برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان ندای وحی و آدرس nedayevahi.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
فتنه انگیزی معاویه و پاسخ های دندان شکن امام علی علیه السلام , قسمت دوم ماجراى شعب پایان یافت و ابوطالب همچنان محکم و استوار با صلابتى برتر از صلابت کوه، پیامبر را یارى کرد و لحظه اى از حال او غافل نشد.
فتنه انگیزی معاویه و پاسخ های دندان شکن امام علی علیه السلام , قسمت اول همان طورى که آشنائى ما با شأن نزول آیات قرآنى به فهم بهتر آیات -بدون اینکه مورد، مخصوص باشد- کمک مى کند، آشنائى ما با شأن صدور نامه هاى امام على علیه السلام نیز به فهم بهتر و دقیق تر آنها کمک مى کند و در حقیقت، با آشنائى با شأن صدور نامه ها، گوئى در همان شرایطى قرار مى گیریم که صدور نامه را با محتویات ویژه آن، ایجاب کرده است.
«علی و محمد را ول کنید. به خودمان افتخار کنیم نه این‌ها. من خودم قبلا درباره علی آهنگ ساخته‌ام اما الان مثل سگ پشیمانم. کسی که فقط در یک روز به یک روایت هفتصد و خرده‌ای آدم را می‌کشد چه انسانی است؟ واقعا جای افتخار دارد؟ »
سرگذشت و داستان روزهای نوجوانی و دوران سیزده سالگی علی علیه السلام را، که به اسلام گرویدند و همراه و همگام پیامبر اعظم بودند، در خطبه قاصعة» نهج البلاغه این چنین ترسیم می کنند: «در آن روزگاران، من همانند فرزندی که سایه به سایه مادر خود در همه جا همراه و همگام با اوست، با پیامبر همراه بودم، و ایشان هر روز علم و نشانه ای از اخلاق برجسته خود پیش روی من برمی افراشت و مرا فرمان می داد که آن راه را پیش گیرم و هدایت گری هایش را مو به مو پی بگیرم و چراغ راه زندگی خود قرار دهم»
برای دستیابی به سیره تربیتی امام علی (علیه السلام) توجه به توصیف جوان و جوانی در لابه لای گفتارها، نامه ها و خطبه های باقی مانده از امیر مؤمنان بالا است. جالب توجه است که امام پس از بازگشت از جنگ صفین در سرزمینی به نام حاضرین» وارد خیمه خود شدند و مدتی طولانی به نوشتن پرداختند. آن نوشتار می بایست امر سرنوشت ساز و مهمی می بود؛ چون ساعتها وقت امام را به خود مشغول داشت. وقتی حضرت از خیمه بیرون آمدند، یاران در دست ایشان نامه ای دیدند که خطاب به فرزندشان امام مجتبی ع نوشته بودند که به شهادت اسناد تاریخی، در آن اوان، سی سال از سن مبارکشان می گذشت. در این نامه، یکی از بهترین توضیحها، تفسیرها و تبیین ها از جاذبه های جوانی، حساسیت های آن، ظرافت های روحی – روانی جوان و هدف گذاری‌های تربیت دینی که می توان برای جوان و جوانی ترسیم کرد و راهکارهای لازم برای مربیانی که در صدد ارتباط بهینه با جوانان اند، بیان شده است.
از احادیث مشهوری که به طرق بسیار و تعابیر متقارب در کتب شیعه و سنی آمده، و بعضی از علمای شیعه آن را از دلایل امامت حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) بر شمرده‌اند، متن حدیث طبق
نویسنده: سید مهدی حائری
از احادیث مشهوری که به طرق بسیار و تعابیر متقارب در کتب شیعه و سنی آمده، و بعضی از علمای شیعه آن را از دلایل امامت حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) بر شمرده‌اند، متن حدیث طبق روایت شیخ طوسی در امالی (260/1) چنین است:
علمای اسلام متفقند که امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) از دیگر صحابه‌ی رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) عالمتر و در احکام الهی و تفسیر رموز قرآن و سنت از آنان داناتر و در فقه و
نویسنده: مشایخ فریدنی
علمای اسلام متفقند که امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) از دیگر صحابه‌ی رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) عالمتر و در احکام الهی و تفسیر رموز قرآن و سنت از آنان داناتر و در فقه و قضاء بصیرتر و عادلتر بود. خواص یاران پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مثل ام‌سلمه و عایشه، همسران وی، و سلمان فارسی و انس بن مالک و عمربن الخطاب و عبدالله بن عباس و معاویة بن ابی سفیان و عبدالله بن مسعود و بُرَیدَة بن الحَصِیب و جابر بن عبدالله و عدی بن خاتم و ابوسعید خُدری ... هر یک ضمن احادیثی این امر را اثبات کرده‌اند. اما این راز مکتوم مانده است که وی این همه دانش را در علوم عقلی و نقلی و رزمی کجا و چه وقت و از چه کسی آموخته بود تا حدی که بتواند سخنگو و سفیر و کاتب وحی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شود و خطبه‌ها و اشعار و فتاوی او سرمشق فصحای عرب و راهنمای داوران و داورسان مسلمان گردد.
دوستان واقعى امیر المؤمنین (ع) همواره از گناهان دورى مى گزیده اند؛ و ولایت آن حضرت نگاهدارنده از گناه بوده است نه تشویق کننده به آن.
احوال دوستان و مخالفان در ترازوی حکومت علیمعنى حدیث «حبّ علىّ بن ابى طالب حسنة لا تضرّ معها سیّئة» این است که محبت على حسنه اى است که مانع ضرر زدن گناه مىشود، یعنى مانع راه یافتن گناه مىشود؛ معنایش آن نیست که جاهلان پنداشته اند و آن
سیره و روش مدیریت اقتصادی امام علی(علیه السلام) یکی از زیباترین و با ارزش ترین اسلوب و مدل هایی است که در خود شاخص های مدیریت اسلامی را به منصه ظهور رسانیده است،
سیاست های اقتصادی امام علی (علیه السلام)
سیره و روش مدیریت اقتصادی امام علی(علیه السلام) یکی از زیباترین و با ارزش ترین اسلوب و مدل هایی است که در خود شاخص های مدیریت اسلامی را به منصه ظهور رسانیده است، هر چند منابع اسلامی و تاریخی همه آنچه از ایشان بیان و مطرح شده را در خود به یادگار ندارند؛ چرا که بسیاری از آن آموزه های طلایی و ماندگار به خاطر بی مهری انسان ها در طول تاریخ حذف و یا کنار گذاشته شده است و باری به هر جهت آنچه از این ذات مقدسه در منابع اسلامی به یادگار مانده همچون گوهری گرانبها دارای قیمت غیر قابل وصفی است. در این نوشتار سعی داریم به گوشه ای از سیاست های اقتصادی امام علی(ع) اشاره کنیم.
نصوص وارده بر خلافت علی (علیه السّلام) نموده دو قسمت است: آیات، روایات، اما آیات، آیه ی اول: (یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الکافرین)
نویسنده: مجتبی قزوینی خراسانی
نصوص وارده بر خلافت علی (علیه السّلام) نموده دو قسمت است: آیات، روایات، اما آیات، آیه ی اول:
(یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الکافرین)(1) تفسیر آیه ی مبارکه از خاصّه واضح و محتاج به بیان نیست. اما در تفاسیر عامّه، چنین است که می گویند: نزلت هذه الایه فی علی (علیه السّلام)، امر النبی حتی ان یبلغ فیه، فاخذ رسول الله (صلّی الله علیه و آله) به ید علی فقال «من کنت مولاه فعلی مولاه. اللهم وال من والاه و عاد من عاداه»(2) و نیز می گویند: بعث النبی به رساله ضاق بها ذرعاً و کان یهاب قریشا فازال الله بهذه الایة تلک الهیة. از حسن و نیز از عایشه نقل شده که نزول آیه برای رفع توهّم و خوفی بود که پیغمبر(صلّی الله علیه و آله) به واسطه ی تقیّه، امری از وصیّ را کتمان فرموده بود.
از احادیث مشهوری که به طرق بسیار و تعابیر متقارب در کتب شیعه و سنی آمده، و بعضی از علمای شیعه آن را از دلایل امامت حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) بر شمرده‌اند، متن حدیث طبق
نویسنده: سید مهدی حائری
از احادیث مشهوری که به طرق بسیار و تعابیر متقارب در کتب شیعه و سنی آمده، و بعضی از علمای شیعه آن را از دلایل امامت حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) بر شمرده‌اند، متن حدیث طبق روایت شیخ طوسی در امالی (260/1) چنین است: «عن ابی سعید الخدری قال: خرج الینا رسول‌الله صلی الله علیه و آله و قد انقطع شسع نعله قدفعها الی علی (علیه السلام) یصلها، ثم جلس و جلسنا حوله کانما علی رؤوسنا الطیر، فقال: انَّ منکم من یُقاتِل علی تأویلِ القرآنِ کما قاتلتُ الناسَ علی تنزیلِه، فقال ابوبکر: انا هو یا رسولَ الله؟ قال: لا، فقال عمر: انا هو یا رسولَ الله؟ فقال: لا ولکّنَه خاصِفَ النعلِ. قال: فاتینا علیّاً نبشره بذلک و لم یرفع به رأساً و کانّه قد سمعه قبل». ترجمه‌ی حدیث
علمای اسلام متفقند که امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) از دیگر صحابه‌ی رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) عالمتر و در احکام الهی و تفسیر رموز قرآن و سنت از آنان داناتر و در فقه و
نویسنده: مشایخ فریدنی
علمای اسلام متفقند که امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) از دیگر صحابه‌ی رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) عالمتر و در احکام الهی و تفسیر رموز قرآن و سنت از آنان داناتر و در فقه و قضاء بصیرتر و عادلتر بود. خواص یاران پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مثل ام‌سلمه و عایشه، همسران وی، و سلمان فارسی و انس بن مالک و عمربن الخطاب و عبدالله بن عباس و معاویة بن ابی سفیان و عبدالله بن مسعود و بُرَیدَة بن الحَصِیب و جابر بن عبدالله و عدی بن خاتم و ابوسعید خُدری ... هر یک ضمن احادیثی این امر را اثبات کرده‌اند. اما این راز مکتوم مانده است که وی این همه دانش را در علوم عقلی و نقلی و رزمی کجا و چه وقت و از چه کسی آموخته بود تا حدی که بتواند سخنگو و سفیر و کاتب وحی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شود و خطبه‌ها و اشعار و فتاوی او سرمشق فصحای عرب و راهنمای داوران و داورسان مسلمان گردد.
دوستان واقعى امیر المؤمنین (ع) همواره از گناهان دورى مى گزیده اند؛ و ولایت آن حضرت نگاهدارنده از گناه بوده است نه تشویق کننده به آن.
معنى حدیث «حبّ علىّ بن ابى طالب حسنة لا تضرّ معها سیّئة» این است که محبت على حسنه اى است که مانع ضرر زدن گناه مىشود، یعنى مانع راه یافتن گناه مىشود؛ معنایش آن نیست که جاهلان پنداشته اند و آن اینکه محبت على چیزى است که هر گناهى که مرتکب شوى بلا اثر است. برخى از دراویش از طرفى دعوى دوستى خدا دارند و از طرف دیگر از هر گناهکارى گناهکارترند، اینان نیز مدّعیان دروغگو هستند. امام صادق (ع) مىفرماید: «خدا را معصیت مىکنى در حالى» که مدّعى محبت او هستى! به جانم قسم که این کار، در میان کارها، شگفت آور است.
سیره علوی در زندگی فردی و تطبیق آن با ناهنجارهای فرهنگی حاکم بر زندگی مذهبیون
در این پژوهش درصدد هستیم که سیره زندگی حضرت امیر(ع) را در بعد زندگی فردی مورد تبیین قرار دهیم و رهیافت ها و الگوهایی که زندگی آن حضرت برای مرتفع نمودن چالش های موجود می تواند داشته باشد را مورد واکاوی قرار دهیم.
مقدمه
به راستی سخن گفتن از انسان کامل و رادمردی همچون حضرت علی(ع) که تجسم عینی اسلام و حقیقت و الگوی تمام نما و تمام عیار فضائل اخلاقی و عینیت عدالت است، کاری در حد توان و بضاعت بشری نیست[1]. زندگانی حضرت علی(ع)، آیینه تمام نمای یک حیات طیب و طاهر می باشد که نه تنها برای مردمان دوران حیات خود، الگویی کامل و جامع بودند، بلکه این نمونه ی اعلی زندگی بشری، می تواند الهام بخش برای تمام تاریخ و تمام افراد باشد. زندگی حضرت امیر(ع)، هم به جهت متصدی منصب حکومت بودن و هم به جهت امام و پیشوای جامعه اسلامی بودن، دارای ابعاد و جنبه های متعدد و گسترده می باشد؛ از ابعاد خانوادگی و تربیتی گرفته تا جنبه های سیاسی، نظام و معنوی و اخلاقی و حتی موضوعات نوظهوری مانند حقوق بشر و صلح جهانی[2] می تواند مورد تاکید و پژوهش اهل تحقیق باشد که در این پژوهش درصدد هستیم که جنبه های زندگی فردی آن حضرت را مورد تاکید قرار دهیم.
آنچه در این گفتار دنبال می شود یابیدن پاسخ این پرسش است که سیاست پیشگان روزگار علی ابن ابی طالب علیهم السلام چگونه غدیر را از یادها زدودند؟ دوستداران پیامبر، صحابیان و اهالی مدینه به سبب چه علل و عواملی دست از یاری علی علیه السلام برداشتند و بر ستم به خاندان رسول گرامی اسلام رضایت دادند و در مقابل مهاجمان دم فرو بستند؟ آیا مردم بیعت غدیر را فراموش کرده بودند؟ بنابراین رفتار خود را چگونه توجیه کردند؟
غدیر هفتاد روز پیش از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله رخ داد و گفته می شود که در آن روز حدود یک صد هزار تن حضور داشتند.
در این مقاله به بررسی دیدگاه اهل سنت درباره امام علی (ع) می پردازیم.
(ع) امام علی علیه السلام اسوه ای جامع و انسانی است که عظمت خرد و توان مندیهای روحی - روانی او، وی را الگویی همیشه جاودان برای امروز و فردا و فرداهای تمامی جوامع ساخته، به گونه ای که پیروان شیعی و شیفته ی او را در تمامی عصرها و نسل ها، سر بلند و خرسند کرده است.
دشمنی ابن تیمیه با امام علی علیه السلام و شگردهای او برای انکار فضائل امام(ع)
وهابیت از زمان پیداش تاکنون دشمنی آشکار و پنهان خود را با شیعیان نشان داده است در این راه افراد زیادی برای دشمنی و زیر سوال بردن شیعیه پیدا شده اند که یکی از این افراد ابن تیمیه است که ادامه این مقاله بااو وشگردهای وی برای انکار فضائل حضرت علی علیه السلام آشنا می شویم.باما همراه باشید.
شگرد ابن تیمیه در انکار فضائل امام امیرالمؤمنین علیه السلام
مقدمه
فضایل حضرت علی(علیه السلام) بر کسی که آشنایی مختصری با اسلام و تاریخ آن دارد، پوشیده نیست، در کتاب‌های تاریخی شیعه و اهل‌سنّت فضایل بسیاری برای آن حضرت بیان شده است.
در این مقاله توضیحاتی راجع به چگونگی ارتباط امام علی و دیدارشان با ایرانیان داده شده است. با ما همراه باشید .
امام علی علیه السلام و ایرانیان
در نظام مالی که عمر و سپس عثمان اعمال می‌کردند، معمولاً حقوق و عطایای موالی ایرانی پایین‌تر از اعراب بود. از این رو وقتی که ایرانیان در دوران خلافت علی(علیه السلام) از حقوق و عطایایی برخوردار شدند، جمعی از سران و اشراف کوفه از جمله اشعث‌بن قیس کندی، در برابر آن حضرت زبان به اعتراض گشودند که از چه روی ما را مغلوب این سرخ‌رویان ساخته‌ای؟
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
