سیزده آبان حدیث نقطه عطفهای انقلاب است، سیزده آبان با تمام هستی اش تجلی گاه حماسه ها و جوانمردیهای مردان تاریخ ساز است و این چنین است که (سیزدهم) با همه نحوست سنتی اش بر ملت مسلمان و انقلابی ایران مقدس می شود و سکویی برای پرواز و حرکت و این چنین است که این سیزده در اذهان از نحوست می گریزد و به یوم الله می پیوندد.

نقطه عطف انقلاب

سیزده آبان یکی از روزهای درخشانی است که بر تارک مقدس تاریخ انقلاب اسلامی نورافشانی می کند؛ سیزده آبان به تنهایی بستر وقایع مهمی شد، که هر کدام نقطه عطفی در تاریخ انقلاب شکوهمند اسلامی است، سیزده آبان روزی است که دشمن با توسل به سیاست کهنه خود دانش آموزان و دانشجویان را به خاک و خون کشید به این امید واهی که شاید بتواند آنان را از مسیر انقلابی خویش باز دارد.

روز حماسه ها

سیزده آبان از راه می رسد و با خود حماسه های جاوید آن روزها را زنده می کند، آن روز دانش آموزان این مرز و بوم حماسه ها آفریدند، حماسه هایی که چون درختان تنومند قد برافراشتند و سبزی خویش را از قلبهای سبز و مالامال از عطوفت نونهالان عاشق به عاریه گرفتند و سربلندی خود را از استقامت و پایمردی بزرگ مردانی کوچک به ارث بردند. گرامی باد یاد و خاطره آن روزه

روز گریه خورشید

سیزده آبان روز فریاد بود و روز شهادت، روز مشت های گره کرده امت، روز فتح بود، روز خروشیدن روح های پاک، روز جرقه و روز آتش بود، روز فریاد و اعتراض و روز اعتصاب و تحصن بود، روز واشکفتن گل امید و روز گریه خورشید بود.

آن روز روز «دانش آموز» بود.

۶۵ کبوتر خونین بال

آن روزها مزدوران رژیم، همچون جغدی شوم بر هر خرابه ای که خود ساخته بودند سرک می کشیدند تا مبادا گنجشکی هوس پرواز کند و آن روز هم چنین بود، اما مگر می توان پرندگان آزادی خواه را در قفس های تنگ و تاریک برای همیشه محدود کرد. آن روز دانشگاه میعادگاه جوانانی بود که فریادهای حق طلبانه آنها لحظه ای قطع نمی شد. آن روز تقریبا به نیمه رسیده بود که یکباره صدای انفجار گلوله ها بلند شد و کبوتران خونین بال یکی پس از دیگری با خون خود بر سنگ فرشهای دانشگاه شعار آزادی نوشتند.

طاغوت رفتنی است

به یاد دارم که در سیزده آبان ۵۷ نهالی که تازه سر از خاک ظلمت بیرون کشیده بود فریاد می زد: مرا از گلوله نترسانید، مرا از باتوم های الکتریکی و گاز اشک آور نترسانید، تانکها و مسلسل ها و مأموران امنیتی را آماده کنید؛ چرا که من فرزند انقلاب و اسلامم؛ امام من آن اسوه مقاومت بارها گرفته است: «طاغوت رفتنی است و تنها حق است که می ماند».

روز یأس دشمن

سیزده آبان یادآور حماسه ملت ستمدیده ایران است، روزی که غنچه های انقلاب اسلامی شکفته شد. طراوت و زیبائی یافت. روزی که استعمارگران را مأیوس ساخت و درسی به آنان آموخت که توان فراگرفتن آن را در هیچ مکتبی نداشتند. سیزده آبان روزی بود که مستکبران لرزه بر اندام خود احساس می کنند؛ آری در آن روز جرقه ای زده شد که طولی نکشید که به شعله های سوزان مبدل گشت و می رود که ظلمت کفر را از سراسر عالم بزداید.

سرآغاز نهضت الهی

سیزده آبان در تاریخ نهضت اسلامی مردم مسلمان ایران از روزهای بزرگ و سرنوشت ساز است که هر سه حادثه بزرگ این روز (۱۳ آبان ۴۳، ۱۳ آبان ۵۷ و ۱۳ آبان ۵۸) نقطه عطفی در مسیر حرکت این نهضت الهی شد و به جریان پیروزی انقلاب اسلامی سرعتی معجزه آسا داد.

دانش آموز دیروز و دانش آموزان امروز

دانش آموزان دیروز در ۱۳ آبان ۵۷ با فریادهای دشمن سوز و جنگ و گریز خیابانی و سرانجام شهادت خویش انقلاب را شتاب بخشیدند و به پیروزی رساندند. در زمان دفاع مقدس نیز دانش آموزان بسیجی در جبهه های حق علیه باطل پیش تاختند و حماسه هایی بزرگ و جاودانه رقم زدند. تا جایی که امام بوسه بر بازوان آنها را افتخار خود دانست. اما دانش آموزان امروز باید با حضور پرشور خود در تمام صحنه ها و از طریق شناخت جهان متحوّل امروز و با تکیه بر ایمان و اعتقاد خویش در اعتلای روحی، فکری و عملی خویش تلاش کند.

باغبانان باغ انقلاب

ناگزیر فردای انقلاب به دست نسل جوان سپرده خواهد شد و نسل جوان باید از همان سرچشمه زلالی بنوشد که دانش آموزان ۱۳ آبان نوشیدند و باید از همان منبعی بهره گیرد که دانش آموزان در طول هشت سال دفاع مقدس از آن بهره گرفتند. دانش آموزان بازوان پرتوان و باغبانان باغ انقلاب اند؛ پس ای باغبانان فردای ایران اسلامی مبادا غفلت کنید که کلاغ ها در کمین اند و میوه های نورس را طعمه خود خواهند ساخت و باغ را از خطر بارهای مسموم و آفات در کمین نشسته پاس بدارید و این جز با همت، کوشش و حضور نسل جوان و نوجوان ممکن نیست.

فتح لانه جاسوسی

در سیزده آبان سال ۵۸ فتح لانه جاسوسی به دست سالکان طریق خمینی کبیر روحیه اعتماد به نفس مستضعفین جهان و زنده که به اسلام و مسلمین مجد و عظمتی دیگر بخشید و به تعبیر امام راحل «انقلابی بزرگتر از انقلاب اول را تحقق بخشیدند».

خیزش دژخیم

در آن سالها که امریکا به دفاع از دژخیم برخاسته و جاسوس خانه اش را پایگاه توطئه قرار داده بود، امام بر می شورد که: امریکا ام الفساد قرن است هرچه فریاد دارید بر سر او بکشید در این هنگام گلهای نوشکفته و در عین حال تنومند انقلاب یعنی جوانان شهادت طلب و دانشجویان پیرو خط امام به جاسوس خانه استکبار یورش می برند و نبض توطئه گر را می گیرند و تیر خلاص را در قلب کثیف امریکا در منطقه شلیک می کنند.

سیزده آبان روزی مقدس

سیزده آبان حدیث نقطه عطفهای انقلاب است، سیزده آبان با تمام هستی اش تجلی گاه حماسه ها و جوانمردیهای مردان تاریخ ساز است و این چنین است که (سیزدهم) با همه نحوست سنتی اش بر ملت مسلمان و انقلابی ایران مقدس می شود و سکویی برای پرواز و حرکت و این چنین است که این سیزده در اذهان از نحوست می گریزد و به یوم الله می پیوندد.

چشم های امید

دانش آموزان ایرانی حماسه های بزرگی را در عرصه نبرد، دانش و خودسازی رقم زده است. او قلبی دارد که هزار بار سپیده در او طلوع کرده است او چشمی دارد که امید آشناتر از آن نیافته است و حنجره ای دارد که جز پاکی و ایمان چیز دیگری از آن نجوشیده است، امید آنکه چشم های امید ما که قلبی پر از سپیده دارد و چشمی پر از امید، امید فرداهای ما را برآورده سازد و کشوری سپید برای خویش و همنوعان خویش سازد.

روزهای خدائی

این روزهای خاطره انگیز و فراموش نشدنی و این یادها و یادگاران عزیز همواره فرا یادمان باد که تجلیل و تعظیم و روزهای خدائی پلی است میان دل و خدا و هرگز مباد که این پل را شکسته ببینیم.

فرصتی دیگر

روزگار ما روزگار جوانی است و دانش آموزان نبض امروز و فردا را در دست دارند، فرداهای شکوفا، فرداهای بارور و فرداهای بالنده در گرمای دست ها، نگاه روشن و در ایمان زلال دانش آموزان امروز ممکن و دست یافتنی می شود. ۱۳ آبان ۵۷، روز شکست عظمت و اقتدار حکومت طاغوت و روز ظهور قدرت ایمان و توانایی جوانان ایران اسلامی است؛ و در ۱۳ آبان ۵۸ اقتدار و غرور قدرت را به مسخره گرفته شد.

دانش آموز «دانش»آموز است

دانش آموز کسی است که در پی «دانش» آموختن است، او تشنه دانستن است. او می داند که فتح فرداهای روشن بدون دانایی و توانایی ممکن نیست، و در حصار تنگ کتاب های درسی محدود نمی ماند و آفاق مطالعه خود را گسترش می دهد و به جهان تازه پنجره ها می گشاید، تا نفسی تازه در هوائی تازه را تجربه کند.

دژخیم زنده است

دژخیم زنده است و هر آواز و صدایی را نمی تواند تاب بیاورد و با حرکت های حق طلبانه مقابله می کند. در سیزده آبان ۵۷ رژیم دژخیم شاه نیز دانش آموزان را به خاک و خون می کشد، اما او نمی داند که خون نیز جوانه می زند و دشت دانشگاه و مدرسه و کلاس را با گلهای لاله آذین می بندد و حرکت شتابنده تر از پیش تداوم می یابد.

منبع: گلبرگ، مهر ۱۳۷۹، شماره ۷، پیام هایی به مناسبت روز دانش آموز