امام باقر علیه السلام فرمود :
رسول خدا(ص) فرمود:
"کسی که با زن مسلمان یا زن یهودی، یا نصرانی یا مجوسی، آزاد یا کنیز زنا کند، پس توبه نکند،
و با اصرار به این گناه از دنیا برود، خداوند در قبرش سیصد در عذاب را باز می فرماید .
از هر در مارها و عقربها و افعی هایی از آتش بیرون می آیند. این آدم تا روز قیامت می سوزد.
چون از قبرش بیرون شود، از بوی گندش مردم اذیّت می شوند. به بوی گند شناخته و
دانسته می شود که زناکار است. تا این که امر می شود او را به آتش برند"(1)
علّامه طباطبایی(رحمةالله) میفرمایند:
اوایل جوانی در نجفاشرف بودیم، شخصی بود که به او میگفتند: «شیخ عبود».
مردی با بصیرت بود. اغلب به قبرستان وادی السّلام سر میزد.
یک روز طلبههای جوان دور او را گرفتند و گفتند: چه خبر؟
گویا منتظر خبرهای عجیب و غریب بودند.
آن مرد گفت: از این خبرهایی که شما میخواهید، نه، امّا خود یک خبر دارم.
چند عدد از قبرها را دیدم که خالی هستند. از قبری پرسیدم:
میگویند در قبر مار و مور و عقرب و جود دارد، ولی الآن که چیزی نیست؟
ناگاه شنیدم که قبر گفت: ای رفیق! ما که مار و مور نداریم.
شما آدمها خودتان مار و مور میآورید. اینها اعمال خود شماست و
هرگز نمیتوانید از اعمالتان فرار کنید.
1-محمد بن حسن حرعاملی، وسایل الشیعه، ج 14، ص 242، حدیث 1 از باب 9.
حجت الاسلام والمسلمین آقا تهرانی
نظرات شما عزیزان: