تفسیر ادبی و عرفانی سوره قدر

خداوند در دو وقت بندگان را به فرشتگان عرضه کن
د یکی در موسم عرفات و شب دوم شب قدر است

در شب قدر مومنان بر طاعت بیفزایند و عاصیان از معصیت
باز ایستند ,از دست ها بوی مصحف و از زبانها بوی تسبیح و از
شکمها بوی گرسنگی اید !و از هفت اندام بوی طاعت و عبادت اید .

تنهاشان در نماز
دلهاشان با نیاز
جانهاشان در راز

مهر مهر در دل نهاده خواست خود به غارت اندوه داده یک
سر به خدمت ما پرداخته اند و این ها که شما فرشتگان آنها
را مفسد در زمین می گفتید !

و من جواب دادم که از اینان من چیزهایی می دانم که شما نمی دانید .

امشب که مقربان حق به بندگان میرسانند و انوار
رحمت بر سر امت محمد می افشانند و طاعتهای با تقصیر را می پذیرند
و معصیتهای بی شمار را می آمرزند بیایید تا ما نیز نیاز
خود عرضه کنیم و همگی یک دل و یک زبان گوییم :

خداوندا !به حرمت سید مختار و به حرمت پرهیزگاران ابرار
و به حرمت مهاجر و انصار که ما را درین شب بزگوار از خلعت رحمت و
مغفرت نصیب تمام ارزانی فرما و گناهان ما را درگذر و همه را به جوار رحمت
خود برسان یا جلیل و یا جبار یا کریم و یا غفار برحمتک یا ارحم الرحمین

شب قدر است و طی شد نامه هجر

سلام فیه حتی مطلع الفجر

عارفان درباره شب قدر گفته اند که این شب ، شبی است
که سالکان را به تجلی خاص مشرف گرداند تابدان تجلی قدر و مرتبه خود را نسبت
با محبوب بشناسند و آن وقت ابتدای وصول سالک باشد یعنی جمع
و مقام اهل کمال در معرفت :

در شب قدر قدر خود را دان
روز در معرفت سخن میران

چو قران عظیم والشان را ، ما
همی نازل شد از این رو در آنجا

چه چیزی بر بزرگیٌ شب قدر
که بباشد از هزاران ماه، در صدر

به اذنش چون فرشته ها در این شب
به هر فرمان، که نازل باشد از رب

شبی باشد سراسر از سلامت
که تاصبح طلوعش گشته رحمت