1. عَنِ النَّبِيِّ ـ صلي الله عليه و آله ـ قالَ: يا عَلِيُّ أنْتَ وَ شِيعَتُكَ فِي الْجَنَّه. «الخطيب البغدادي، ج12، ص389 ـ حليه الاولياء، ابونعيم، ج4، ص329ـ في ظلال نهج البلاغه، ج1، ص123 ـ الهيثمي في مجمعه، ج9، ص173»
پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: يا علي! جنّت، سراي تو و شيعيان تو است.
2. قالَ النَّبِيُّ ـ صلي الله عليه و آله ـ: إنَّ اللهَ لَهُ الْحَمْدُ، عَرَضَ حُبَّ عَلِيٍّ وَ فاطِمَه، وَ ذُرّيَّتِهما عَلي الْبَرِيَّه فَمَنْ بادَرَ مِنْهُمْ بِالإجابَه جَعَلَ اللهُ مِنْهُمْ الرُّسُلَ، وَ مَنْ أجابَ بَعْدَ ذلِكَ جَعَلَ مِنْهُمْ الشِّيعَه وَ إنَّ اللهَ جَمَعَهُمْ فِي الْجَنَّه. «احقاق الحق، ج9، ص191»

در ارتباط با شيعه با ايمان از نظر قرآن و عقل ، نكاتى تحت عنوان مقدمه بيان مى شود:
1- شيعه در لغت: شيعه از ماده شيع است به معناى منتشر شدن، تقويت نمودن، در نتيجه شيعه به كسى كه به وسيله آن انسان تقويت مى شود گفته مى شود، از اين رو به انسان شجاع گفته مى شود «مُشَيِّعٌ»[1] و همچنين شيعه به معناى پيرو آمده است.

وديعه‏ يزدان، موعود اديان و منجي انسان; شخصيتي كه چون بيايد ، بهار به پيشوازش مي‏رود، عدل بر ركابش بوسه مي‏زند و جهان يكسره كه به صلاحديد حق، رخ در نقاب غيبت دارد، به صلاح و فلاح مي‏گرود ، و هم اينك نيز بارش آسمان و رويش زمين از يمن وجود اوست. يعني حضرت ولي عصر حجة بن الحسن العسكري‏عجل الله تعالي فرجه الشريف; سليمان به حقي كه اهرمن را تا روز رستخيز، توان ربودن خاتم از انگشت وي نيست، جعلنا الله من انصاره و اشياعه والذابين عنه .

سخنرانی حجت الاسلام مسعود عالی با موضوع شیعه در قرآن (8/9)
■ دسته بندی : لینگ دانلود :سخنرانی های حجت الاسلام مسعود عالی
■ حجم فایل : 17.98 مگابایت
■ نوع فایل : MP3

مصاحبه با دكتر تقي زاده(مسئول مركز مطالعات شيعه ‏شناسي)
- با توجه به اينكه حضرتعالي از بنيانگذاران مركز مطالعات و تحقيقات شيعه‏ شناسي هستيد، بفرمائيد هدف از مطالعه و تحقيق در رابطه با شيعه و شيعه‏ شناسي چيست؟

خدا را شكر مي كنم كه در عصري زندگي مي كنيم و در شرايطي كه زمينه رشد معرفت نسبت به حقايق اسلام و حقايق تشيع فراهم شده و بخصوص در اين كشور اهل بيت ـ عليهم السلام ـ به بركت فداكاري هاي علماي بزرگ, به ويژه رهبر عظيم الشأن, امام راحل ـ رحمه الله عليه ـ, و ياري مردم مخلصي كه جان هاي پاك خود را براي احياي اسلام و تشيع فدا كرده اند, امكانات بيشتري براي خدمت گزاري به اسلام و تشيع و برخوردار شدن از انوار معارف اهل بيت ـ عليهم السلام ـ بيش از همه جاي دنيا فراهم شده است. اين نعمتي است كه به هيچ وجه توان ارزيابي آن را نداريم, چه برسد به شكر گزاري اش را.

اهل بیت مرجع دینی و علمی در مذهب شیعه

افسانه عبد الله بن سبا

اساس این نظریه به فردی به نام سیف بن عمر در قرن دوم هجری باز می گردد، و پس از وی برخی از متاخرین از نویسندگان اهل سنت و مستشرقین آن را ترویج کرده اند و حاصل آن این است: از تشیع در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و خلافت شیخین نشان و اثری نبود، تا آنکه در زمان خلیفه سوم فردی به نام عبد الله بن سبا که در آغاز یهودی بود و سپس اظهار اسلام نمود، مسلمانان را به بیعت با علی بن ابی طالب علیه السلام دعوت کرد، و شایسته تر بودن او را به امر خلافت مطرح ساخت، و عده ای از مسلمانان نیز از او پیروی کردند و به نام «شیعه علی » نامیده شدند. ^(۱)

توضیحی در باره عقاید شیعه و اهل تسنن

تفاوت های کلی عقاید شیعه با عقاید اهل تسنن

دلیل گرایش ایرانیان به تشیع

۱. جاذبیت اسلام و وجود مبارک پیامبر اکرم(ص)؛

۲. محبوبیت علویان؛ بویژه ائمه اطهار(علیهم السلام)؛

۳. روحیه ظلم ستیزیِ ائمه(علیهم السلام) و علویان؛

۴. زهد، تقواى عدالت امامان معصوم(علیهم السلام) و علویان؛

بی‏ گمان، رهبران شیعى و پیروانشان در انجام فرایض دینى بسیار مقید بودند و اسلام را با عمل خود به مردم معرفى می ‏کردند. مردم تفاوت بین اسلام ائمه و علویان را با اسلام امویان و عباسیان به خوبى درک می‏ کردند. سفیان ثورى می ‏گوید: «هل ادرکت خیر الناس الا الشیعه»، آیا بهترین مردم را جز شیعه دیده ‏اى؟

۵. مظلومیت ائمه و علویان؛

ستم امویان و عباسیان به ائمه و علویان سبب گرایش مردم به تشیع شد،

یعقوبى، با اشاره به قیام زید بن على بن الحسین(ع) که باعث شد علویان مظلومیت دیگرى بعد از حادثه کربلا به دست آورند، می‏ گوید: از آن پس در خراسان، تشیع شایع شد و تبلیغات علیه بنی ‏امیه رواج یافت.(۱) عزاداری‏هاى فراوان ائمه، بویژه امام سجاد(ع)، در شهادت امام حسین(ع) نشانگر آن است که ائمه(علیهم السلام) از این عامل بهره ‏بردارى کافى را در جهت اظهار مظلومیت خویش می ‏نمودند و به طبع آن، براى جهت گیری هاى سیاسى لازم در ضدیت مردم با دشمنانشان، استفاده می ‏کردند.(۲)

وجه تسمیه مذهب شیعه به مذهب جعفرى

هیچ تاکنون به این نکته اندیشیده اید که چرا ما شیعیان راپیروان مذهب جعفرى مى خوانند؟ در میان امامان دوازدگانه شیعه چرا مذهب ما به ایشان انتساب یافته است؟ با توجه به این که امام جعفر صادق(علیه السلام) ششمین امام شیعه هستند مگر پیش از ایشان وضعیت شیعه چگونه بوده و به عبارت دیگر چرا مذهب شیعه علوى یاحسنى یا حسینى یا سجادى و یا باقرى نامیده نشده است؟ آنچه درپى مى آید توضیحى است بر راز این نام گذارى.

عرصه تئورى ها و دیدگاههاى علمى و فرهنگى در میان دانشمندان وفرهیختگان همواره عرصه ابقاى بهترین اندیشه ها بوده است. هرنظریه اى آن هنگام توانسته جایگزین نظریه پیشین شود که محتوایى بهتر از آن را به بشریت هدیه کرده باشد و الا مورد استقبال قرارنخواهد گرفت. مکتب هاى فکرى بزرگ نیز همواره باید داراى چنین ویژگى باشند تا بتوانند در دل بشر جایى باز کنند. نگاهى به دستاورد مکتب اسلام در مقایسه با آنچه جامعه جاهلى عرب بدان دلبسته بود و مبناى رفتار فردى و اجتماعى خود قرار داده بودمى تواند راز موفقیت اسلام را در برابر اندیشه هاى جاهلانه نشان دهد. پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در دعوت خود ضمن پذیرش سنت هاى پسندیده انسانى در میان اعراب آنگاه که به نفى ضد ارزشها مى پرداخت طرح هاى جایگزین نیز ارائه مى کرد تا مخاطبان او احساس خلاء نکنند.

عقاید مذهب شیعه امامیه

 كلمه شیعه در لغت از ریشه «شاع» به معنی همراهی و تبعیت گرفته شده است[1] و معنی لغوی آن گروه و جماعتی است كه در انجام كاری همكاری می كنند و گاهی نیز به تبعیت كننده از یك فرد اطلاق می شود[2] چنانكه در قرآن می فرماید: «وَ إِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْراهِیمَ»[3] همانا از پیروان او ابراهیم است».

بنابراین شیعه در لغت به معنی همراهی و پیروی كردن است امّا در اصطلاح به چندین معنا به شرح ذیل می باشد:

عقاید مذهب شیعه امامیه

 كلمه شیعه در لغت از ریشه «شاع» به معنی همراهی و تبعیت گرفته شده است[1] و معنی لغوی آن گروه و جماعتی است كه در انجام كاری همكاری می كنند و گاهی نیز به تبعیت كننده از یك فرد اطلاق می شود[2] چنانكه در قرآن می فرماید: «وَ إِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْراهِیمَ»[3] همانا از پیروان او ابراهیم است».

بنابراین شیعه در لغت به معنی همراهی و پیروی كردن است امّا در اصطلاح به چندین معنا به شرح ذیل می باشد:

در کتاب های ملل و نحل برای شیعه فرقه های بسیاری ذکر شده و حتی گفته شده است که حدیث معروف افتراق (هفتاد و سه فرقه) بر فرقه های شیعه منطبق می گردد، ولی باید توجه داشت که اولا: برخی از این فرقه ها از انشعابات شیعه نبوده و دانشمندان شیعه آنها را تکفیر نموده اند.

ثانیا: حقیقت انشعاب در مذهب شیعه این است که در مسئله امامت، که معرّف مکتب تشیع است، اختلافاتی وجود داشته باشد، ولی اختلافات در مسائل اعتقادی دیگر معیار شناخت فرقه های شیعه نیست.

بر این اساس ذکر بسیاری از فرقه ها به عنوان فرقه های شیعه واقع بینانه نیست.

ثالثا: تعداد زیادی از فرقه هایی که در مسئله امامت از آنها یاد شده است، زمان کوتاهی بیش دوام نیاورده و به کلی محو و منقرض گردیده اند.^[۲]