ندای وحی

الهی! مرا وامگذار! در برهوتی که سایه‏سارش جهل، میوه‏اش شکّ و آبشخورش وسوسه‏گاه شیطان است!
الهی! مرا بیاموز، آن‏چه را که صلاح من در آن است، و آن‏چه را که مرا از تنزّل و سقوط از «مقام انسانی» می‏رهاند!
الهی! دستم بگیر که سخت تنهایم! تنها؛ مثل وامانده از کاروانی که واپسین لحظه‏های ارغوانی خورشید را با حسرت می‏نگرد!
الهی! دستم بگیر، در جهانی که دست‏ها گرمای خویش، از یاد برده‏اند و نگاه‏ها جز به بهانه «داد و ستد» به روی کسی وا نمی‏شوند!
که نواختن افتادگان، شیوه کریمانه توست!
خدایا! تلاشم را در راهی قرار ده که به رضای تو می‏رسد؛ نگاهم را در جاده‏ای جاری ساز که مقصدش تویی!
الهی! همّتم را در مسیر اراده‏ات قرار ده، مسیری که به جوار قرب تو راه برد!
الهی آغاز و انجام هر کارم تویی؛
تو نیز مرا به فرجامی بهتر و زیباتر، برسان.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: