فرمان به صبر و یاد خدا
دعوت مردم به سوی حق، ارشاد و راهنمایی آنان، حركت دادن افراد به سوی خدا و در نهایت، تبلیغ دین، امری بس مشكل است; زیرا بشر را از خودخواهی، خودپرستی و نفع پرستی رهانیدن و به حق و حقیقت پرستی رساندن سخت است.

در این ره انبیا چون ساربانند   ***   دلیل و رهنمای كاروانند
وز ایشان سيّد ما گشته سالار   ***   همو اول همو آخر در این كار
مقام دل گشایش جمع جمع است   ***   جمال جان فزایش شمع جمع است
شده او پیش و دل ها جمله در پی   ***   گرفته دست جان ها دامن وی. (8)

از طرفی، تبلیغ دین باید به گونه ای صورت گیرد كه معارف و حقایق دین از حد گوش و چشم گذشته، به عقل و فكر انسان ها برسد; یعنی گوینده مطلبش را به صورتی بیان كند تا در عقل ها نفوذ كند و عقل آن را بپذیرد; كاری كه انجام آن بسیار مشكل است. پیامبران علاوه بر اینكه پیام را با حكمت و موعظه حسنه به عقل افراد می رسانند، آن را به دل انسان ها نفوذ می دهند; یعنی سخن را به گونه ای روشن بیان می كنند تا در عمق روح بشر وارد شود و تمام احساسات و وجود او را در اختیار بگیرد. كسی كه مرید پیامبری شد و به او ایمان آورد، سراسر وجودش وابسته به او می شود، از این رو، زود سخنان پیامبران را می پذیرد و به آن جامه عمل می پوشاند.(9)
خداوند در آغاز بعثت، پیامبران را از عهده دار شدن مسئولیتی سنگین آگاه می سازد: (إِنَّا سَنُلْقِی عَلَيْكَ قَوْلا ثَقِیلا) (مزمّل: 5); در حقیقت، ما به زودی بر تو گفتاری گرانبار القا می كنیم. این كلام سنگین قرآن كریم بیان كننده رسالت جهانی آن حضرت است كه باید پیام الهی را به عقل و دل مردم برساند. انجام چنین رسالت خطیری بدون روح مقاوم و صبور و شكیبا، امكان پذیر نیست، از این رو، خداوند در آیات متعددی آن حضرت را به صبر و شكیبایی امر فرموده است.(10) برای نمونه، در آیه 127 سوره نحل می فرماید: (وَ اصْبِرْ وَ مَا صَبْرُكَ إِلاَّ بِاللّهِ وَ لاَ تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلاَ تَكُ فِی ضَيْق مِّمَّا يَمْكُرُونَ); و صبر كن و صبر تو جز به [توفیق] خدا نیست و بر آنان اندوه مخور و از آنچه نیرنگ می كنند دل تنگ مدار.
ای رسول ما، در برابر تمام سختی ها كه از جنگ و دشمن به تو می رسد شكیبا باش و صبرت تنها برای خداوند باشد، نه چشمداشت از دیگران. اگر تمام زحمات تو در راه تبلیغ دین و دعوت به سوی خداوند برای افرادی سود بخشید، مأیوس و دلسرد نشو و بی تابی مكن، بلكه با حوصله و خونسردی همچنان به هدایت امت خویش ادامه بده و بر ایمان نیاوردن آنان ناراحت نباش. حزن و اندوهی كه از لجاحت برخی افراد كافر و مشرك، به وجود می آید ممكن است یكی از این دو اثر را در انسان داشته باشد:
1. او را برای همیشه دلسرد و از ایمان آوردن انسان ها ناامید سازد;
2. او را به بی حوصلگی در كارها وادارد. خداوند در آیه مزبور از اندوه نسبت به هر دو نهی كرده است. گویا خداوند به رسول خود می فرماید: با شادابی تمام و حوصله فراوان كار خود را ادامه بده و مبادا به خاطر طرح و نقشه ها و توطئه های دشمنان سینه ات تنگی كند، كه ما پشتیبان و یاور تو هستیم.
خداوند برای بالا بردن سطح توانایی و بردباری رسول اكرم (صلی الله علیه وآله) در برابر لجاجت مشركان و سرسختی آنان، خطاب به آن حضرت می فرماید: (وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِیقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِنَ السَّاجِدِینَ.) (حجر: 97 و 98)
ما می دانیم كه تبلیغات سوء و استهزای مشركان سینه تو را تنگ و نارحت می سازد، روح لطیف و قلب حساس تو نمی تواند در برابر بدگویی های آنان ساكت بنشیند و سخنان كفرآمیز آنان را تحمل كند. به همین دلیل، دلتنگ و اندوهگین می شوی. برای بر طرف شدن ناراحتی های برخاسته از رسالت و مخالفت های دشمنان، از یاد خداوند استمداد جو و به تسبیح پروردگارت بپرداز و در برابر ذات پاكش عبادت و سجده به جای آور كه ذكر خداوند برطرف كننده نگرانی ها و اندوه ها و تقویت كننده روحیه پایداری و موجب آرامش است.
هر چند خطاب آیه به پیامبر اكرم (صلی الله علیه وآله) است، ولی عموم آن شامل همه افراد می شود. هر كس می خواهد در برابر سختی ها مقاوم باشد و در برابر سخنان ناروای دیگران، آرامش خود را از دست ندهد و با شور و هیجان به وظیفه خود عمل كند، همیشه با عبادت و تسبیح، به یاد خدا باشد و او را حاضر و ناظر بر كردار خویش بداند. هنگامی كه انسان احساس كند فرد بزرگواری ناظر بر اعمال اوست و تمام كوشش و تلاش او را می بیند و او را در برابر دشمنان یاری خواهد كرد، توان و نیرو پیدا می كند تا جایی كه سختی ها را به راحتی تحمل می نماید. این دلگرمی، كه انسان خود را در حضور پروردگار خویش می بیند و از پشتیبانی او برخوردار، برای پیامبر اكرم (صلی الله علیه وآله) نیز وجود داشته است. قرآن می فرماید: (وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِینَ تَقُومُ) (طور: 48); و در برابر دستور پروردگارت شكیبایی پیشه كن كه تو خود در حمایت مایی و هنگامی كه [از خواب] برمی خیزی به نیایش پروردگارت تسبیح گوی.
ای رسول ما، اگر تو را شاعر و مجنون و كاهن خواندند، شكیبا باش و اگر آیات الهی را دروغ های تو به خداوند دانستند و در برابر براهین منطقی تو لجاجت كردند، مبادا دلسرد گردی و در انجام وظایف خویش سستی كنی; زیرا تو در برابر علم ما قرار داری و در حفاظت ما هستی، كارهای تو از نظر ما پنهان نیست و تمام تلاش تو را در راه دین مشاهده می كنیم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: