مباحث معرفت نفس-ضرورت خودشناسی(جلسه چهارم)
-گمشده
متاسفانه فرار از خود و وحشت از خود به قدری است که بیشتر مردم سعی می کنند برای خوشبخت کردن خود به جای شناخت خود به شناخت (غیر خود)روی بیاورند!!!
راستی چگونه ممکن است ما بدون شناخت خود وبا شناخت غیر خود سعادت دنیا و اخرت را بدست اوریم ؟!
آیا ما این اشتباه خطرناکی را که در مورد خودمان مرتکب می شویم در برخورد با یک گیاه یا حیوان هم مرتکب می شویم؟!آیا به صرف این که از گل شناخت داریم به پرورش آن اقدام می کنیم؟
اینجاست که انسان به عمق این فرمایش مهم و تکان دهنده امیرالمومنین علیه السلام پی می برد که:(عجبت لمن ینشد ضالته و قد اضل نفسه فلا یطلبها)در شگفتم از کسی که گمشده خود را می جوید اما خویشتن را گم کرده و ان را نمی جوید!(غرر ج4 ص 340)
تا وقتی بیماری خطرناک فرار از خود و مشغول شدن به غیر خود وجود دارد ،سردرگمی ،انحراف و بد بختی دامنگیر فرد و جامعه خواهد بود
وقتی خود حقیقی شناخته نشود مطلوب حقیقی ان هم ناشناخته می ماند و انسان به مطلوب و معشوق های توهمی دل می بندد و سر گرم بیرون از خود می شود به همین دلیل است که هر چه دانش بشر بیشتر شده ناکامی او هم بیشتر شده چرا که به شناخت هرچه بیشتر غیر خود وجهان خارج پرداخته و از خود غافل شده است
امام علی علیه السلام می فرمایند:(من شغل نفسه بغیر نفسه تحیر فی الظلمات و ارتبک فی الهلکات)هر کس خود را به غیر خود مشغول کنددر تاریکی ها سر گردان ودر گرداب هلاکت ها فرو می رود(غرر ج5 ص 426)
نظرات شما عزیزان: