تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
دیدگاه علامه مجلسی و طباطبایی، پنج سوره:
علامه مجلسی و علامه طباطبایی معتقدند سوره‌هایی که ابتدای آنها با فعل گذشته (ماضی) سَبَّحَ و فعل حال (مضارع) یُسَبِّحُ آغار می‌‌شوند مسبحات هستند از این رو تنها به پنج سوره حدید، حشر، صف، جمعه و تغابن گفته می‌شود.[۲] مکارم شیرازی نیز همین دیدگاه را پذیرفته است.[۳]
دیدگاه مرحوم سید علی قاضی و آیت الله جوادی آملی، شش سوره:
مرحوم آیت الله سید علی قاضی رحمه الله طبق نقل شاگردشان علامه طباطبائى ره به شاگردان توصیه می نمودند مسبحات سته را هر شب تلاوت کنند. و علامه طباطبائی می¬فرمایند ما به ایشان عرضه داشتیم که در خبر مسبحات خمس است كه سوره اعلى را ندارد ولی ایشان با وجود این، سخت مصر بودند كه مسبحات سته قرائت شود زیرا خودش هم چیزهایى می‌دانست كه از اساتید سینه به سینه اخذ كرده بود.[4]
آیة الله جوادی آملی نیز از مسبحات ششگانه نام می‌برد.[5]
دیدگاه آیت‌الله معرفت، نه سوره:
محمد هادی معرفت از پژوهشگران معاصر علوم قرآن تعداد مسبحات را نه سوره دانسته است. او علاوه بر هفت سوره مشهور دو سوره فرقان و ملک را نیز ضمیمه کرده است.[6] این دو سوره با تسبیح خداوند آغاز نمی‌شوند.
فضیلت قرائت مسبحات
آیه‌ای بهتر از هزار آیه:
در منابع معتبر روایت شده است که پیامبر هر شب پیش از خواب سوره‌های مسبحات را قرائت می‌کرد و می‌فرمود: «در مسبحات آیه‌ای است بهتر از هزار آیه».[7]
درک کردن امام زمان و محشور شدن در کنار پیامبر:
در روایتی از امام محمدباقر(ع) نقل شده است: «کسی که مسبحات را پیش از خواب قرائت کند نمی‌میرد تا آنکه امام قائم (ع) را درک کند و اگر بمیرد در کنار رسول خدا (ص) خواهد بود.[8]
پی‌نوشت‌ها:
1. سیوطی، الإتقان فی علوم‌القرآن، ۱۳۶۳ش، ج۳، ص۳۶۱؛ زرکشی، البرهان فی العلوم القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۵۴؛رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۳ش، ص۵۹۶.
2. مجلسی، محمد باقر، مرآةالعقول فی شرح أخبار آل‌الرسول، ۱۳۶۳ش، ج۱۲، ص۵۰۸؛ طباطبایی، المیزان فی تفسیرالقرآن، ۱۴۰۳ق، ج۱۹، ص۱۲۳.
3. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۲۹۲.
4. حسن زاده، حسن، هزار و یك نكته، رجاء، تهران، 1365، چاپ: پنجم، ص 605 (نكته 754).
5. مجله پاسدار اسلام، 1376،شماره183 و 184
6. معرفت، التمهید فی علوم‌القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۲۹۳.
7. سیوطی، الدرالمنثور فی تفسیر بالمأثور، دارالفکر، ج۶، ص۱۷۰؛ قرطبی، الجامع الحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ص۲۳۵.
8. صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه علی اکبر غفاری، ۱۳۷۳ش، ص۱۳۸.
نظرات شما عزیزان:
