فرشته یک چیز است: ایثار که انسان این موجود خاکی، ایثار را می داند و می شناسد و فرشته نمی داند و نمی شناسد و این است که عاشقان حقیقت، ایثارگرانند برتر از فرشتگان آسمان و فراتر از لاهوتیان بی نشان. و این است که هویت سرخ عشق، تمام آفاق هستی را از مشک ناب خویش آکنده است و انسان هماره در عشق می روید، می بالد و پرواز می کند.

انقلاب اسلامی درخت سبزی است که شکوفه های خرم خویش را از خون سرخ بسیجیان عاشق، این سبکبالان گمنام، پرورده است. خون تنها نیاز بسیجیان، به پیشگاه بی نیاز الهی است و عشق از پشت پرچین لحظه ها به این مسافران کوی دوست می نگرد و شرم ناک حقیقت چشمان پرنور آنان می شود. عشق می فهمد که بسیجی چیست. می داند که بسیجی یعنی چه. و بسیجیان، این دریا دلان بی پروا می دانند که به کدام جهت روانند. به سمتی که شقایق پرپر می شود و کبوتران سپید، بال به خون می شویند. قلعه ای که خون، تنها بهای مرد بودن و مرد ماندن است. جایی که میعاد است با خدا. میقات است با حسین و خون خدابر جبین گشاده دلاوران بوسه می زند. کوه های برف گرفته غرب و ریگ زارهای داغ جنوب، مشتاق قدم های آنان است.

بسیجی می داند که معشوق را میان همین کوه ها و همین شن ها صدا خواهد کرد. می داند که خداوند او را به سمت خود خواهد کشید. می داند که عشق چه مشکی دارد و صورت های غبار گرفته عاشقان چگونه است. بسیجی به مرگ نمی اندیشد، به مرگ لبخند می زند و شهادت، چند قدم دورتر منتظر است تا قدم های استوار بسیجی را ببوسد. بسیجی، عاشق بی باک و بی پروا است و عشق ارمغانی آسمانی است که تنها به دام حقیقت پرستان می افتد. آنان که وسعت بی انتهای هویت خویش را به جلوه های گذرا و بی ارزش پدیده ها نمی فروشند. آنان که خویشتن را کوچک و کم نمی بینند و بسیجیان، این فرزندان دردمند خمینی;، رندان درویش دل سوخته، قلندران پاکباز طریقت راستی و درستی، چنین بودند و چنین کردند. من در وصف آنان چه بگویم که امام ما فرمودند: «بسیج قلب من است »