آزادی زنان درزمینهٔ حجاب و عفاف که حقیقتش اسارت جامعه در بند هوا و هوس است باعث خواهد شد که شعله‌های هوس و شهوت در مردان برافروخته شود و جامعه به سمت فساد و فحشاء سوق داده شود. جلوه گری زنان نگاه‌ها را جذب می‌کند و نگاه‌ها فساد آفرین هستند.

حضرت امام رضا علیه‌السلام دراین‌باره می‌فرمایند:

«حرّم النَّظَر الی شُعورِ النّساء المَحْجوبات بالاَزْواج و غَیْرهِنَّ مِنَ النّساء لما فیه مِنْ تَهْییجِ الرّجال و ما یَدْعوا التَّهْییج الی الفَساد و الدُّخول فیما لا یحلّ و لا یجمل؛ نگاه به موی زنان باحجاب ازدواج‌کرده و بانوان دیگر، حرام شده است، چراکه نگاه، مردان را تهییج می‌کند و آنان را فرامی‌خواند به فساد و ورود در آنچه نه حلال است و نه زیبا».[۱]

شهید مطهری ره درباره ارتباط حجاب و فساد و فحشاء می‌نویسند:

«فلسفه پوشش اسلامی به نظر ما چند چیز است. بعضی از آن‌ها جنبه روانی دارد و بعضی جنبه خانه و خانوادگی و بعضی دیگر جنبه اجتماعی و بعضی مربوط است به بالا بردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او. حجاب در اسلام از یک مسئله کلی‌تر و اساسی‌تر ریشه می‌گیرد و آن این است که اسلام می‌خواهد انواع التذاذهای جنسی، چه بصری و سمعی و چه انواع دیگر به محیط خانوادگی و در کادر ازدواج قانونی اختصاص یابد، اجتماع منحصراً برای کار و فعالیت باشد. برخلاف سیستم غربی عصر حاضر که کار و فعالیت را با لذت‌جویی‌های جنسی به هم می‌آمیزد، اسلام می‌خواهد این دو محیط را کاملاً از یکدیگر تفکیک کند.»[۲]