امشب علی و فاطمه لبخند میزنند

پیوسته بوسه بر رخ فرزند می زنند

این سبط مصطفی است به دامان دخترش

این زاده علی است فرا دست همسرش

این روح فاطمه است که بگرفته در برش

این طفل مجتبی است در آغوش مادرش

این حاصل تلاقی دو بهر رحمت است

در یم ولایت و دریای عصمت است

شعر ی که کور را بینا کرد







میرزا محمّد شفیع شیرازی متخلص به وصال شیرازی متوفّی سال 1262 هـ. ق در شیراز از بزرگان شعرا و ادبا و عرفای عصر فتحعلی شاه قاجار بود. علاوه بر مراتب علمی، به تمام خطوط هفت گانه (نسخ، نستعلیق، ثلث، رقایم، ریحان، تعلیق، و شكسته) مهارتی به سزا داشته و كتابهای فراوانی نیز با خطوط مختلف نگاشته است.

از جمله، این كه 67 قرآن به خط زیبای خود نوشته است. بر اثر نوشتن زیاد، چشمش آب می‏آورد و به پزشك مراجعه می‏كند، دكتر می‏گوید: من چشمت را درمان می‏كنم، به شرطی كه دیگر با او نخوانی و خط ننویسی. پس از معالجه و بهبودی چشم، دوباره شروع به خواندن و نوشتن می‏كند تا این كه به كلّی نابینا می‏شود. سرانجام با حالت اضطرار متوسل به محمّد (ص) و آل او می‏شود.

شبی در عالم رؤیا پیغمبر اكرم(ص) را در خواب می‏بیند، حضرت به او می‏فرماید: چرا در مصائب حسین (و حسن) مرثیه نمی‏گویی تا خدای متعال چشمانت را شفاء دهد. در همان حال حضرت فاطمه زهرا (س) حاضر گردیده می‏فرماید: وصال! اگر شعر مصیبت گفتی، اوّل از حسنم شروع كن؛ زیرا او خیلی مظلوم است.

صبح آن روز وصال شروع كرد در خانه قدم زدن و دست به دیوار گرفتن و این شعر را سرودن:


آن طشت را ز خون جگر باغ لاله كرد

از تاب رفت و طشت طلب كرد و ناله كرد


نیمه دوّم شعر را كه گفت، ناگهان چشمانش روشن و بینا شد. آن گاه اضافه كرد:

دل را تهی ز خون دل چند ساله كرد

خونی كه خورد در همه عمر، از گلو بریخت

كلثوم زد به سینه و از درد ناله كرد

زیـنـب كـشیـــد معـجـر و آه از جگر كشید




منبع: گوشه‏ای از كرامات و مناظرات امام حسن مجتبی علیه السلام ، حسینی، جواد

1- از حضرت امام حسن علیه السلام پرسیده شد که بردباری یعنی چه؟ فرمودند: بردباری عبارت از فرو بردن خشم و اختیار خود داشتن است. (تحف العقول، ص 227)

2- از حضرت پرسیده شده بزرگواری چیست؟ فرمودند: احسان به قبیله و تبار و تحمل خسارت و جرم آنها. (تحف العقول، ص 227)

3- از امام حسن علیه السلام پرسیده شد که جوانمردی یعنی چه؟ فرمودند:جوانمردی عبارت است از حراست دین، و عزت نفس، و بانرمش برخورد نمودن و بررسی عملکرد خویش، و پرداخت حقوق و دوستی نمودن با مردم. (تحف العقول، ص 227)

4- از امام حسن علیه السلام معنای کرامت و بزرگ منشی را پرسیدند؟فرمودند: بخشش پیش از خواهش و اطعام در هنگام قحطی.

5- امام حسن علیه السلام فرمودند: «ای بندگان خدا» بدانید که خداوند شما رابیهوده نیافریده است، و بحال خود رها ننموده، مدت عمرتان را نوشته، و روزی شما را بینتان قسمت کرده تا هر خردمندی قدر و ارزش خود را بداند و بفهمد جز آنچه مقدر شده هرگز به او نمی رسد. (تحف العقول، ص 234)

6- امام حسن مجتبی علیه السلام فرموده است: به تحقیق خداوند روزی شما رابر عهده گرفته است، و شما را برای بندگی فراغت بخشیده و به شکرگزاری تشویق نموده است و نماز را بر شما واجب فرموده و به پرهیزکاری توصیه فرموده است. (تحف العقول، ص 234)

بیست و هشتم صفر یادآور شهادت بزرگ مردی از تبار آینه هاست. یادآور مظلومیت جانسوز سبط اکبر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) و میوه دل زهرای اطهر (سلام الله علیها) و علی مرتضی(علیه السلام) است. مظلومیت امام حسن(علیه السلام) فراتر از مظلومیت پدر بزرگوارش بود، چون؛ علاوه بر یارانش همسرش نیز به او خیانت نمود.
یکی از علل اصلی ناموفق بودن قیام ها و حتی جنگ ها، خیانت افراد خودی است که امروزه آنان را در اصطلاح سیاسی، نظامی و امنیتیِ "ستون پنجم دشمن" می نامند. نقش ستون پنجم در دوره امام حسن(علیه السلام) بسیار واضح است. اگر خیانت برخی از یاران و سپاهیان آن حضرت نبود، معاویه هرگز فرصت آن را پیدا نمی کرد که به اهداف شوم و ضد اسلامی خود برسد. در این میان اقدامات برخی از یاران و سپاهیان امام حسن مجتبی (علیه السلام) نه تنها جلوی معاویه را نگرفت، بلکه او را در رسیدن به اهداف شومش تحریض نمود.

يا حسن ابن علي
اي مولود خجسته رمضان!
اي بدر تمام ماه خدا!
تو تنهاترين فرزند رمضاني و آسمان،
در پيشگاه كرم و بخشش تو،
با اين همه ابرهاي باران زايش،
گمشده اي غريب بيش نيست.
رسول رحمت، تو را
بر شانه هاي خويش سوار مي كرد
و بر تو مباهات مينمود.
تو ادامه محمد (ص)
و كرانه علي (ع) هستي.
تو امام مايي و ما مُريد و دلداده تو.
و اينك در بهار شكفتن تو،
در فصل خدا،
بر خود از رهبري تو مي باليم
و بر نامت كه زينت همه خوبي ها و نيكي هاست،
افتخار مي كنيم.
ميلادت مبارك باد

ارزش كمّى كار مثبت‏

شايد از اين روايت تعجب كنيد و به اسلام ميلياردها آفرين بگوييد. رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد: كشاورز و باغدارى كه چاه كنده است، خاك آن را بيرون ريخته، سطل آب را نيز گذاشته، نهال در دست دارد، مى خواهد آن را بكارد، كسى بيايد و به او بگويد: چكار مى كنى؟ ده دقيقه ديگر قيامت برپا مى شود، خورشيد، ستارگان، آسمان ها و همه به هم مى ريزد، تمام زندگان مى ميرند و راست بگويد.
پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: راست مى گويد كه ده دقيقه ديگر قيامت است. اگر اين كشاورز نهال را دور بياندازد و بگويد: ما كه ده دقيقه ديگر مى ميريم، چرا نهال بكاريم؟ در قيامت او را به اندازه آن نهال محاكمه مى كنند، كه به آبادى زمين لطمه زده اى. به چه دليل اين نهال را رها كردى؟ تو كار مثبت خود را انجام بده.
اگر مردم وارد عبادت و خدمت شوند، خيلى از اين كارهاى مثبت را با رغبت تمام انجام مى دهند. پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: كشاورزى كه مى كارد، تا سال ديگر، هر چه پرنده، پروانه و مورچه در اين زمين، دانه اى، برگى بچيند و بردارد و ببرد، خدا به تعداد تمام اين دانه ها و برگ ها در نامه عمل مالك و كشاورز ثواب مى نويسد. اين گونه عمر را هزينه كنيد. شكر عمر به اين است كه عمر در عبادت و خدمت به معناى كامل، هزينه شود. پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمودند: اولين دادگاه قيامت در رابطه با عمر است. «1» خوش به حال شما كه قدر عمر خود را مى دانيد:
«أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ» 
خدا مى فرمايد: مؤمن و فاسق مساوى نيستند. آن كسانى كه عمر خود را به لجن گناه مى كشند، منفور خدا هستند. مگر اين كه برگردند.

منبع:ارزش عمر و راه هزينه آن

منبع : پایگاه عرفان

بهره دايمى از فرصت عمر

تجارت لحظه ها 

هر مؤمنى مانع مؤمنى از رسيدن به مالش شود، در حالى كه به آن نيازمند است، به خدا قسم از طعام بهشت نچشد و از رحيق مختوم ننوشد.

قرآن مجيد و روايات سفارش اكيد دارند كه بدهكار تنگدست را مهلت دهيد، تا در زمان وسعت كار و وسعت مال دين خود را ادا كند.
«وَ إِنْ كانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلى مَيْسَرَةٍ وَ أَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» «1»
از مهمترين نعمت هايى كه خداوند مهربان به انسان عنايت فرموده، نعمت با عظمت عمر است. روايات ما به دنبال آيات قرآن، از نعمت عمر به سرمايه، رأس المال و مايه تجارت تعبير كرده اند.
اين نعمت، همانند ديگر نعمت ها، شكر مخصوص به خود را دارد، چون هر نعمتى از نعمت هاى الهى، شكر ويژه اى دارد. شكر اين نعمت به اين است كه در دو برنامه يا دو مسير هزينه شود. در صورت هزينه شدن اين نعمت در اين دو راه، انسان به تعبير كتاب خدا، با تجارتى ارتباط پيدا مى كند كه داراى چند سود بسيار مهم است كه بعد از ذكر مقدمات لازم، از صريح آيات قرآن كريم، به آن چند سود اشاره خواهد شد.
يكى از اين دو راه، عبادت است، البته نه به معناى نماز و روزه تنها، بلكه به معناى هر كارى كه به فرمان خدا انجام گيرد و مطابق با خواسته پروردگار عالم باشد و راه ديگر نيز هزينه شدن در خدمت به بندگان خداست، كه اين خدمت نيز شؤون مختلفى دارد.
خدمت به خلق فقط به اين نيست كه انسان گرسنه اى را سير كند، يا برهنه اى را بپوشاند. البته اين نيز خدمت است، اما بالاترين خدمت به بندگان خدا، خدمت معنوى است؛ كسى كه بتواند شخص گمراهى را نجات بدهد، بى راهى را به راه بياورد، در چاه ضلالت افتاده اى را نجات دهد. يا خدمت همانى است كه خدا در قرآن مجيد مى فرمايد: اهل و عيال خود را از دچار شدن به آتش دوزخ حفظ كنيد:
«قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ ناراً» 
اين خدمت بسيار بالايى است كه انسان به شكلى زندگى كند و طرزى با خانواده رفتار كند كه آنها علاقه مند به حقيقت، حق، انبيا و اولياى الهى شوند و در حدّ خودشان- با كمك انسان- در حصار حفاظت از آتش دوزخ قرار بگيرند. اين نيز نوعى خدمت است كه خدمت بسيار بالايى است. 

منبع: ارزش عمر و راه هزينه آن،

منبع : پایگاه عرفان

تواضع در قبال حق‏

اگر عمر در راه خدا هزينه شود؛ بدنى، مالى، جانى، اخلاقى، تواضع كردن در برابر حق و امثال اين ها، عبادت است.

وجود مبارك حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام از قول لقمان حكيم نقل مى كنند كه:
لقمان به فرزندش نصيحت مى كرد، به او مى فرمود: «تَوَاضَع لِلحَقّ» «3» در مقابل حق، فروتن باش! كسى كه در مقابل حق فروتن نباشد، فرد دوم ابليس مى شود.
گناه او چه بوده است؟ ايستادن در برابر حق. فرمانى حكيمانه پروردگار عالم فرمانى حكيمانه صادر كرد و عمل مثبتى را از او خواست، كه در برابر حضرت آدم عليه السلام تواضع كند، اما خدا در قرآن مجيد مى فرمايد:
«أَبى وَ اسْتَكْبَرَ» 
از تواضع خوددارى و گستاخى كرد؛ و در برابر حكم پروردگار عالم، گفت:
«خَلَقْتَنِي مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ» 
تو به من كه مقام بالاترى دارم، مى گويى كه به يك موجود خاكى تواضع كنم؟ با پروردگار بحث و جدال كرد. زبان درازى كرد.
اما مرد و زنى كه در برابر پروردگار نرم، فروتن و متواضع هستند، مانند شما كه تواضع خود را با عمل نشان داديد؛ پروردگار از شما نماز واجب خواسته است، مى خوانيد. روزه خواسته، مى گيريد. حج خواسته، مستطيع باشيد، انجام مى دهيد. عبادت مالى خواسته، انجام داديد. همين حالت تواضع، عبادت است.
اين كه كسى به پروردگار مهربان عالم نرمى نشان دهد، سينه سپر نكند، از انجام امر الهى خوددارى نداشته باشد، با خدا صاف و صادق باشد، خود همين ها عبادت است، عبادتى دايمى، چون مادامى كه در اين حال است، تا آخر عمر براى او عبادت محسوب مى شود.
خوشا آنان كه دايم در نمازند بهشت جاودانى جايشان بى 

نه اين كه دايم رو به قبله هستند و نماز مى خوانند، نماز، تواضع در برابر پروردگار است. خود همين حال دايم، عبادت دايم مى شود:
«الَّذِينَ هُمْ عَلى صَلاتِهِمْ دائِمُونَ» 
اين معناى عبادت است؛ عبادت بدنى، مالى، اخلاقى. وقتى كه عمر انسان در اين مسير هزينه شود، به تعبير خدا در قرآن مجيد: دارد تجارت مى كند. چه نوع تجارتى؟ تجارتى كه در سوره مباركه فاطر مى فرمايد:
«تِجارَةً لَنْ تَبُورَ» 
اصلًا به كسادى، ضرر و زيان نمى خورد، چون يك طرف اين تجارت كه خريدار جنس و پرداخت كننده قيمت است، پروردگار عالم است؛ خزانه بى نهايتى دارد كه هر چه از اين خزانه خرج مى كند، كم نمى شود: «لاتنقص خزائنه». 

منبع: ارزش عمر و راه هزينه آن،

منبع : تواضع در قبال حق‏

هدايت خلق، تجارت پرسود

راه ديگر كه خدمت به عباد خداست، باز دريچه ديگرى از تجارت است كه بالاترين آن، هدايت گمراه است؛ قرار دادن خانواده و مردم در حصار حفاظت از آتش فرداست. قيمت اين خدمت به خلق، براى كسى معلوم نيست، چون شما به آيات قرآن كه مراجعه كنيد، مى بينيد كتاب خدا، از قول تمام انبيا نقل مى كند كه به دستور پروردگار به امت خود فرمودند:

«وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ»
ما در مقابل اين كار، خدمت و زحمتى كه براى هدايت شما كشيديم، هيچ مزدى نمى خواهيم، چرا؟ چون همه افراد تا قيامت جمع شوند، بخواهند مزد ما را بدهند، نمى توانند:
«إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ»
آن كسى كه مى تواند در برابر اين خدمت ما پاداش بدهد، خداست و پاداش ما بر عهده اوست.
خداى متعال نيز آنچه را كه بر عهده گرفته است و در كتاب هاى آسمانى خود وعده داده است كه بر عهده من است، ندار و فقير نيست كه از زير بار عهده اش در برود. تخلف در وعده نيز ندارد.
خدا در قرآن مى فرمايد:
راستگوتر از خدا و صادقانه تر از قول او در اين عالم چه قولى است؟
«وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا»
ما در خيلى از آيات مى بينيم كه پروردگار عالم، خيلى از برنامه ها را بر عهده خودش گرفت و انسان ها، انبيا و ملائكه اش واگذار نكرده است:
«وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها» 
هيچ جنبده اى نيست، مگر اين كه روزى او بر عهده من است.
روزى همه را قرار داده است. اما دزد، رشوه گير، غاصب يا دولت هاى ستمگر مى برند، اين بازى ها بر روى زمين است، به عالم معنا مربوط نيست. چون درباره عالم معنا مى فرمايد:
«وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ» 
مقدار روزى و هر چه كه به شما وعده داده ام، در لوح محفوظ و علم من ثبت است. البته در بُعد معنوى نيز همين طور است. «عَلَى اللَّهِ رِزْقُها» در بعد معنوى نيز هست.
خدا اين را نشان داده است. دانشمندان ظالم و بى دين نيز مى گويند: كره زمين گنجايش پذيرش پنجاه برابر انسان هاى فعلى را دارد كه همگى داراى زندگى نسبتاً مرفهى باشند. چرا عده اى گرسنه ماندند؟ چون ستمگران آنها را گرسنه نگهداشته اند. نه اين كه انبار روزى پروردگار كم بياورد، چون خدا به اندازه توليد روزى مى كند. روزى پنجاه برابر جمعيت فعلى قابل گرفتن از زمين و آسمان است.
ما موجود تازه اى در زمين هستيم، خيلى قديمى نيستيم، خيلى از موجودات قديمى هستند، نوشتند مورچه ها بيش از بيست ميليون سال است كه در زمين دارند زندگى مى كنند و نسل آنان نيز نابود نشده است، چون نسل به نسل، روزى خود را خوردند، زندگى كردند و بعد به نسل بعدى تحويل داده اند.

منبع: ارزش عمر و راه هزينه آن

منبع : پایگاه عرفان

منبع : پایگاه عرفان

اتمام حجت خدا توسط بندگان خاص‏

من اين آيات را با توضيح آن بيان مى كنم كه به مسأله يقين بيشترى بشود و اطمينان خاطر پيدا كنيم و به اعمال مثبت خود مانند هزينه كردن عمرمان در عبادت و خدمت به بندگان خدا دلگرم تر باشيم:

«وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» 
كسى كه حركت خود را به طرف خدا و پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله جهت مى دهد، هر قدمى كه برمى دارد، مطابق با خواسته پروردگار و پيغمبر صلى الله عليه و آله است. در عالم حركت زياد است. گاهى كسى كل حركت خود را به طرف پول جهت مى دهد و گاهى كل حركت خود را به طرف لذت بدنى، مقام، شهرت و مانند آن جهت مى دهد. خدا در قرآن مى فرمايد: هر كس حركت خود را به طرف خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله جهت بدهد.
در هر زمانى اين جهت دادن، شدنى است. خيلى عجيب است كه بهترين عباد خدا در بدترين زمان ها و در ميان بدترين مردم به وجود آمدند، چون كه هميشه حجت خدا بر ديگران تمام باشد.
خداى متعال در قرآن، از كسى تعريف مى كند كه سوره اى را به نام او نازل كرده است. در سوره مؤمن او كارمند عالى رتبه دربار فرعون بوده است، اما همين آيات را ببينيد خداى متعال از اين انسان چه تعريفى مى كند. در آلوده ترين دربار، مملكتى پر از فساد، بدترين زمان ممكن، در ميان شريرترين مردم و بدترين دربار، پاك ترين انسان نشو و نما مى كند، چون زندگى خود را به طرف خدا و پيغمبر زمان خود جهت داد.
يا سوره مباركه كهف، ببينيد از اصحاب كهف چه تعريفى مى كند. در يكى از بدترين زمان ها، در ميان مردم شرير و در چارچوب دربارى فاسد، اين ها به اولياى خدا تبديل مى شوند و چقدر پروردگار به اين ها بها مى دهد كه سيصد و نه سال خواب آنان را طولانى مى كند و نمى گذارد بدن آنان بپوسد و حيوان ها به آن غار حمله كنند و آنان را بخورند.
خداوند در قرآن مى فرمايد:
اين ها خواب بودند، براى اين كه بدن آنان نپوسد، مانند مريض هايى كه مدتى طولانى روى تخت هستند، آنها را جا به جا مى كنند، تا آن قسمت از بدن آنها زخم نشود. پروردگار عالم مى فرمايد: من اين ها را به راست و چپ حركت مى دادم تا بعد از سيصد و نه سال كه بيدارشان كردم، بدن آنها نپوسد.
به اين ها خيلى بها داده است، چرا؟ چون زندگى خود را به طرف خدا جهت دادند و با پيغمبرى برخورد نكردند. در قرآن كريم از مردان و زنانى اسم مى برد، يا به آنها اشاره مى كند كه در بدترين روزگار، و در ميان بدترين مردم، بهترين انسان شدند تا كسى در فرداى قيامت، عذر زمانه، مردم بد و در محاصره دو هزار كانال ماهواره بودن را ارايه ندهد.

عذر بيهوده اهل گناه‏

تمام اين گناهانى كه مى بينيد، در تاريخ سابقه دارد، نه رباخورى جديد است، نه زناى محصنه، نه رابطه با نامحرم، نه دزدى، نه قتل، اين ها قبل از ما نيز بوده است.

من نمى دانم بين زمان حضرت ابراهيم عليه السلام تا زمان پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله چقدر فاصله زمانى بوده است. اما در قرآن مجيد مى خوانيم: در كنار منطقه زندگى حضرت ابراهيم عليه السلام شهرى بوده است. زمان زنده بودن ايشان، اين قهرمان توحيد، انسانى كه او را در آتش انداختند تا بسوزانند. در زمان اين انسان، خداوند براى شهر ديگرى پيغمبرى را مبعوث به رسالت مى كند، فقط براى اين كه پرونده ازدواج مرد با مرد را ببندد:
«أَ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ» 
اين حرف حضرت لوط عليه السلام به مردم شهر خود بود: شما حق زنان را پايمال كرديد، زنان را بى شوهر گذاشتيد و مرد با مرد، جوان با جوان ازدواج مى كنيد؟ «2» اين عمل قبلًا بوده است. چيز جديدى نيست كه ما تعجب كنيم كه چرا در آمريكا و انگلستان قانونى است.
مشروب از روزگار قديم بوده، تاريخ آدم كشى نيز براى زمانى است كه خدا انسان را تازه آفريده بود، كه قابيل، هابيل را به خاطر حسادت كشت. آدم كشى، حسودى، مال مردم خورى، زنا، ازدواج دو هم جنس، اينها بوده، چيز جديدى نيست.
رگ رگ است اين آب شيرين و شور در خلايق مى رود تا نفخ صور 

فقط گناهان به صورت عكس، فيلم و ماهواره نبوده است كه آن نيز دارد كهنه مى شود. چيز جديدى نيست كه كسى خودش را ببازد، بى دين شود و خدا، پيغمبر، پول حلال، مسجد و محراب را رها كند و در قيامت بگويند: چون فشار زياد بود، ما نتوانستيم تحمل كنيم. اين فشار در قديم نيز بوده است و زمان شما با قديم فرقى نكرده است. اما در ميان همين زمان هاى شرّ و مردم شرير، مردان و زنانى پيدا شدند كه زندگى خود را به طرف پروردگار و دين خدا جهت دادند

روزى در جبهه ديدم جوانى آمد و گفت: من مرخصى مختصرى گرفتم و تازه از جبهه آمدم، دوباره مى خواهم بروم. خيلى جوان نورانى و آراسته اى بود. گفتم:
كجا تشريف داريد؟ گفت: جايى نيستم، هوا كه خوب است، گاهى در كوچه مى خوابم و گاهى در مسجد. گفتم: مگر خانه نداريد؟ گفت: خانه خيلى خوبى داريم. گفتم: پس چرا به آنجا نمى روى؟ گفت: چون در خانه ما پدر و مادرم مشروب مى خورند، فيلم هاى بد مى بينند، نماز نمى خوانند، دين ندارند، لقمه پاك نمى خورند. بعد رفت و شهيد شد.

ارزش عمر و راه هزينه آن،

وعده حق به مهاجرين الى الله‏

خدا در قرآن، درباره اين گونه از مردم كه در دل اين همه فساد، نسبت به خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله زندگى خود را جهت دادند، مى فرمايد:

«وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ» «1»
اين «عَلَى اللَّهِ» به زبان فارسى يعنى به گردن من است. خدا مى فرمايد: پاداش كسانى كه به طرف من و پيغمبر صلى الله عليه و آله جهت گيرى دارند، بر عهده خود من است.
خدا خلف وعده ندارد. وقتى عمر در دو مسير عبادت و خدمت هزينه مى شود، دربِ تجارتى با منافع ابدى، جاويد، خالد و هميشگى باز مى شود و انسان در ارتباط با آن منافع جاويد، از لذّت ها- نه يك لذت- برخوردار مى شود كه قابل بازگو كردن نيست. حتى شعاع بخشى از آن لذت هاى را در اين دنيا نصيب او مى كنند؛ لذت از خدا، انبيا، اعمال، عمر و عبادت. اين لذت ها شعاعى از آن لذت هاى بى نهايت است.
پيرمرد هشتاد ساله اى بود كه خيلى سخت راه مى رفت. به او گفتم: چرا اين قدر اوقات تلخى مى كنى؟ گفت: هوا را نگاه كردم- در كثرت چراغ ها به نظر مى زد كه صبح صادق دارد طلوع مى كند- گفتم: مگر چه چيزى را از دست دادى؟ گفت:
دارم دق مى كنم كه من هشتاد سال است كه نماز شبم ترك نشده، اما امشب اين نماز از دست من رفت. وقتى به او گفتم: هنوز دو ساعت به اذان صبح مانده است، از خوشحالى داشت پر مى زد.
اين لذت ها را به آدم مى چشانند كه واقعاً از عبادات لذت مى برد. از زحمات، كار كردن، رسيدگى به خانواده. كسل، غصه دار و رنجيده خاطر نيست. پير كه مى شود، باز براى عبادت و خدمت سر حال است.
پايكوبان، دست افشان مى روم تا بر سلطان خوبان مى روم 

شعاعى از آن لذت هاى بى نهايت را به آدم مى چشانند:
«فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً» 
غير از اين كه پاداش اين ها بر عهده خودم است، در پرونده آنان نيز گناهى را نمى گذارم بماند. همه را مى آمرزم و رحمتم را نصيب آنها مى كنم.
اين پاداش براى زمانى است كه عمر در دو راه هزينه مى شود؛ عبادت و خدمت، كه انسان را به تجارتى با سودهاى بى نهايت وصل مى كند.

منبع:
ارزش عمر و راه هزينه آن،

غارتگران سرمايه عمر

 اما اگر عمر در معرض غارت شيطان، شهوت، هواى نفس و مخصوصاً رفيق بد و دوست ناباب برود، البته دوست كه نه، از تنگى قافيه مى گويند دوست، دشمن ناباب است و الا اگر دوست باشد، اين همه به آدم ضربه نمى زند كه دنيا و آخرت آدم را به باد دهد.

اگر عمر در تصرف اين چهار عنصر (شيطان، شهوت، هواى نفس، همنشين ناباب) قرار بگيرد، انسان دچار خسارت هايى مى شود كه الى الابد قابل جبران نخواهد بود.

اگر صد و بيست چهار هزار پيامبر عليهم السلام نيز در كنار اين خسارت ديده، جمع شوند، خدا در قرآن مى فرمايد:

«فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعِينَ»

براى آنان سود و فايده اى ندارد.

و باز خدا در قرآن مى فرمايد:

«وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ»

در اولين و آخرين و در قيامت، حتى يك نفر نيز پيدا نمى شود كه اين ها را يارى كند. داد مى زنند، ناله مى كنند، دست دراز مى كنند و كمك مى خواهند، ولى خدا به آنان مى فرمايد:

«وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ»

چون همه ارتباط خود را با او قطع كرده است؛ با خدا، انبيا، اوليا و ائمه عليهم السلام.

اين ها تنها با يك منبع گره خوردند كه جهنم است.

آن كسانى كه به طرف خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله جهت گيرى مى كنند، از همه اين چهار منبع خطر؛ شيطان، شهوت، هوى و دوست بد، دست مى كشند. چون اين ها بعد از اين جهت گيرى و لذت بردن، به طرف آنها كشيده نمى شوند و جواب هاى خوبى در برابر آنها دارند.

يكى از جواب هاى آنان اين است كه سعدى به صورت شعر درآورده است:

 منبع:ارزش عمر و راه هزينه آن

ماه رمضان‏

در رابطه با ماه مبارك رمضان و بركات فراوان دنيائى و آخرتى آن و روزه در اين ماه، آيات و روايات و معارف الهيه مسائل، دقايق، اشارات، و لطائفى ذكر كردهاند كه انسان وقتى خود را در برابر آنها ميبيند به نظر ميآورد كه در برابر دريائى قرار گرفته كه ساحل آن ناپيداست، من از اين كه گرچه به طور مختصر به آن حقايق اشاره كنم عاجزم، ولى تا آنجا كه در خور استعداد اين فقير است به پارهاى از آن مسائل و حقايق اشاره ميكنم.
قرآن مجيد از دوازده ماه قمرى تنها ماهى را كه نام برده ماه رمضان است و اين به خاطر اين است كه ماه رمضان هويتاً از عظمت و بركت برخوردار است، و ذكر نام آن براى نشان دادن عظمت و كرامتش به اهل تكليف و روزه داران است.
رمضان در لغت به معناى باران شديد است و رسول خدا براساس مفهوم لغوى آن فرموده است:
«سمّى الرمضان لانه يرمض الذنوب:» 

اين ماه را رمضان ناميدهاند، زيرا با فرو ريختن باران شديد مغفرت، گناهان را نابود ميكند.
و ديگر معناى لغوى رمضان شدت گرما و هواى آتش زاست، و اين به معناى اين است كه حرارت رمضان هيزم گناهان را تبديل به خاكستر ميكند.
از رسول خدا مطلب بسيار مهمى درباره رمضان به اين صورت نقل شده است:
«لاتقولوا رمضان فان رمضان اسم من اسماء الله تعالى:» 

اين ماه را بدون احترام به آن و بدون اضافه كردن صفت بامعنائى به آن، نام مبريد، زيرا رمضان اسمى از اسماء خداى تعالى است.
اين نام مبارك زمانى كه به صورت كميت زمانى تجلى مينمايد براى روزه داران سه حقيقت همراه ميآورد، چنان كه رسول خدا فرموده است:
«اذا جاء رمضان فتحت ابواب الجنة، وغلقت ابواب النار، و صفدت الشياطين:» 

هنگامى كه ماه رمضان بيايد، درهاى بهشت باز ميشود، و درهاى دوزخ بسته ميگردد، و شياطين به غل و زنجير كشيده ميشوند.

منبع: تفسير حكيم، ج 5،

غفلت عامل خود فراموشی

خداوند متعال در اواسط سوره مبارکه حشر گروهی را نام می­برد تحت عنوان انساهم انفسهم، گروه خودفراموش شده­ها.

خودفراموشی سبب آن می شود که انسان تکلیفش را با خودش روشن نکند، و زندگی ای داشته باشد که پروردگار عالم آن را پست­تر از زندگی همه حیوانات می­داند. آن کسی که تکلیف خودش را با خودش روشن نکند هر لحظه عمر، در خسارت و زیان است.

اگر آدم یاد خودش باشد که من کی هستم، تکلیفم با خودم چیست؟ و خیلی خوب این جاده را طی کند در همین دنیا به خودشان قسم چشمی غیر از این چشم و گوشی غیر از این گوش به آدم خواهند داد.

خواسته­ خدا و  همه انبیا در قرآن مجید و در روایات اهل بیت(ع) است. برای پیمودن جاده سعادت، ایمان به خدا و انبیاء و عشق ورزیدن به آنان و هم سو شدن با آنان و عمل کردن به خواسته­های معشوق است. آن وقت است که راه حرکت به سوی کمالات آسان خواهد ­شد.

برای اینکه قلب و دل، مطلع الفجر طلوع عشق خدا و انبیاء گردد؛ فکر کردن در وجودشان، در کارهایشان، در اعمالشان، در افعالشان، در آثارشان، در محبت­هایی که به من داشته اند ضروری است. عاشق یک خصلتش این است که همش دنبال معشوق می­دود، و نگران است نکند معشوق رو برگرداند. در فضای عشق است که به معشوق می­گوید همه چیزت را قبول دارم، همه چیزت را.

بعد از باور و بعد از عشق است که انسان به ایمان یقینی، به اخلاق حسنه، به عمل صالح، و از این جاده به لقاء الله، قرب الله، رضایت الله، جنت الله خواهد رسید.

حذف خدا و انبیا و ائمه معصومین(ع) ما را گرفتار ماهواره­ها و سایت­ها و شبکه­های خبرگزاری یهودی و مسیحی خواهد کرد و فقط یادمان می­دهد که جنازه روحت را چطوری در این بدن دفن کنی.

منبع:برگرفته شده از، سخنرانی استاد انصاریان در شب اول ماه مبارک رمضان در حسینیه همدانی های تهران 1396

فضيلت و حرمت ماه مبارك رمضان‏

براى شناخت عظمت و اهميّت و موقعيت ماه مبارك رمضان چاره اى جز مراجعه به معارف اسلامى نيست. بيان ثواب عبادات و اعمال و اخلاقيات و انجام امور خير در روايات و اخبار نشانگر اين است كه ماه رمضان در ميان تمام ايّام سال از امتيازات بسيار مهمى برخوردار است.
رسول حق صلى الله عليه و آله فرمود:
شعبان ماه من است، و ماه رمضان ماه خداوند، هر كس در ماه من يك روز روزه بدارد او را در قيامت شفاعت كنم، و هر كس دو روز از ماه مرا روزه بدارد گناهان گذشته و آينده اش مورد مغفرت قرار خواهد گرفت، و هر كس سه روز از ماه مرا روزه بگيرد به او مى گويند: كارت را از سر بگير، و هر كس ماه رمضان را روزه بگيرد و شهوت و زبانش را حفظ كند و از آزار مردم بپرهيزد، گناهان گذشته و آينده اش بخشيده مى شود و او را از آتش جهنّم آزاد مى كنند، و در دارالقرارش جاى مى دهند و شفاعتش را به تعدادى قبول مى كنند كه تمام گنهكاران از اهل توحيد نجات يابند.

حجاب‏ها در ماه رمضان‏

لغزش ها و معصيت هاى گوناگون، حجاب هايى هستند كه آدمى را از مشاهده جمال حضرت محبوب محروم مى كند، راستى انسان با اين مصيبت بزرگ چه كند؟

انسانى كه در طول سال در اثر خطاها و لغزش هاى نفس از درگاه حضرت دوست فاصله گرفته است بايد در صدد كم كردن اين فاصله ها برآيد. و بهترين موقعيّتى كه او را به اين هدف نزديك مى سازد روزه دارى حقيقى در رمضان است.

روزه دارى در تغيير رفتار و اصلاح شخصيّت انسان مؤثّر است.

بر اساس مطالعات علمى و تحقيقات روانشناسان و گزارش هاى قضايى كه در ايران و كشورهاى مختلف مسلمانان به عمل آمده است، نشانگر اين است كه رفتارهاى ناهنجار و جرايم اجتماعى و خشونت خانوادگى و ... در ماه رمضان به مقدار زيادى كاهش مى يابد.

و اين به خاطر تسلّط بر نفس است كه انسان ها در اين ماه بر افكار و اعمال خود دارند و ترسى كه در اثر خوف از غضب الهى و رحمت بيكران پروردگار، در دل افكنده مى شود.

ريشه اين دگرگونى در حال انسان به طبيعت روزه برمى گردد كه زمينه اى را كه شيطان بر اساس آن انسان را به گمراهى مى كشاند، از بين مى برد، زنجيرى كه در ماه رمضان شيطان را به بند مى كشد، همان جهاد با نفس و گرسنگى و تشنگى و فروكشى غضب است.

حكمت اين نكته را پيامبر خدا صلى الله عليه و آله چنين بيان مى فرمايد:

گزيده سخنان مقام معظم رهبري در مورد امام راحل (ره)

ـ ارتحال رهبر كبير انقلاب حضرت آيت الله العظمي امام خميني قدس الله نفسه الزكيه حقاًضايعه اي جبران ناپذير و صدمه اي بزرگ بود .

22/3/68

ـ تسليت اين حادثه بزرگ را بيش از همه بايد به همه شما ،فضلا و طلاب جوان و فرزندان محبوب حضرت امام گفت و بنده صميمانه به همه شما ،به همه حوزه هاي علميه ،علما ، فضلا و طلاب و مدرسين و بزرگان تسليت عرض مي كنم .

23/3/68

ـ ايشان مدرسي علي الظاهر ، بودند و در مسجد سلماس تدريس مي فرمودند ، اما اخلاص ، صفاي باطن و رابطه معنوي و پيوند مستحكم ميان او و خدا ، مقلب القلوب ، موجب شد كه اين انسان علي الظاهر دستي نيرومند براي برافكندن بنباد ارزشهاي مادي شود و امروز رهبر كمونيست چپ يك نقطه دور دست مي گويد ، خواهش ميكنم به من كتابي درباره اسلام بدهيد تا آن را مطالعه كنم و اين در حالي است كه همه ما بوديم اما شما نمي توانستيد به يك جواني كه باد ماركسيسم به دماغ او خورده است كتابي بدهيد .

23/3/68

ـ امام عزيز با حيات ، ابتكارو تحرك خود كه از آن روح بزرگ و دل روشن بر مي آيد و همچنين با مرگ پر حادثه و عروج ملكوتي خود به اسلام و انقلاب خدمت كردند .

24/3/68

ـ امروز (در ارتحال امام )دشمنان انقلاب اسلامي تو دهني سختي از مردم خورده اند .

24/3/68

ـ هنر بزرگ حضرت امام اين بود كه ديوارهاي بين اجتماعات مردم را از بين برد و يك فضاي وسيع با دل هاي آشنا بوجود آورد .

24/3/68

ـ امام كبير ما عصر جديدي را در زمان ما آغاز كردند .

29/3/68

ـ ايشان عصر گرايش و احترام به ارزشهاي انساني و احترام به عدالت و حريت انسان و اصل احترام به آراءمردم را بنيان گذاشتند كه حتي دشمنان ايشان هم به عظمت امام معترفند .

29/3/68

ـ اينكه امام مي فرمودند (به من خدمتگزار بگويند بهتر است تا رهبر ) با صداقت و راستي بود و تعارفي در كار نبود .

29/3/68

ـ اگر چه جاي خالي امام براي ما سخت و تلخ است اما ميراث گرانبهاي معمار بزرگ انقلاب ، امام خميني حفظ خواهد شد .

29/3/68

ـ بخشيدن روح عزت ، استقلال ، استغناء و اعتماد به نفس به ملتي كه در طول ساليان متمادي سعي شده بود كه اعتماد به نفس از او گرفته شود و استقلال او مورد دستبرد قرار گيرد و اعتماد به نفس او از بين برود و ديگران بر سرنوشت او تسلط يابند ، از مشخصه هاي عمده انقلاب است كه توسط امام خميني (ره ) در جامعه انقلابي كشور ترسيم شده است .

29/3/68

ـ راه و روش و اهداف امام خميني همانند اهداف انبياءبوده است .

1/4/68

ـ براي امام ،امت اسلامي و اسلام مطرح بود و ايشان منطقه اي فكر نمي كردند .

1/4/68

ـ در سخت ترين مراحل ، امام عزيزمان همواره آرام و مطمئن بودند و به مردم اطمينان فراواني داشتند .

1/4/68

ـ امام ،خوب اين مردم را شناخته بودند و مردم هم حقاًو انصافاً امامشان را خوب شناخته بودند .

6/4/68

ـ خداوند امام عزيزمان را به عنوان گوهري يكدانه و ذخيره اي از سوي خود در ميان ملت ما قرار داد .

10/4/68

ـ آن روح بزرگ و كوه ستبر به دفعات در برابر عظمت مردم تكان مي خورد و مي لرزيد .

10/4/68

ـ او كه جوهره درخشان وجودي اش در سايه ربوبيت پروردگار آشكار شد ، بارها و بارها سياستهاي جهاني را جابجا كرده و تغيير داد .

10/4/68

ـ امام عزيز با رحلت خود امت اسلام را يتيم كردند و شايد در دل ها ، محيط زندگي و در جهان اسلام نتوان تا سالهاي متمادي اين خلاًعظيم را پر ساخت .

10/4/68

ـ كلام او همانند بمبي در دنيا منفجر شد و همه را تحت تاثيرقرار داد .

10/4/68

ـ او زنده است تا اسلام ناب محمدي (ص) زنده است و او زنده است تا پرچم عظمت اسلام و وحدت مسلمين و نفرت از ظالمين بر افراشته است.

17/4/68

ـ آري امام خميني زنده است تا اميد زنده است و تا حركت و نشاط هست و تا جهاد و مبارزه هست .

17/4/68

ـ طنين صداي او كه نداي حق و عدل بود در دلهاي امتش و در فضاي جهان هست و خواهد بود .او نمرده است و نخواهد مرد .

17/4/68

ـ براي او كه راهرو راه پيامبران بود ، همچون خود پيامبران ،مرگ جسم به معناي مزگ شخصبت نيست .

17/4/68

ـ او در بانك تكبير مبارزان مسلمان ، در اراده اي قهر آميز ملتهاي زير ستم ، در ايمان آگاهانه ي نسل جوان معاصر در دنياي اسلام ، در اميد روشن مستضعفان و مظلومان ، در سوز و حال معنوي مناجاتيان ، در حيات دوباره ي معنويت و ارزش هاي اخلاقي در جهان و در همه ي جلوه هاي زيبايي كه حركت انقلابي و تاريخ ساز او در دوران معاصر به وجود آورد و بلاخره در د

عصر امام خميني (ره) از نگاه امام و مقام معظم رهبري

تحولات مهم جامعة بشري پس از عهد رنسانس‌، و انزواي بيش از پيش شعائر ديني وايمان مذهبي درغرب ورشد سريع تفكرات الحادي ماترياليستي وگرايش برخي كشور‌‌‌‌هاي جهان به نظام فكري – سياسي ماركسيستي‌، بسياري از صاحب‌نظران را به اين باور رساند كه انزوا و اضمحلال كامل‌، سرنوشت محتوم اديان الهي است.

اما قيام امام خميني (ره) وموفقيت انقلاب اسلامي‌شرايط جديدي را به وجود آورده كه حاكي از ورود جهان به دور‌‌‌‌هاي متفاوت از ادوار گذشته وعصري با ويژگي‌‌‌‌‌هاي ممتاز ديني ومعنوي است.

آن چه اكنون به وضوح مشهود است با استمرار انقلاب اسلامي‌وگسترش حيرت آور دايرة نفوذ پيام‌‌‌‌‌هاي معنوي آن‌، دنياي ما شاهد تحولات عظيمي‌گشته است و «عصر توبة انسان درحيثيت كلي وجود آغاز گشته و او مي‌رود تا خود را باز يابد »و«بار ديگر انسان از زمين و قفس خويش روي گردانيده و به عالم معنا و آسمان توجه يافته.. . و عصر ديگري آغاز شده است ».

عصر امام خميني (ره) از نگاه امام و مقام معظم رهبري

امام (ره) كه خود درحقيقت پرچم دار بزرگ عصر جديدي در زندگي بشر است ضمن ابراز تعجب از غفلت علماي بلاد اسلامي‌از رسالت تاريخي خود باتصريح به آغاز عصر بشريت تشنة معنويت، گرايش جوامع بشري به ارزش‌‌‌‌‌هاي وحي و عطش ملت‌ها به دين معنويت را‌، از ويژهگي‌‌‌‌‌هاي اين عصر ذكر نموده مي‌فرمايد :

«تعجب است كه چگونه بسياري از علما و روحانيون كشورها و بلاد اسلامي‌از عظيم و رسالت الهي و تاريخي خود در «اين عصر » كه بشريت تشنة معنويت واحكام نوراني اسلام است غافلند « و عطش ملت‌ها را درك نمي‌كنند » واز التهاب و گرايش جوامع بشري به ارزش‌‌‌‌‌هاي وحي بي خبرند و قدرت ونفوذ معنوي خود را دست كم گرفته‌اند. »