قطب نماي بصيرت
بصيرت، نورافكن است؛ بصيرت، قطبنماست. توى يك بيابان انسان اگر بدون قطبنما حركت كند، ممكن است تصادفاً به يك جايى هم برسد، ليكن احتمالش ضعيف است؛ احتمال بيشترى وجود دارد كه از سرگردانى و حيرت، دچار مشكلات و تعبهاى زيادى شود. قطبنما لازم است؛ بخصوص وقتى دشمن جلوى انسان هست. اگر قطبنما نبود، يك وقت شما مىبينيد بىسازوبرگ در محاصره دشمن قرار گرفتهايد؛ آن وقت ديگر كارى از دست شما بر نمىآيد
بصيرت، در يك فضاى تاريك، بصيرت روشنگر است. بصيرت راه را به ما نشان مي دهد...
اهمیت و ضرورت بصیرت
«بصیرت دینی» راه تقرب به سوی پروردگار و فلاح و سعادت دنیوی و اخروی و کمال است. امیر مومنان امام علی(ع) با رفتار و گفتار خویش آموزگار بزرگ بصیرت بود و اصحاب خویش را به بصیرت فرا می خواند. در نامه به صحابی باوفای خویش محمد بن ابی بکر، وی را به نبرد با دشمن بر اساس بصیرت فرمان داد و نوشت: فاصحر لعدوک و امض علی بصیرتک (نهج البلاغه، نامه 34). برای نبرد با دشمنت سپاه را بیرون بیاور و با بصیرت و آگاهی عمیق به سوی دشمن حرکت کن!ضرر و زیان های بی بصیرتی فراوان است و پیامدهای بسیار خطرناکی دارد. امام علی(ع)
درباره نداشتن بصیرت فرموده اند: ذهاب البصر خیر من عمی البصیرة (غرر الحکم و درر الکلم، ج4، ص32، حدیث 5182). رفتن چشم و کوری
چشم، از بی بصیرتی و کوری بصیرت بهتر است.همچنین امیر مومنان(ع) در خطبه ای در صحرای صفین بصیرت را نعمت الهی شمردند و فرمودند: فأبدلنا بعد الضلالة بالهدی و اعطانا البصیرة بعد العمی (نهج البلاغه، خطبه 216). خداوند پس از گمراهی ما را هدایت کرد و به جای کوری بصیرت به ما عطا کرد.
آثار بصیرت؛ زیرکی و هوشیاری و بیداری
بصیرت و زیرکی در هم تنیده و با هم است. امام علی(ع) فرموده اند: ایفطنة بالبصیرة (غررالحکم و دررالکلم، ج 1 ، ص 19، حدیث 40). هوش و ذکاوت و زیرکی به بصیرت است. براساس این حدیث علوی هوشمند و زیرک آن انسانی است که توانایی ادراک علل امور و پیوند حوادث و درک راه حق از باطل را پیدا کرده است و در یک کلمه «بصیرت» دارد.
درک عیب ها و رهایی از گناهان
انسان دارای بصیرت، عیب های اخلاقی و اعتقادی و رفتاری خویش را به سرعت می یابد و پس از «عیب شناسی» در راه «عیب زدایی» گام برمی دارد. او گناهان کوچک و بزرگ را می شناسد و خود را از گناهان جدا و پاک می کند. امیرمومنان(ع) در تبیین این دو اثر بصیرت فرموده اند: أبصر الناس من ابصر عیوبة و اقلع عن ذنوبه (غررالحکم و درر الکلم، ج2، ص 410، حدیث 3061). بصیرترین مردم، انسانی است که عیوب خویش را ببیند و از گناهانش باز ایستد. در این حدیث علوی «عیب شناسی» و «رهایی از گناه» دو ویژگی اهل بصیرت شمرده شده است.
آشکار شدن اسرار و ظهور رازها
«بصیرت دینی» مرهون اخلاص و تقوا و الهام بخش علوم بسیار است و کلید گشودن صندوق اسرار عالم و آشکار شدن رازهاست. امیرمومنان امام علی(ع) در این ارتباط فرموده اند: قد انجابت السرائر لأهل البصائر (غررالحکم و دررالکلم، ج4 ، ص 476، حدیث 6676، نهج البلاغه ، خطبه
108) به تحقیق اسرار برای اهل بصیرت گشوده و رازهای درون و پنهان برای آنان آشکار شده است. اهل بصیرت از رازهای جهان باخبرند و از اسرار حوادث آگاهی دارند و با این آگاهی ها می توانند همواره حق را از باطل جدا کنند و راه حق را بیابند و راهنمای دیگران شوند.
نظرات شما عزیزان: