تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
9. آیه اذن و ادعیه
اذن و ادعیه به معنای گوش شنوا و فراگیرند است. این عنوان، برای آیه 12 حاقه 69 قرار داده شده است(68): لنجعلها لکم تذکره و تعیها اذن واعیه؛ تا آن را برای شما مایه تذکری گردانیم و گوش های شنوا آن را نگاه دارد. آیات پیشین به نابودی قوم نوح و نجات گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه می گوید: این نابودی قوم نوح و نجات گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه می گوید: این نابودی و نجات را وسیله عبرت و تذکری برای شما قرار دادیم تا پند گیرید و گوش های شنوا آن را در یابد و بفهمد.
وعی به معنای نگه داری چیزی در قلب است؛ سپس به هر ظرفی وعاء گفته شده است، چون چیزی را در خود نگه می دارد(69). مقصود از اذن واعیه نیز گوش هایی است که حقایق را می شنوند و در خود نگه می دارند و درباره آن فکر کرده، به صورت چراغ راه زندگی، از آن بهره می برند.
مفسران شیعه و سنی نقل کرده اند که حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از نزول این آیه، به امیر مؤمنان، امام علی (علیه السلام) فرمود:ای علی! از خدا خواسته ام که گوش تو را واعیه (شنوا و نگه دارنده حقایق) گرداند و علی (علیه السلام) گفت: پس از آن، هرگز چیزی را از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نشنیدم که آن را فراموش کنم(70). بر پایه روایتی دیگر، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، علی (علیه السلام) فرمود: خداوند به من فرمان داد که تو را به خود نزدیک کنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ کنی و خداوند خواسته است که آنچه را می شنوی، حفظ کنی؛ آن گاه این آیه نازل شد(71).
نظرات شما عزیزان:
