دموکرات‌های نوگرا بر حقوق طبقه مهاجر، کارگران، سیاه پوستان واقلیت‌های دینی و نژادی تاکید دارند. آن‌ها معتقدند حقوق این افراد در تاریخ ایالات متحده زیر پا لگد شده و وظیفه آن‌ها است که این حقوق را به این افراد بازگردانند. در میان نوگراها، سندرز خاص‌ترین سیاستمدار است. او این ارزش‌ها را با فرم سیاسی سوسیالیسم ترکیب کرده و توانسته به یک اپوزیسیون واقعی تبدیل شود. او بر رایگان شدن دانشگاهها، دولتی شدن بیمه‌های خدمات، تحقق حقوق سیاه پوستان و اقلیت‌ها نژادی، عدم حضور نظامی در سایر کشور‌ها و به خصوص افزایش حقوق کارگران تاکید دارد.

او همچنین از مخالفان سیاست ایران هراسی آمریکا است و حتی معتقد است رئیس جمهور آمریکا باید رسما به خاطر فعالیتهایش از ایران معذرت بخواهد. این عقاید باعث شده سندرز در میان دموکرات‌های عموما کلاسیک نیز دشمنانی داشته باشد. اخیرا جو بایدن که خود معاون اوباما بوده و هم اکنون نیز جدی‌ترین رقیب سندرز است، تاکید کرد که سندرز قادر نیست رقیب مناسبی برای ترامپ باشد و از دموکرات‌ها خواست سندرز را به عنوان نامزد نهایی حزب انتخاب نکنند.

آیا تاریخ تکرار می‌شود؟

اما آیا به راستی بدنه کلاسیک دموکرات‌ها به حرف بایدن گوش می‌دهند؟ لازم به ذکر است که انتخابات درون حزبی دموکرات‌ها بر اساس کسب حداقل ۴۰ درصد آراء نمایندگان یا دلیگیت‌ها است. بخش اصلی این دلیگیت‌ها را آراء مردمی تشکیل می‌دهد، اما اگر این آراء تکلیف پیروز را مشخص نکند کار به سوپر دلیگیت‌ها می‌کشد.

این آراء از آن به اصطلاح نخبگان دموکرات‌ها است که می‌توانند چهره پیروز را تغییر دهند. بنابراین، می‌توان گفت که در انتخابات درون حزبی، این نخبگان و خواص دموکرات هستند که تعیین کننده‌اند. اگر دونالد ترامپی در تاریخ وجود نداشت، می‌توانستیم با اطمینان بگوییم که اراء این افراد در سبد بایدن بود، اما نباید فراموش کرد که ترامپ همه چیز را تغییر داده است.

۴ سال پیش هم ماجرای رقابت هیلاری کلینتون و برنی سندرز به همین جا کشید. در آن زمان مردم آمریکا که خسته از ۸ سال قدرت گیری اوباما بودند با اشتیاق به شعار‌های جدید و هنجارشکنانه سندرز روی آوردند. سندرز در انتخابات درون حزبی کلینتون را شکست داده بود، اما آراء خواص و سوپر دلیگیت‌ها بانوی اول سابق آمریکا را نجات داد.

کلینتون با سنت و میراث اوباما به مصاف دونالد ترامپی رفت که خود یکی از هنجارشکن‌ترین نامزد‌های انتخاباتی بود. نتیجه همه را شوکه کرد: ترامپ پیروز شد و کلینتون از رسیدن به کاخ سفید باز ماند. پس از این حادثه بود که بسیاری از تحلیلگران رمز پیروزی ترامپ را در آراء درون حزبی دموکرات‌ها پیدا کردند. نتایج تحقیقات نشان داد که برخی از طرفداران سندرز حاضر نشده بودند به کلینتون رای بدهند. پا پس کشیدن این افراد در پیروزی ترامپ موثر بود. پس از انتخابات ۲۰۱۶ بسیاری بر این امر تاکید کردند که شاید اگر سندرز به جای کلینتون به مصاف ترامپ می‌رفت، اکنون پیرمرد سوسیالیست در کاخ سفید جا خوش کرده بود.

تجربه مربوط به سال ۲۰۱۶ باعث شده بسیاری در مورد انتخابات ۲۰۲۰ هم دودل شوند. برخی از نخبگان حزب دموکرات گمان دارند که اگر بار دیگر یک دموکرات کلاسیک (یعنی بایدن) را به سندرز ساختارشکن ترجیح دهند، شاید اتفاقات تلخ سال ۲۰۱۶ تکرار شود. همین تجربه تاریخی انتخابات درون حزبی دموکرات‌ها را تحت تاثیر قرار داده است.

کفه ترازو به نفع کیست؟

اما شرایط انتخابات درون حزبی دموکرات‌ها به چه صورت است؟ تحلیل‌ها نشان از این دارند که فعلا سندرز پیش است. پیش از آغاز انتخابات بسیاری از نظرسنجی‌ها بایدن را پیروز قطعی انتخابات درون حزبی می‌دانستند، اما با آغاز رقابت‌ها و مشاهده کمپین انتخاباتی به شدت ضعیف بایدن ورق برگشت و سندرز پیش افتاد. سوسیالیست پیر هم اکنون در چند ایالت پیروز شده است؛ با این حال، کنارکشیدن برخی نامزد‌ها مانند بوته‌جج به نفع بایدن باعث شده شانس بایدن مجددا بیشتر شود؛ هر چند نباید فراموش کرد که کنار کشیدن برخی نامزد‌ها مانند کامالا هریس نیز به نفع سندرز شد، چرا که او نیز مانند سندرز یک دموکرات نوگرا است.

میلیاردری که شاید رقیب ترامپ را تعیین کند

اما آنچه مشخص است این است که فرد تعیین کننده انتخابات درون حزبی نه کامالا هریس یا بوته‌جج بلکه ترامپ دموکرات‌ها یعنی بلومبرگ است؛ میلیاردری که نزدیک به ۴۰۰ میلیون دلار خرج انتخابات کرده و توانسته سبد آراء خوبی را هم به خود اختصاص دهد. این میلیاردر خود را از هر لحاظ بهترین رقیب برای ترامپ می‌داند. با این حال، بلومبرگ در نظرسنجی‌ها رتبه سوم را به خود اختصاص داده است. به نظر می‌رسد که او بیشتر از اینکه پیروز انتخابات باشد تعیین کننده فرد پیروز است.

سبد رای بالای بلومبرگ باعث شده بسیاری از کارشناسان دموکرات این ترس را داشته باشند که هیچکدام از نامزد‌های دموکرات نتوانند حداکثر اراء را برای ورود به مرحله نهایی انتخابات به دست آورند. اتفاقی که اگر رخ دهد تبدیل به یک شکست بزرگ برای دموکرات‌ها می‌شود و اعضای این حزب از همین الان باید خود را برای نیش و کنایه‌های توییتری دونالد ترامپ آماده کنند.

لازم به ذکر است که طبق قانون انتخابات درون حزبی دموکرات‌ها، اگر نامزدی نتواند بیش از ۱۹۹۰ دلیگیت به دست آوردند، این کنوانسیون ملی حزب دموکرات است که تشکیل خواهد شد و نامزد را انتخاب می‌کند. همانطور که بیان شد، تکلیف نهایی را در این مرحله سوپر دلیگیت‌ها که تعداد آن‌ها بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ نفر است مشخص می‌کنند.

شاید هیاهویی برای هیچ

نکته جالب و مهم این است که شاید این همه هیاهو برای هیچ باشد؛ چرا که پیروز انتخابات درون حزبی دموکرات‌ها پس از این همه درگیری و رقابت باید تازه به مصاف دونالد ترامپ برود. رئیس جمهور جنجالی که بسیاری معتقدند شانس بیشتری از رقیب دموکرات خود (هرکه باشد) برای ورود مجدد به کاخ سفید دارد.

منبع: خبر فوری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: