تبادل لینک هوشمند 
مژده اى دل کز ره امشب جان جانان آمده
من خون خواه توام یا حسین!
«السلام علیك یا ثارالله وابن ثاره والوتر الموتور...»
در این فراز از زیارت امام حسین (ع)، حضرت را خون بهای خداوند معرفی‌می‌نماید. با وجود این كه بسیاری از انبیای الهی به شهادت رسیدند و تمامی ائمه اطهارنیز در راه خدا شهید شدند، اما كسی به عنوان «ثارالله» خون خدا و خون بهای خدا معرفی‌نشد. در این زیارت‌ها امام حسین (ع) و علی بن ابی‌طالب (ع) ]با جمله وابن ثاره[ خون وخون بهای خداوند معرفی شدند.هر خونی كه به ناحق ریخته شود كسانی (قبیله، عشیره و یا خاندان) مقتول به‌خون‌خواهی او قیام می‌كنند و داد مظلوم را از ظالم می‌ستانند. در مورد امام حسین (ع)خون‌خواه او «خداوند» معرفی می‌شود؛ یعنی گویی وظیفه خون‌خواهی و دادستانی به‌خداوند تفویض شده و پروردگار عالمیان خون‌خواه و منتقم خون امام حسین (ع) شده‌باشد. خداوند به خاطر فضیلت و عظمتی كه امام حسین (ع) و پدر بزرگوارش دارد، این كاررا فقط در مورد دو نفر بر عهده گرفته است.
علت ثاریت و دادخواهی خداوند چند امر می‌تواند باشد:
اول آن كه فضیلت وشرافت امام حسین (ع) كه باعث خون‌خواهی خداوند شده است. دوم، اخلاص و اقدام‌بزرگی كه امام حسین (ع) در كربلا از خود نشان داد. سومین عاملی كه باعث شد، خداوندعهده‌دار خون‌خواهی و دادستانی حضرت گردد، میزان رنج و مصیبتی است كه امام‌حسین (ع) برای احیای دین خداوند متحمل شد، زیرا در زیارت‌های امام حسین (ع)خطاب به ایشان این گونه عرض می‌كنیم: «لقد عظمت الرزیة و جلت و عظمت المصیبة‌بك علینا و علی جمیع اهل الاسلام و جلت و عظمت مصیبتك فی السماوات علی جمیع‌اهل السماوات» و ادامه می‌دهیم: «ان یعطینی بمصابی بكم افضل ما یعطی مصاباًبمصیبته مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السماوات والارض...
مصیبتی را كه بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگ‌ترین مصیبت در جهان اسلام،بلكه در تمام آسمان‌ها و زمین بیان می‌گردد. كشته شدن برادر، پسر، برادرزادگان،اصحاب و یاران، آن قدر بر حضرت سخت بود كه عباراتی چون: «الان انكسر ظهری‌وانقطع رجائی و قلت حلتی... یا «لقد استرحت من هم‌ّ الدنیا و غمها و بقی ابوك زیداًوحیداً غریباً... از زبان مبارك خارج می‌شود؛ این مصایب بر اهل آسمان نیز همین قدرگران آمد. در فرازی دیگر از زیارت امام حسین (ع) می‌خوانیم:
«یا اباعبدالله اشهد لقد اقشعرت لدمائكم اظلة العرش مع اظلة الخدائق وبكتكم‌السماء والارض وسكان الجنان والبر والبحر؛ ای ابا عبدالله گواهی می‌دهم به خاطر خون‌پاكت كه ریخته شد، سرادق عرش اركان و ارواح خلایق به لرزه در آمد و بر روی تو آسمان،زمین، ساكنان بهشت، خشكی و دریا گریه كردند».
مصیبتی را كه بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگ‌ترین مصیبت در جهان اسلام،بلكه در تمام آسمان‌ها و زمین بیان می‌گردد
لذا امام حسین (ع) را «قتیل العبرات و اسیرالكربات» نامیده‌اند و در زیارت‌نامه‌هابا همین عبارت‌ها به حضرت سلام می‌دهند و صلوات می‌فرستند.
«وصل علی الحسین المظلوم الشهید الرشید قتیل العبرات اسیرالكربات»
و صلوات بفرست بر حسین (ع) مظلوم، شهید رشیدی كه كشتة اشك چشم واسیر رنج و مصیبت‌ها شد. امام حسین(ع) كشته‌ای است كه انبیای الهی قبل ازشهادتش برای او و مصیبت‌هایش گریه كردند، پیامبر و امیرالمؤمنین علی(ع) قبل ازعاشورا برای حضرت گریه كردند و بارها فرمودند: «لایوم كیومك یا اباعبدالله؛ هیچ‌روزی به سختی روز تو نیست ای اباعبدالله».
چهارمین عامل ثاریت خداوند، آن‌است كه با آن همه ظلم، خیانت و جنایتی كه‌علیه امام حسین (ع) روا داشتند، كسی نمی‌تواند خون‌خواه حضرت باشد، مگر خداوند. وآخرین علت آن‌است كه خون‌خواهی خداوند و منتقم بودن پروردگار شاید كنایه از آن باشدكه با شهادت تمامی اصحاب و اولاد امام حسین (ع) دیگر كسی برای خون‌خواهی‌حضرت باقی نماند و معمولا در شرایطی كه انسان بی‌یاور می‌ماند، امور خود را به خداوندتفویض می‌نماید. به نوعی بی‌یاوری امام حسین (ع) در این قضیه مورد اشاره قرارمی‌گیرد.
موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: امام حسین واقعا که بود؟!
تربت حسين، شفاي دل است، دواي دل است، صفاي دل است
دلي که ندارد نام حسين، گوش نسپرده به پيام حسين،
دلي که نيفتاده به دام حسين، آن دل، گِل است، کارش مشکل است
پاکی خجل از تو
«السلام علیك یا بن رسول الله السلام علیك یا بن امیرالمؤمنین وبن سیدالوصیین السلام علیك یا بن فاطمة سیدة نساء العالمین»
ابتدای زیارت عاشورا و برخی دیگر از زیارت‌های امام حسین (ع) با درود فرستادن‌به حضرت آغاز می‌گردد. در خلال درود، نسب شریف حضرت نیز ذكر می‌شود كه او فرزندپیام‌آوران اسلام محمد مصطفی (ص) است. فرزند اسدالله الغالب، علی بن ابی‌طالب اول‌امام مؤمنان است و نیز فرزند كوثر نبی، تنها دختر پیغمبر اسلام (ص) است كه خود سرورزنان عالم است. اینان همگی از پیشوایان دین اسلامند و از تمام عصمت برخوردارند.
به طور جزم كسی در عالم از حیث نسب، شرافت نسب آل كساء را ندارد. بر این‌شرافت نسبی نه فقط دوستان و پیروان حضرت، بلكه دشمنان نیز اعتراف كرده‌اند.
پس از آن كه «سنان بن انس نخعی» سر امام حسین (ع) را در روز عاشورا از بدن جدا كرد سوار بر اسب شد و خود را به خیمه عمر بن سعد رساند، او در حالی كه جلوی خیمه‌ایستاده بود، با صدای بلند خطاب به عمر بن سعد این گونه رجز خواند و طلب پاداش نمود:
«اَوْقر ركابی فضة‌ً و ذهباًانی قتلت الملك المحجبا
قتلت خیرالناس اماً واباًو خیرهم اذنیبون نسباً
ركابه را از طلا و نقره پر كن كه من شاه پرده‌دار را كشتهامكسی را كشته‌ام كه پدر و مادرش از همه بهتر است و چون مردمان، نسب خویش‌گویند؛ نسب وی از همه والاتر است.
شرافت، كرامت و اصالت خانوادگی امام حسین (ع) نه این كه پس از ظهور اسلام به وجود آمد، بلكه در زمان جاهلیت نیز از ارج و منزلت خاصی برخوردار بود و این منزلت باظهور اسلام رخ نمود و كامل‌تر شد. در زیارت امام حسین (ع) در عیدین
نه فقط مُطَهَّر بودند و از زشتی و پلیدی‌دور و مبرا شدند، بلكه مُطَهِّر و پاك كننده دیگر پلیدی‌ها نیز گشتند
شهادت‌می‌دهیم:
«اشهد انك كنت نوراً فی الاصلاب الشامخه والارحام المطهرة لم تنجسك‌الجاهلیة بأنجاسها ولم تلبسك من مدلهمات ثیابها؛ شهادت می‌دهم كه تو نوری بودی‌در پشت شامخ پدرانت و ارحام پاك مادرانت كه هرگز جاهلیت با پلیدی‌هایی كه داشت،نتوانست شما را آلوده نماید و هرگز اندكی از غبار و گرد رذالت ]شرك و كفر[ بر دامان شماننشت».
هنگامی كه عبارت‌های زیارت‌نامه‌ها را در كنار شخصیت آن امام‌ِ شریف قرار می‌دهیم، صحت مضامین آنها روشن‌تر می‌گردد و نیز ارادة الهی در عدم آلودگی ورجس این خاندان آشكار می‌شود. خداوند در قرآن شریف می‌فرماید: انما یرید الله لیذهب عنكم الرجس اهل البیت ویطهركم تطهیراً
عدم آلودگی در قبل و بعد از ظهور اسلام از فضایل و مشخصه‌های این خاندان باكرامت است كه نه فقط آنها را از دیگران متمایز می‌سازد، بلكه از فضایلی است كه‌مختص این خاندان و خانواده می‌باشد و این از لطف و عنایت خداوند نشأت می‌گیرد.
در یكی دیگر از زیارات امام حسین(ع) حضرت را باعث پاكی بلاد اسلامی و كره زمین می‌دانیم. امام حسین (ع) طبق این عبارات نه فقط مُطَهَّر بودند و از زشتی و پلیدی‌دور و مبرا شدند، بلكه مُطَهِّر و پاك كننده دیگر پلیدی‌ها نیز گشتند. مسلمانان بلاداسلامی حضرت را الگو قرار دادند و راهی را كه او رفت با جان و دل پیمودند و همچو او ازرجس و پلشتی پاك شدند.
«اشهد انك طُهْرٌ طاهرٌ مطهر من طهر طاهرٍ طهرت وطهرت بك البلاد وطهرت‌ارض انت بها و طهر حرمك.»
موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: امام حسین واقعا که بود؟!
شفاعت امام حسین(ع)
«اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود»
شفاعت در روز قیامت، یكی از مسائلی است كه مسلمانان علی الخصوص شیعه‌اثنی عشری طبق آیات و روایات به آن معتقدند. در معارف اسلامی مبین شده است كه‌چه كسانی می‌توانند در روز قیامت دیگران را شفاعت كنند. (از این دیدگاه، مناسب بود كه‌موضوع بحث تغییر یابد و به میزان شفاعت امام حسین (ع) تبدیل گردد، چرا كه در روزقیامت انبیا، اولیا، صلحا، علما و شهدا... مقام شفاعت را دارا هستند. اگر چه خود شفیع‌بودن و شفاعت كردن مقام و جای‌گاهی دارد، در روز قیامت كسی كه بتواند بیشترین افرادرا شفاعت كند، دارای مقام بالاتر و والاتری است. از آن‌جایی كه در زیارت‌نامه‌ها فقط به‌مقام شفاعت حضرت اشاره كرده‌اند، این بحث را پیش كشیده‌ایم وگرنه مقام سید الشهدا در روز قیامت بسیار بالاتر از شفاعت عادی و معمولی است).
السلام علیك یا قائد الغر المحجلین
سلام بر تو ای پیشوا و سرور روسفیدان عالم
امام حسین (ع) از جنبه‌های مختلف می‌تواند در روز قیامت شفاعت نماید: ازجهت این كه امام و پیشوای متقیان است، معصوم، عالم، شهید، صالح و... است. هر یك از این موارد می‌تواند مقام شفاعت به شخص بدهد، اما از نظرگاه زیارت‌نامه، شفیع بودن‌حضرت چند دلیل دارد: اول آن كه حضرت نزد خداوند از وجاهت خاصی برخوردار است و آبروداران می‌توانند نزد پروردگار شفاعت كنند: «السلام علیك یا قائد الغر المحجلین؛سلام بر تو ای پیشوا و سرور روسفیدان عالم». در دعای توسل نیز هنگامی به امام‌حسین(ع) متوسل می‌شویم می‌خوانیم: «یا وجیهاً عندالله اشفع لنا عندالله».
امام حسین (ع) نه این كه حق شفاعت دارد و دارای مقام محمود است بلكه این‌مقام را می‌تواند در آخرت نیز به دیگران تفویض نماید و یا در دنیا توفیق و عنایتی نمایدتا مقام محمود (مقام شفاعت) را به دست آورند. در فرازی از زیارت امام حسین (ع)می‌خوانیم: «واسئله ان یبلغنی المقام المحمود»؛ از تو می‌خواهم كه مرا به مقام محمودكه مقام شفاعت است برسانی».
امید كه امام حسین (ع) در روز قیامت پیروان خود را شفاعت كند و این امر مسلمی خواهد بود اگر زندگی ما همانند زندگی محمد و آل محمد (ص)، و مرگ ما نیزهمانند مردن محمد و آل محمد (ص) باشد.
موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: امام حسین واقعا که بود؟!
گنجینه خدا
«السلام علیك یا وارث آدم صفوة‌الله...»
یكی دیگر از ویژگی‌هایی كه در زیارت‌نامه‌های امام حسین (ع) جلوه می‌نماید،وارث بودن امام حسین(ع) است. در زیارت امام حسین (ع)، ایشان وارث آدم، نوح،ابراهیم، موسی، محمد (ص)، علی (ع)، حسن (ع)، و مادرش فاطمه زهرا(س) معرفی شده‌است. سؤالی در این‌جا مطرح می‌گردد كه شی‌ء به ارث برده شده چیست؟ این چه چیزاست كه امام حسین (ع) از انبیای بزرگ الهی و ائمه اطهار پیش از خودش ارث برده‌است؟ و اگر كسی این‌چنین ارث برده باشد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
پاسخ سؤال اول، این است كه وارث، دارایی‌ها و داشته‌های شخص متوفا را به ارث‌می‌برد، آنچه كه مسلم است منظور از دارایی انبیا اموال و ثروت‌های خرد و كلان نیست،بلكه امام حسین (ع) از حضرت آدم (ع) علمش را به ارث برده است، آدم (ع) كه در مورد اوآمده است: «و علم الا´دم الاسماء كلها» و از نوح (ع) اسرار نبوتش را، از ابراهیم (ع)دوستی و خلیلیّت با پروردگار را، از موسی (ع) ارتباط ناب با خداوند را و از پیامبر اسلام(ص)نیز آن چیزهایی كه آن حضرت از انبیای دیگر میراث بر آن بود، به ارث برده و جامعیت برآنان پوشانده و بالاخره از پدر و برادر و مادر بزرگوارش مسائل معنوی را به ارث برده است.
اطاعت از او، اطاعت از خوبی و تمام خوبان عالم است و سركشی‌و طغیان در مقابل وی سركشی و طغیان در برابر تمام خوبان و خوبی‌های جهان آفرینش‌است
كسی كه از تمامی انبیای بزرگوار، علی الخصوص خاتم انبیا و علی مرتضی (ع) وفاطمة الزهرا(س) و حسن (ع) مجتبی(ع) ارث برده باشد، چكیده و عصارة تمام انبیا واولیا خواهد بود. از همین‌رو، امام حسین (ع) با دارا بودن این چنین پشتوانة معنوی و الهی‌توانست اسلام پیامبر اكرم (ص) را احیا نماید و حوادث عاشورای 61 هجری قمری را باشجاعت رقم بزند. با این پشتوانه معنوی است كه خون حق بر شمشیر باطل پیروز گشت‌و حضرت با نثار و ایثار جان و جوانان خود، مطلوب خود را كه عدم انحراف اسلام بود؛ به‌دست آورد.
امام حسین (ع) كه در زیارتش با این كلمات او را وارث انبیا می‌دانیم و اقرار به‌میراث بری‌ِ او می‌نماییم، اطاعت از او، اطاعت از خوبی و تمام خوبان عالم است و سركشی‌و طغیان در مقابل وی سركشی و طغیان در برابر تمام خوبان و خوبی‌های جهان آفرینش‌است. لذا با این زاویة دید كه به حادثة عاشورا می‌نگریم مظلومیت بهترین انسان‌های‌روی زمین را ـ كه عصاره انبیا و اولیا است ـ شدیدتر می‌یابیم و ظلم و جنایت، كوفیان راحاصل بدترین و مفتضح‌ترین جنایت تاریخ بشریت می‌دانیم؛ از این‌رو برای تذكارخودمان و دیگران در بسیاری از زیارت‌نامه امام حسین (ع) این چنین می‌خوانیم:
«السلام علیك یا وارث آدم صفوة‌الله، السلام علیك یا وارث نوح نبی‌الله، السلام‌علیك یا ابراهیم خلیل‌الله، السلام علیك یا وارث موسی كلیم‌الله، السلام علیك یا وارث‌عیسی روح‌الله، السلام علیك یا وارث محمد حبیب‌الله، السلام علیك یا وارث علی وصی‌رسول‌الله، السلام علیك یا وارث الحسن الرضی السلام علیك یا وارث فاطمه بنت‌رسول‌الله».
امام حسین (ع) با این همه فضیلت و عظمتی كه دارد طبیعی است كه زائر مرقدمطهرش، از آن حضرت درخواست شفاعت داشته باشد؛ شفاعتی كه بتواند كمی از بارسنگین گناهان انسان را از دوش‌اش بردارد و او را به بهشت موعود سوق دهد.
موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: امام حسین واقعا که بود؟!
آیینه تمام نمای خدا
«اللهم اجعل محیای محیا محمد وآل محمد مماتی ممات محمد وآل محمد»
«یا اباعبدالله انی سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم الی یوم القیامة».
امام حسین (ع) در بین دیگر ائمه از یك نوع محوریت خاصی برخوردار است. اگرچه تمام ائمه مسیر و هدف واحدی دارند و فرقی بین آنان نیست، زیرا «ائمة كلهم نورواحد» اما امام حسین (ع) با قیامی كه انجام داد و مصایبی كه در راه خدا برای اعتلای‌اسلام متحمل شد، جایگاه ویژه‌ای دارد.
از آن‌جایی كه امام حسین (ع) دین نبوی را احیا نمود و با دادن جان، نگذاشت‌اسلام از مسیر اصلی خود خارج شود، معیار و مناط حق قرار داده شد؛ به نحوی كه مرز بین‌حق و باطل امام حسین (ع) و تفكر حسینی است، لذا دشمنان حسین (ع) باطل ودوستان او بر حقند. امام حسین (ع) با نثار و ایثار جان و اولاد خود، ملاك حقانیت سیاسی‌ـ اجتماعی شد، چرا كه صلح و جنگ از امور سیاسی یك جامعه محسوب می‌گردد.
«انی سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم و ولی لمن والاكم و عدو لمن‌عاداكم؛ ]یا اباعبدالله[ من در صلحم با هر كسی كه با شما در صلح باشد و در جنگم با هركسی كه با شما در جنگ باشد و دوستدار كسی هستم كه دوستدار شما باشد و دشمنم باهر كسی كه با شما دشمن باشد».
در این فراز از زیارت حضرت، مناسبت‌ها و رابطه‌های یك شیعه در چهار بخش‌مشخص می‌شود: صلح، جنگ، دوستی و دشمنی.
صلح و جنگ مربوط به نوع تناسبات اجتماعی و سیاسی است و دوستی و دشمنی‌مربوط به عقیده و باور انسان است. با این وجود پنج فرع از فروع دین اسلام تكلیف و نوع‌موضع‌گیری‌اش مشخص می‌گردد. جهاد، امر به معروف، نهی از منكر، تولی و تبرا. باصلح و جنگ، دوستی و دشمنی كه همگی آنها معیار و ملاكشان صلح و جنگ، دوستی ودشمنی با امام حسین (ع) است؛ فروع دین دارای میزان می‌گردد. به نوعی مرزبندی‌عقیدتی ـ سیاسی در زندگی شیعه امام حسین (ع) ترسیم می‌گردد.
بیعت با معیار حقانیت
فرازی كه از آن محوریت حقانیت امام حسین (ع) برداشت شد، می‌تواند نوعی‌بیعت با حق و حقیقت باشد. چرا كه در انتهای این فراز «الی یوم القیامة» نیز آمده است.یكسان سازی سیرة زندگی شیعه با مولای خود امام حسین (ع) نوعی بیعت است،تعهدی است كه شیعه در زیارت امام خود به زبان می‌آورد كه از مسیر و سیره زندگی‌اش‌تخطی ننمایند و این امر تا روز قیامت ادامه خواهد داشت.
مرز بین‌حق و باطل امام حسین (ع) و تفكر حسینی است
چرایی محوریت امام حسین (ع)
طبق عبارت‌هایی كه در فرازهای مختلف زیارت امام حسین (ع) آمده است، علت‌محوریت حضرت را می‌توان در سه یا چهار بخش دانست. تحت آن كه امام حسین (ع)در زیاراتش به عنوان سفیر الهی، عمود دین و... معرفی می‌گردد. عباراتی، از قبیل:«السلام‌ُ علیك یا صفی الله... السلام علیك یا حجة‌الله... السلام علیك یا سفیرالله...السلام علیك یا محمود الدین» «اشهد انك من دعائم الدین واركان المؤمنین»«اشهد انك من دعائم الدین واركان المسلمین و معتمد المؤمنین»
«الامام البرالتقی‌الرضی الزكی الهادی المهدی» نشان دهنده عظمت، شرافت و محوریت دین اسلام ومسلمین است.
عامل دومی كه محوریت امام حسین (ع) را موجب می‌گردد، ثقل اصغر بودن‌حضرت است. هنگامی كه رسول خدا(ص) رحلت می‌نمودند، در حدیثی فرمودند: ای مردم«انی تارك فیكم الثقلین كتاب الله وعترتی؛ (ای مردم من دو شی‌ء گران‌بها را پس ازخودم در میان شما به یادگار می‌گذارم و آن، یكی قرآن است و دیگری اهل بیتم.» یعنی‌قرآن ناطق ]ثقل اصغر[ و قرآن صامت ]ثقل اكبر[ در زیارت‌های امام حسین (ع) این‌نكته به صراحت بیان شده است.
در فرازی از زیارت امام حسین (ع) می‌خوانیم:
«اشهد أنك التالی لكتاب الله؛ من شهادت می‌دهم كه تو تالی تلو قرآن هستی.مفسر قرآن هستی، همتای قرآن هستی». و یا در جای دیگر آمده است «السلام علیك یاخازن الكتاب المسطور؛ سلام و درود بر تو ای كسی كه نگهبان اسرار كتاب آسمانی،قرآن هستی».
و در ادامه آمده است: «السلام علیك یا شریك القرآن؛ سلام و درود بر تو ای‌كسی كه آگاهی از حقایق عالم با قرآن شریك هستی».
بدین ترتیب دومین دلیلی كه می‌توان با آن محوریت امام حسین (ع) را ثابت‌نمود و در زیارت‌نامه‌های آن حضرت ذكر شده، بیان گردید.
سومین عامل محوریت‌ِ امام حسین (ع) اجرای احكام الهی است كه در زیارت‌نامه‌بر آن تأكید شده. در این مورد در زیارت امام حسین (ع) در شب‌های قدر می‌خوانیم:
«اشهد أنك قد اقمت الصلاة و آتیت الزكاة و امرت بالمعروف و نهیت عن المنكر وتلوت الكتاب حق تلاوته و جاهدت فی الله حق جهاده؛ (یا اباعبدالله من شهادت‌می‌دهم كه تو نماز را اقامه نمودی و زكات دادی و امر به معروف و نهی از منكر كردی وقرآن را به آن گونه كه حق تلاوت آن است، تلاوت نمودی و نیز حق جهاد فی سبیل الله راادا نمودی». و یا در فرازی دیگر از زیارت می‌خوانیم: «اشهد انك قد امرت بالقسط والعدل‌و دعوت الهی؛ من گواهی می‌دهم كه تو مردم را به قسط و عدل امر نمودی و همگی را به‌آن دو دعوت كردی».
امام حسین (ع) با اجرای دقیق احكام الهی كه شامل اوامر و نواهی خداوند است‌به درستی می‌تواند برای تمامی مسلمانان و آزادمردان عالم الگوی مناسب قرار گیرد و دردین اسلام نیز محوریت قابل توجّه‌ای داشته باشد، چرا كه او به وسیله انجام دادن تكالیف‌خود كه اجرای احكام و حدود الهی باشد، سنت حقیقی رسول الله (ص) را زنده كرد. لذا شایسته است كه در مورد حضرت گفته شود: «یُحیی السنة بالكتاب؛ تو كسی هستی كه‌سنت نبوی را طبق قرآن شریف زنده كردی».
چهارمین علت محوریت امام حسین (ع) میراثی بودن حضرت از انبیا و اولیای‌قبل از خود است كه این عامل می‌تواند به تنهایی خود عنوانی برای ارائه‌شخصیت‌شناسی امام حسین (ع) در لابه‌لای زیارت‌نامه باشد.
موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: امام حسین واقعا که بود؟!
من خون خواه توام یا حسین!
«السلام علیك یا ثارالله وابن ثاره والوتر الموتور...»
در این فراز از زیارت امام حسین (ع)، حضرت را خون بهای خداوند معرفی‌می‌نماید. با وجود این كه بسیاری از انبیای الهی به شهادت رسیدند و تمامی ائمه اطهارنیز در راه خدا شهید شدند، اما كسی به عنوان «ثارالله» خون خدا و خون بهای خدا معرفی‌نشد. در این زیارت‌ها امام حسین (ع) و علی بن ابی‌طالب (ع) ]با جمله وابن ثاره[ خون وخون بهای خداوند معرفی شدند.
هر خونی كه به ناحق ریخته شود كسانی (قبیله، عشیره و یا خاندان) مقتول به‌خون‌خواهی او قیام می‌كنند و داد مظلوم را از ظالم می‌ستانند. در مورد امام حسین (ع)خون‌خواه او «خداوند» معرفی می‌شود؛ یعنی گویی وظیفه خون‌خواهی و دادستانی به‌خداوند تفویض شده و پروردگار عالمیان خون‌خواه و منتقم خون امام حسین (ع) شده‌باشد. خداوند به خاطر فضیلت و عظمتی كه امام حسین (ع) و پدر بزرگوارش دارد، این كاررا فقط در مورد دو نفر بر عهده گرفته است.
علت ثاریت و دادخواهی خداوند چند امر می‌تواند باشد:
اول آن كه فضیلت وشرافت امام حسین (ع) كه باعث خون‌خواهی خداوند شده است. دوم، اخلاص و اقدام‌بزرگی كه امام حسین (ع) در كربلا از خود نشان داد. سومین عاملی كه باعث شد، خداوندعهده‌دار خون‌خواهی و دادستانی حضرت گردد، میزان رنج و مصیبتی است كه امام‌حسین (ع) برای احیای دین خداوند متحمل شد، زیرا در زیارت‌های امام حسین (ع)خطاب به ایشان این گونه عرض می‌كنیم: «لقد عظمت الرزیة و جلت و عظمت المصیبة‌بك علینا و علی جمیع اهل الاسلام و جلت و عظمت مصیبتك فی السماوات علی جمیع‌اهل السماوات» و ادامه می‌دهیم: «ان یعطینی بمصابی بكم افضل ما یعطی مصاباًبمصیبته مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السماوات والارض...
مصیبتی را كه بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگ‌ترین مصیبت در جهان اسلام،بلكه در تمام آسمان‌ها و زمین بیان می‌گردد. كشته شدن برادر، پسر، برادرزادگان،اصحاب و یاران، آن قدر بر حضرت سخت بود كه عباراتی چون: «الان انكسر ظهری‌وانقطع رجائی و قلت حلتی... یا «لقد استرحت من هم‌ّ الدنیا و غمها و بقی ابوك زیداًوحیداً غریباً... از زبان مبارك خارج می‌شود؛ این مصایب بر اهل آسمان نیز همین قدرگران آمد. در فرازی دیگر از زیارت امام حسین (ع) می‌خوانیم:
«یا اباعبدالله اشهد لقد اقشعرت لدمائكم اظلة العرش مع اظلة الخدائق وبكتكم‌السماء والارض وسكان الجنان والبر والبحر؛ ای ابا عبدالله گواهی می‌دهم به خاطر خون‌پاكت كه ریخته شد، سرادق عرش اركان و ارواح خلایق به لرزه در آمد و بر روی تو آسمان،زمین، ساكنان بهشت، خشكی و دریا گریه كردند».
موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: امام حسین واقعا که بود؟!
موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: میلاد نور