در رستوران نشسته بودیم و منتظر سرو غذا که چشمم به میز کناری افتاد، پسر بچه‌ای شش هفت ساله، در حالی که تبلتش در کنار دستش بود و به طور جالبی مات صحنه‌های هیجان‌انگیز آن، غذا می‌خورد...
پس از صرف غذا از رستوران خارج شدم، هنوز خیلی دور نشده بودم که دیدم که آن خانواده هم از رستوران خارج شدند و به سمت اتومبیل‌شان حرکت کردند، جالب این که در حین راه رفتن هم پسرک، چشم از تبلتش بر نمی‌داشت و مادرش دستش را گرفته بود تا زمین نخورد!
وابستگی بیش از حد بچه‌های امروز به وسایل ارتباط جمعی از جمله تبلت و تلویزیون، باعث و بانی مشکلات زیادی شده و به نظر می‌رسد به این آسانی‌ها قابل حل نیست.
برخی والدین، این صحنه را مشکل جدی نمی‌دانند که در جای خود باید برای آنها، آسیب‌های استفاده بیش از حد از رسانه را بازگو کرد. در این مقاله به کمک والدینی آمده‌ایم که می‌خواهند هر چه زودتر از شر این مهمان ناخوانده راحت شوند و دنبال راهکارهایی عملی برای کم شدن عادت وابستگی فرزندشان به تبلت هستند.
نکته‌ی شماره یک: فرزند الگو می‌گیرد
همه می‌دانیم فرزندان ما آن چیزی نمی‌شوند که آرزویش را داریم، بلکه آن چیزی خواهند شد که ما هستیم. فرزند شما، برای انجام هر کاری ابتدا به شما نگاه می‌کند، پدر و مادرش! اگر جزو آن دسته از انسان‎هایی هستید که تلفن همراهتان لحظه‌ای را بدون شما نمی‌گذراند، پس بعید نیست اگر فرزندتان هم به شما نگاه کند و تبلت از دستش رها نشود!
الگوگیری بچه‌ها از پدر و مادر، یک حقیقت و یک واقعیت محض است، فرزندتان برای این که به شما اثبات کند که بزرگ شده، رفتارهای والدینش را تقلید می‌کند، بچه قدرت تشخیص ندارد که کدام رفتار شما صحیح است و کدام یک غلط، از کدام پیروی کند و کدام یک را به کناری بگذارد، به شما نگاه می‌کند و تقریبا همه‌ی کارهایتان را تقلید می‌کند، اگر فرزندتان به تبلتش اعتیاد پیدا کرده، ابتدا باید خودتان را اصلاح کنید.
یادم می‌آید در یک مهمانی، دختر بچه‌ای شیشه‌ی آبی را که روی میز بود بلند کرد و جلوی چشم ده‌ها نفر، بطری آب را سر کشید، آن بچه جلوی جمع دعوا شد و به بی‌ادبی متهم، ولی هنوز صورت متعجبش، جلوی چشمانم قرار دارد که نمی‌دانست چرا توبیخ می‌شود!؟ احتمالاً والدینش قبلاً آن کار را در جمع خصوصی‌شان انجام داده‌ بودند و کودک دیده ‌بود و حالا نمی‎توانست تشخیص دهد که جلوی جمع نباید آن کار را انجام دهد!
یادتان می‎آید به چه نکته‎ای در ابتدای مقاله اشاره کردم؟ بچه‎ها آن چیزی می‌شوند که ما هستیم. پس قدم اول برای این که فرزندتان دل از تبلتش بکند، این است که والدینش را دائماً گوشی به دست نبیند!
نکته‌ی شماره دو: زمان و مکان استفاده از گوشی را مدیریت کنید
تلفن همراه و یا تبلت‌تان را از جلوی چشم دور نگه دارید، مثلاً در کیف و یا در جیب لباس‌تان بگذارید، خلاصه روی میز، روی مبل و یا در دسترس نباشد.
والدین عزیز می‌توانند زمان‌های بخصوصی به تلفن همراه‌شان سر بزنند؛ مثلاً بین ساعت 10 تا 11 شب و یا اگر کار خاصی با رسانه‌های اجتماعی دارید، حدالامکان در جلوی چشمان فرزندتان نباشد، مثلاً به اتاق‌تان بروید، نیم ساعتی با تلفن همراهتان کارتان را انجام دهید، بعد آن را خاموش کنید و به جمع خانواده برگردید، در یک کلام، خودتان را مدیریت کنید.
نکته‌ی شماره سه: جایگزین پیدا کنید
تلفن همراه را کنار بگذارید و به جایش کتاب بخوانید، با یکدیگر صحبت کنید، سبزی پاک کنید، به کارهای خانه برسید، چرت بزنید و یا حتی با همدیگر تلویزیون نگاه کنید.
اثر مخرب تماشای تلویزیون در جمع خانواده به مراتب کمتر از تبلت، آن هم به صورت شخصی است. دلیل اول این که دیدن تلویزیون یک فعالیت جمعی است، و خانواده در کنار هم به یک صحنه می‌نگرند و فعالیت جمعی خانواده موجب احساس علاقه و همبستگی بیشتر می‌شود، دوم این که برنامه‌های تلویزیونی که اعضای خانواده در کنار هم می‌بینند، کنترل‌شده‌تر از یک تبلت خصوصی است که ممکن است فرزندتان دور از چشم شما هر چیزی را در آن ببیند.
توجه کنید که گفتیم اثر تخریبی تماشای تلویزیون به صورت خانوادگی کمتر از تبلت خصوصی است، وگرنه دیدن بیش از اندازه‌ی تلویزیون هم مضر است.
اگر از آن دسته‎اید که روی گوشی‎شان، کتاب نصب کرده‎اند و روزانه قرآن را با تلفن همراهشان می‌خوانند، و یا کتاب‌های الکترونیکی متنوع روی تبلت‎شان دارند، و به صورت مجازی کتاب می‌خوانند، اکنون که در حال ترک دادن خود و فرزندتان از گوشی و تبلت هستید، این فعالیت‌ها را از صورت مجازی به صورت حقیقی تبدیل کرده و کتاب کاغذی را جایگزین کتاب الکترونیکی کنید.
فرزند شما نمی‌داند و نمی‌تواند تشخیص دهد که والدینش، با تلفن همراهشان مشغول مطالعه کتاب هستند و یا در شبکه‌های اجتماعی جوک رد و بدل می‌کنند؟! فقط می‌بیند گوشی دست پدر و مادر است و او هم می‌خواهد الگو‌گیری کند. اجازه دهید فرزندتان کتاب‌های خوب را به صورت حقیقی در دست‌تان ببیند، مشاهده کند که والدینش، کتاب واقعی در دست دارند، آن را ورق می‌زنند و می‌خوانند، کتاب مجازی را بگذارید برای زمانی که تنها هستید و یا مثلاً در مطب دکتر به انتظار نشسته‌اید و یا زمانی که فرزندانتان از خانه‌ی شما رفته و مستقل شده است، زمانی نه چندان دور...

تهیه شده در گروه محتوایی درسا-زینب عشقی