حرکت امام هادی ع به سامراء و بعضی از ستمها به ایشان

بسوزم از دل و جانم ، برای حضرت هادی
ز زهر کینه جان داده ، فدای حضرت هادی

به زهرا تسلیت گوییم ، عزای نور عینش را
همان که کشته شد مظلوم ، غریبانه به سامرا

چنان از زهر نامردان ، ازو سوزانده شد پیکر
که هر دم ناله سر میداد ، کجایی سوختم مادر

ببین مادر ببین مادر ، که سر تا پا شرر گشتم
چو فرزندت حسن من هم ، ببین پاره جگر گشتم

ز بس مظلوم بودم من ، شدم از غصه آکنده
عدو در پیش چشمانم ، زکینه قبر من کنده

ببین مادر عطش گشته ، به من غالب در این غوغا
دم آخر کنم گریه ، به یاد روز عاشورا

میان مقتا عشقش ، حزین و خونی و عریان
حسینت ناله سر میداد ، انا العطشان انا العطشان

ز بسکه تشنگی غالب ، شده بر سبط پیغمبر
حسینت دود می دیده ، همه جا را دم آخر

۩۞۩ غریب سامراء ۩۞۩

ویژه نامه شهادت جانگداز دهمین پیشوای شیعیان جهان

لجه ای از از اقیانوس بیکران معرفت

قالَ علی ابن محمد الهادی النقی علیه السلام :

اَلْعِلْمُ وِراثَةٌ كَريمَةٌ وَالاْ دَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَالْفِكْرَةُ مِرْآتٌ صافَيةٌ

امام هادی علیه السلام فرموده اند :

علم و دانش بهترين يادبود براى انتقال به ديگران است ، ادب زيباترين
نيكى ها است و فكر و انديشه آئينه صاف و تزيين كننده اعمال و برنامه ها است .

بحارالا نوار: ج 71، ص 324

از روشنی طلعت درخشنده «باقر»
شد نور علوم نبوی بر همه ظاهر

در اوّل ماه رجب از مشرق اعجاز
گردید عیان ماه تمام از رخ باقر

ولادت با سعادت امام محمد باقر (ع) مبارک باد.

زبان از وصف او اَلكن، قلم از مدح او عاجز
كه جز حق كس نمى ‏داند بهاى حضرت باقر

اگر گردد شفيع ما بنزد خالق يكتا
به هر دردى شفا بخشد دعاى حضرت باقر

میلاد پنجمین سکان دار کشتی هدایت مبارک

هنگامه شادى زين العابدين است
ميلاد مسعود امام پنجمين است

آمد بدنيا آنكه نامش جاودانى است
روشنگر ائين و راه زندگانى است

ميلاد امام محمد باقر علیه السلام خجسته باد

امشب ز اشگ شوق خود لاله می‌فشانم
تبـارک الله احسن الخالـقین بخـوانم

گوهر مدحت همه دم ریـزد از دهانم
تو قبله دلم شدی یا امام باقر

میلاد پنجمین خورشید هدایت مبارک باد

اى مهر دل فروز، در آسمان علم
وى یار مه جبین، یا باقرالعلوم

اى حجت خدا، ما را شفیع شو
در روز واپسین، یا باقرالعلوم


میلاد فرخنده امام محمد باقر (ع) مبارک باد.

ای چراغ عقل و دین روشن به تو
چشم زین العابدین روشــــن به تو

ای امــام ابـــن امــام ابــن امــام
جابـــرت آورده از احـــمد سـلام

باقـــــر کـــلّ عـــــلوم عــالـــمی
خـــود به تــنهایی کتـاب محــکمی

خــانـه ی دل تا ابـد میـعاد توسـت
زیــــنت مــاه رجب میلاد توســت

میلاد فرخنده امام محمد باقر (ع) مبارک باد

احادیث نورانی امام باقر عليه‏السلام


نخستين چيزى كه در روز قيامت به آن رسيدگى مى‏شود
(ثواب) صدقه آب (دادن به تشنه) است .

منتخب ميزان الحكمة : 274

هیچ کس از گناهان سالم نمی ماند ، مگر اینکه زبانش را نگه دارد .

مؤمن برادر مؤمن است ، او را دشنام نمی دهد ، از او دریغ نمی کند ،
و به او گمان بد نمی برد .

بحارالانوار ، دار احیاء الترا العربی ، ج 75، ص (176)


خداوند دنیا را به دوست و دشمن خود می دهد ،
اما دینش را فقط به دوست خود می بخشد .

بحارالانوار ، دار احیاء الترا العربی ، ج 2 ، ص (215)




افزایش نعمت از جانب خداوند قطع نمی شود ،
مگر اینکه شکر از جانب بندگان قطع گردد .


بحارالانوار ، دار احیاء الترا العربی ، ج 68، ص (54)

گنجینه اسرار محمد

به دست هایی درود که سبزی نوزادی ات را در آغوش گرفت!
به لب هایی درود که اذان مقدس امامت را در گوش هایت خواند!

به چشم هایی درود که با نگاه ظلمت براندازش، ریشه های نور
را در سیمای تو کاشت! به قدم هایی درود که برداشته شد
تا تو را به ولایت عشق منصوب کند!

بایسته تر از تو نبود در زمان و شایسته تر از تو نبود در زمین.
انگشت هایت، بوی سخاوت می دهد.

«گنجینه اسرار محمد صلی الله علیه و آله » و «ذوالفقار علی علیه السلام »
را در پنجمین خوان حقیقت به تو سپرده اند.

بقچه های غذای کوفه را در نیم شب های مدینه به دوش گرفته ای؛
کلون های تشنه، با عطر دست هایت سیراب می شوند
و دریچه های فقیر، از دیدارت سیر می شوند!

حضورت، در منازعه ها پرچم صلح است و منطق صواب
هیچ گاه از کلام تو دور نخواهد شد.
تو، آمده ای در بلاتکلیفی دوران، روشنی راه باشی.

میثم امانی

گوشه ای از فضائل اخلاقی امام باقر (علیه السلام)

ابن شهر آشوب درباره امام باقر (علیه السلام) مى‏گوید: او راست‌گوترین، گشاده‏روترین، بخشنده‏ترین و عالم‌ترین مردمان بود، همواره ذکر حقّ بر زبانش جارى بود و غذا خوردن یا صحبت با مردم مانع از ذکر وى نبود، مراتب بخشندگى و بزرگوارى آن امام در میان مردم زبانزد بود و هیچ گاه از صله دادن به برادران و دیدارکنندگان و آرزومندان به ستوه نمى‏آمد، بسیار خاضع و خاشع بود و همواره اهل بیت خود را به تلاوت قرآن فرمان مى‏داد و هر کس نمى‏توانست مى‏فرمود، ذکر بگوید.
آن حضرت بنده مطیع سر به فرمان حقّ بود تا آن جا که نقل شده، روزى یکى از فرزندان حضرت به شدّت بیمار بود و امام بر فراز بسترش نگران و اندوهگین به سر مى‏برد، ولى پس از درگذشت آن طفل، امام با رویى گشاده با مردم مواجه شد، مردم که از این امر متعجّب شده بودند از علّت آن سؤال کردند، امام (علیه السلام) فرمود: ما به زندگى بستگان خود علاقه‏مندیم و امیدواریم سالم بمانند و بهبودى یابند، امّا وقتى حکم خدا بر فوت آنها قرار گرفت، به آنچه او دوست مى‏دارد گردن مى‏نهیم و راضى هستیم.
معاشرت آن حضرت با دیگران در نهایت ادب و بزرگوارى بود، با دوستان و برادران دینى مصافحه مى‏نمود و مى‏فرمود: وقتى دو مؤمن با یک دیگر مصافحه مى‏کنند، گناهان آن دو مانند برگى که از درختان بریزد، فرو مى‏ریزد و خداوند تا زمانى که آن دو از هم جدا شوند به آن دو مى‏نگرد! در رفتار با مردم بسیار نیکوکار و عفیف بود و رفتارش با فقیران و مستضعفان تؤام با مهربانى و ملایمت بود، وقتى کار سنگینى به غلامان خود واگذار مى‏کرد خودش بسم اللَّه مى‏گفت و با آنان همکارى مى‏کرد.[ مشایخ، فاطمه، قصص الأنبیاء (قصص قرآن)، ص 775،]
همواره در طلب روزى حلال مى‏کوشید، و از کار و تلاش ابایى نداشت.

اى باقر العلوم كه هنگام مكرمت
باشد هزار حاتم طایى گداى تو

پنجم ولى و حجت خلاق عالمى
لوح دل است مهر به مهر و ولاى تو

در عرصه وجود نهى قبل از آنكه پاى
داده سلام احمد مرسل براى تو

هر كس تو را شناخت دل از دیگرى برید
بیگانه گشت با همه كس آشناى تو

از روشنی طلعت رخشنده «باقر»
شد نور علوم نبوی بر همه ظاهر

در اوّل ماه رجب از مشرق اعجاز
گردید عیان ماه تمام از رخ باقر

منشق شده از نور «علیّ بن حسین» است
این نور که نورانی از او گشته ضمائر

بر «فاطمه بنت حسن» بس بُوَد این فخر
کاورده پدید این مه تابنده باهر

«باقر» لقب و کنیه «اباجعفر» و او
ربوده است لقب های دگر: هادی و شاکر

از هر بدی و عیب و زلل اوست مبرّ
جان و تنش از «یُذبَّ عنکم» شده ظاهر

دریای علوم است و، زداینده اوهام
گفتار حکیمانه او زیب منابر

از یک نفسش زنده کند صد چو مسیح
از یک نظرش دیده اعمی شده باصر

یاد آمدش از چهره تابان محمّد
با چشم بصیرت نگهش کرد چو «جابر»

عالم همه شد روشن از آن نور خدائی
شد بارور از او شجر دین و شعائر

خوش باد، زمینی که هم آغوش شد او ر
خوش آنکه به سوی حرمش گشته مسافر

دیگر غمی از محنت ایّام ندارد
هرکس به حرمخانه او گشت مجاور

وصفش نتوان گفت «حسان» با سخنی چند
چون، قصّه بلند است و زبان، الکن و قاصر

ای کاش که بالی بدهد عشق به من نیز
تا سوی حریمش پرم از شوق چو طائر

تا کی بدهد بار به دربار وصالش
جان بال سفر بسته، به لب آمده حاضر

گر اذن دهد، نیست کسی مانعِ راهم
چون دفتر عشق است گذرنامه شاعر

ویژه نامه ولادت با سعادت پنجمین سکاندار کشتی هدایت ،
شکافنده علوم،یادگار روزهای دیارسرخ کربلا ،
حضرت محمد باقر علیه السلام

یک انگشتانه معرفت از اقیانوس کلام امام :

قالَ الباقِرُ ( عَلَيه السَّلام ) :

" قُولُوا لِلنّاسِ اَحسَن ما تُحِبُّون اَن یقال لَکم "

حضرت امام محمد باقر ( عليه السلام ) فرمودند :

« بهترين چيزي را كه دوست داريد درباره شما بگويند ، درباره مردم بگوييد »

(بحارالانوار ، ج 65 ، ص 152)

مقام ولایت حضرت زهرا مرضیه (س)

||*♥**♥*|| صفات زنان عابد ، ویژگی­های زنان اُسوه ||*♥**♥*||









در میان بزرگان علم و اخلاق و عرفان، زنان مسلمانی نیز نشو و نما یافته ­اند که در تقوی
و عبادت و خلوص نیت سرآمد دوران بوده ­اند.

زنانی که با روی گرداندن از تعلّقات دنیایی و پرداختن به امور اُخروی اسوه
ایمان، توکّل، ساده زیستی و بوده و از زندگی الهی خود درس­هایی آموختنی به یادگار گذاشته­ اند.

در این مقال برخی از حکایات منقول از این زنان نمونه گردآوری شده و ارائه می­گردد.

ای قدم در راه مردان نهاده، زنانی که درین راه، مردوار رفته­ اند، اگر شمّه ­ای از مناقب
ایشان با تو در میان آرم، مِعجَر[1] خجالت بر سر وقت خود اندازی...

عزیز من، در این راه نظر در ذکورت و انوثت نکنند، کار با معامله باطن دارند...».[2]

✿ミ✿ミ✿نوری که اساس آفرینش هستی است ✿ミ✿ミ✿








ضمن روایات فراوانی آمده است که اساس و علت خلقت، اهل بیت علیهم السلام هستند.

خداوند به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود:
«اگر تو نبودی، افلاک را خلق نمی کردم»؛

و رسول گرامی اسلام خطاب به حضرت زهرا علیهاالسلام فرمود:
«اگر تو نبودی خداوند زمین و آسمان را خلق نمی کرد».


در روایات ذکر شده است بعد از هبوط حضرت آدم به زمین و ناله و زاری کردن او
خداوند کلماتی را به وی آموخت و افرادی را به حضرت معرفی کرد که آنها را
علل خلقت هستی معرفی نمود.


«فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه» (بقره / 37)

پس حضرت آدم از حضرت حق کلماتی را فرا گرفت و آن کلمات
را وسیله «قبول» توبه خویش قرار داد.

✿(◕‿◕)✿ یاس آسمانی ✿(◕‿◕)✿

ویژه نامه ولادت حضرت فاطمه زهراعلیها السلام

میلادش تولد بهاراست ؛
تولد آب است و تولد هر چه پاکی و زلالی .

میلادش از هر سو رحمت است. ا
ز آن جهت که ادامه ی راه انبیاست.
فاطمه ( س) امتداد راه انبیاست.

اگر او نبود، طریق انبیا ابتر می ماند
و این سلسله ی پیوسته به بن بست می رسید.

فاطمه ، فاطمه نامیده شد؛
چون از هر زشتی و پلیدی بری بود
و ناپاکی در او راه نداشت؛
هر چه بود، عصمت بود و عفاف و پاکی .

فاطمه آن گونه بود که هر گاه پیامبر (ص) او را می دید ،
تسکین می یافت و او همیشه با یک سبد شکوفه ی لبخند
به استقبال پدر می رفت.

فاطمه در خانه ی همسر نیز چنین بود؛
آن سان که علی و فاطمه شایسته ترین زوج جهان بودند.

خانه گلی فاطمه پناهگاه مسکینان و فقیران بود.
هر حاجتمندی که از همه جا ناامید می شد،
رو به خانه فاطمه می آورد و با دست پر باز می گشت.

صفات فاطمه (س) آن چنان آسمانی است که خداوند در قرآن
او را که همراه با همسر و فرزندانش سه شب متوالی
غذای افطار خود را به فقرا می بخشند،
این گونه می ستاید:

و یُطعِمونَ الطعامَ عَلی حُِبّهِ مِسکیناً و یَتیماً و اسیراً
( سوره دهر ، آیه 8 )

فاطمه صفات و خصلت هایی را که از پدر به ارث برده است ،
همان گونه نیز به ارث می گذارد؛
و چنین است که فرزندان او
بهترین انسان های روی زمین هستند.

و از این روست که خداوند بر پیامبر (ص)
به سبب اعطای فاطمه ( س) منت می نهد
و او را به شکر گزاری فرا می خواند و می فرماید :

" انا اَعطیناکَ الکَوثر فَصَّل لِربِّک وَانحر اِن شانِئکَ هُوالَابتَر .
( سوره کوثر)

«الذين ضل سعيهم فى الحيوة الدنيا و هم يحسبون انهم يحسنون صنعا (1) »



(الكهف:104)



دختر پيغمبر نالان در بستر افتاد. در مدت بيمارى او،از آن مردان جان بر كف،از آن مسلمانان آماده در صف،از آنان كه هر چه داشتند از بركت پدر او بود،چند تن او را دلدارى دادند و يا بديدنش رفتند؟هيچكس!جز يك دو تن از محرومان و ستمديدگان چون بلال و سلمان.



اما هر چه باشد زنان عاطفه و احساسى رقيق تر از مردان دارند،بخصوص كه در آن روزها،زنان بيرون صحنه سياست بودند و در آنچه مى گذشت دخالت مستقيم نداشتند.



صدوق باسناد خود كه به فاطمه دختر حسين بن على (ع) مى رسد نويسد (2) :



زنان مهاجر و انصار نزد او گرد آمدند.اما در عبارت احمد بن ابى طاهر تنها (زنان) آمده است از مهاجر و انصار نامى نمى برد (3) .



اگر هم از زنان مهاجران كسى در اين ديدار شركت داشته،مسلما وابسته بگروه ممتاز و دست در كار سياست نبوده است.اما انصار موقعيت ديگرى داشته اند.آنان از آغاز يعنى از همان روزها كه پيغمبر را به شهر خود خواندند،پيوند خويش را با خويشاوندان او نيز برقرار و سپس استوار ساختند.

در فرهنگ مذهبي و حتي قومي ما آب، نماد روشني، رويش، صفا، مهرباني، زلالي و پاكيزگي است. حيات آدمي و همه جانداران وابسته به آب است.



«وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شي ءٍ حيٌّ»(قرآن كريم)



مي دانيم آب مهريه حضرت زهراست. اين آب در ابديت جاري است و تا قيامت امتداد دارد و دمي از سيلان باز نمي ايستد زيرا سرچشمه اين آب، كوثر است. كوثري كه خدا به پيامبر(ص) بخشيد و مگر آنچه خدا بخشيده است پايان مي يابد؟ مشركان خشنود بودند كه با وفات پيامبر(ص) نسل او هم از بين رفته است ولي خدا دلداريش داد كه به او خير فراوان بخشيده است و دل پيامبر(ص) به اين بشارت آرام گرفت.



گفتيم كه آب سمبل مهرباني است. اولياء ما مهر خود را حتي از دشمنان دريغ نمي كردند. اين جمله معروف همسر فاطمه(س) را فراوان شنيده ايم كه در باره قاتل خود فرمود: «اُريدُ حَياتَهُ وَ يُريدُ قَتْلي» من حيات او را مي خواهم و او مرگ مرا. و آب چه مي تواند باشد جز اكسيري براي حيات بخشيدن به زمينهاي شوره زار دل و انديشه و روح آدميان؟!



ازامام صادق(ع)پرسيدند:آب چه طعمي دارد؟ سؤال مشكلي است كه امام(ع)درجواب بابياني روشن و با استعاره اي زيبا فرمودند: آب طعم حيات دارد.



امامان ما همگي مبشر حياتند و پيام آور بقا. و راستي حيات واقعي تنها با اتصال به سرچشمه كوثر معرفت آنان ميسر خواهد بود و جز اين هر چه هست ظلمات است و گمراهي.

بانوي آب



چون هاله اي ز عاطفه ماه



با جامه اي ز نور



در قصر آفرينش كامل



خورشيدوار



ايستاده



به درگاه



نامش



ظهور زهره در آفاق عشق



مهرش



فروغ سرمدي دلهاست



با ابر مهرباني دستانش



بانوي آب



در لحظه هاي آبي رؤياست



آيينه كرامت درياست



(بهمن صالحي)



ترديدي نيست كه شعر رساترين پيام و گوياترين زبان است. و شعر متعهد شيعي با تكيه بر استوانه ولايت، زيباترين شكل تجلي روح شيعه مي باشد، كه پابه پاي تاريخ پرفراز و نشيب شيعه، توفنده وتپنده به پيش رفته و هيچ گاه فرو نمرده است.

طرح شبهه:



ما معتقديم که همه صحابه و به ويژه حضرت ابوبکر و عمر (رضى الله عنهما) با دختر گرامى رسول اکرم (صلى الله عليه وسلم) رفتارى شايسته داشته اند و احترام خانه آن بانوى بزرگوار را کاملاً مراعات نموده اند؛ چنانچه حضرت ابوبکر (رضى الله عنه) سفارش فرمودند:



ارقبوا محمداً (صلى الله عليه وسلم) في أهل بيته.



حال محمد (صلى الله عليه وسلم) را درباره ى اهل بيتش مراعات کنيد.



البخاري الجعفي، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 3، ص 1361، ح3509، كتاب فضائل الصحابة، بَاب مَنَاقِبِ قَرَابَةِ رسول اللَّهِ، و ج 3، ص 1370، ح3541 و بَاب مَنَاقِبِ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ رضي الله عنهما، تحقيق د. مصطفى ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407هـ – 1987م.



وحضرت علي (رض) در «نهج البلاغه» تصريح مى کند که با مخالفان بيعت با خليفه يا امام برخورد شديد شود، گرچه اين کار به درگيرى بيانجامد؛ آنجا که مى فرمايد:



و چون ايشان ( مهاجرين و انصار ) گرد آمده مردى را خليفه و پيشوا ناميدند رضا و خشنودى خدا در اين کار است، و اگر کسى به سبب عيب جويى و يا بر اثر بدعتى از فرمان ايشان سرپيچيد او را به اطاعت وادار نمايند، و اگر فرمان آن ها را نپذيرفت با او مى جنگند به جهت آن که غير راه مؤمنين را پيروى نموده، و خداوند او را واگذارد به آنچه که به آن رو آورده است.



نهج البلاغه، فيض الاسلام، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج، 5 ص، 841،840 چاپ: تهران.



ما با آن که معتقديم در امر بيعت با خليفه هيچ گونه درگيرى ميان شيخين و حضرت علي رخ نداده؛ اما باز هم اگر حضرت عمر فاروق (رضى الله عنه) کسى را تهديد کرده باشد مطابق با فرمان حضرت علي (رضي) او را معذور مى دانيم.

طرح شبهه:



حضرت علي حضرت عمر رضي الله عنهما را به بهترين وجه ممكن ستوده است، حضرت علي رضي الله عنه در مدح عمر بن الخطاب و بنا به قولي، ابوبكر فرموده است: «لله بلاء فلان... » در روايتى آمده: «لله بلاد فلان».



ابن أبي الحديد مى گويد در باره ى اين شخص از نقيب ابوجعفر يحيى بن ابى زيد علوى پرسيدند به من گفت او عمر بن الخطاب است، گفتم: آيا اميرمؤمنان او را اينگونه مى ستايد؟ گفت: آري، و مى افزايد: اگر اميرمؤمنان اعتراف كند كه (عمر) سنت را اقامه نموده و با دامنى پاك و كمترين عيب از دنيا رفته و عبادت پروردگار را انجام داده و پرهيزگارترين بوده، پس اين نهايت مدح و ستايش است.



وسألت عنه النقيب أبا جعفر يحيى بن أبي زيد العلوي، فقال لي: هو عمر، فقلت له: أيثني عليه أمير المؤمنين رضي الله عنه هذا الثناء؟... فإذا اعترف أمير المؤمنين بأنه أقام السنة، وذهب نقي الثوب، قليل العيب، وأنه أدى إلى الله طاعته، واتقاه بحقه، فهذا غاية ما يكون من المدح.



إبن أبي الحديد المدائني المعتزلي، أبو حامد عز الدين بن هبة الله بن محمد بن محمد (متوفاي655 هـ)، شرح نهج البلاغة، ج 12، ص 3، تحقيق محمد عبد الكريم النمري، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان، الطبعة: الأولى، 1418هـ - 1998م.



محمد عبده نيز در اين كه مقصود از «فلان» كيست، گفته:



أي عمر علي الارجح.



نهج البلاغه، شرح محمد عبده، ص 430.



آيا امكان دارد كه كسى از قاتل همسر خود چنين تجليل و تمجيد نمايد؟

طرح شبهه:



با بررسى سطحى در فرهنگ عرب به اين نکته پى خواهيم برد که عرب ها بيش از هر قوم و ملتى نسبت به زنان، سخت داراى غيرت بودند و زير بار ننگ و عار نمى رفتند؛ تا جائى كه يك يهودى از قبيله بنى قينقاع را به خاطر اهانت به زن مسلمان كشتند و...



با اين وجود چگونه مى توان پذيرفت كه عمر بن خطاب يك زن را؛ آن هم فاطمه زهرا، جگر گوشه رسول خدا (ص) را كتك زده باشد و مردم با غيرت عرب هيچ واكنشى از خود نشان نداده باشند!

نقد و بررسي:

عرب جاهلي و ارزش زن:


يكى از خصلت هاى عرب جاهلى بدون ترديد زنده به گور كردن دختران بود كه هم قرآن بر آن صحه گذاشته است وهم شواهد زنده تاريخى آن را تأييد مى كند.



اكنون سؤال ما اين است كه اين غيرتى كه شما آن را با آب و تاب نقل مى كنيد، هنگام دفن دخترانشان كجا رفته بود؟ خداوند كريم با يادآورى اين قضيه تلخ مى فرمايد:



وَإِذَا الْمَوْءُدَةُ سُئلَت . بِأَىّ ِ ذَنبٍ قُتِلَت . تكوير / 8 و 9.



و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود: به كدامين گناه كشته شدند؟!.