ندای وحی

شعاع بصیرت

بصیرت از ریشه «بصر=بینایی» است و به معنای عقیده قلبی، شناخت، بینش دل، آگاهی، یقین، زیرکی، عبرت، ثبات در دین، حجت و استبصار در چیزی و...آمده است(1). در قرآن واژه بصیرت دو بار و مشتقات بَصَر، 148 بار ذکر شده است و در ادبیات دینی «بصیرت» به معنای بینش، فهم عمیق، درک قلبی و آگاهی است. به عبارت دیگر: شناخت روشن از دین، تکلیف، پیشوا، حجت خدا، تشخیص راه صواب از ناصواب و تمیز حق از باطل بصیرت نام دارد. بصیرت و روشن بینی از صفات شایسته ای است که یک مسلمان در زندگی فردی و اجتماعی خود باید از آن برخودار باشد.

(1)کتاب العین، ج7،ص117)