نماز شب و وسعت رزق

از امام صادق (ع) روایت شده است که مردى نزد امام از تهی دستى زبان به گله گشود و گله از حدّ گذراند تا آن جا که نزدیک بود از گرسنگى نیز گله کند. امام (ع) به او فرمود: اى مرد! آیا نماز شب می ‏خوانى؟ عرض کرد: آرى. امام (ع) به همراهش رو نموده و فرمود: آن کس که می پندارد که نماز شب می خواند و روز گرسنه می ‏ماند دروغ می ‏گوید. به راستى که خداى گرامى و بزرگ با نماز شب، روزى روز را بر عهده گرفته است.[۱]

در روایت دیگری آن حضرت(ع) می فرماید: «نماز شب، چهره را نورانی، بوی بدن را خوش و موجب جلب روزی می شود».[۲]

[۱]. صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۴۷۴، ح ۱۳۷۱، انتشارات جامعۀ مدرسین، چاپ دوم، قم، ۱۴۱۳ ق.

[۲]. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج‏۲، ص۳۶۳، داورى، چاپ اول، قم. «وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع صَلَاهُ اللَّیْلِ تُبَیِّضُ الْوَجْهَ وَ صَلَاهُ اللَّیْلِ تُطَیِّبُ الرِّیحَ وَ صَلَاهُ اللَّیْلِ تَجْلِبُ الرِّزْق».