تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
د) راز نگرانی معصومین
همانطور که قبل از این یادآور شدیم در مورد غیرمعصومین این گونه حاجات، شگفتی چندانی ندارد. شگفت آور این است که در میان مناجات ها و دعاهای معصومین (علیه السلام) این گونه عبارت یافت می شود.
البته اینگونه تعبیراتی گاهی، برای تربیت مؤمنین است اما، حال امامان معصوم و سیاق عبارات در بسیاری از دعاها با هدف تربیتی بودن صرف، قابل جمع نیست، بویژه در دعاهایی از معصومین (علیه السلام) که خود به لحاظ روحی و روانی تحت تأثیر دعا هستند و به لحاظ جسمانی هم، از متن دعا، تأثیر می پذیرند. مثلا در جائیکه امامان معصوم در حال دعا، شدیدا، گریه می کنند یا رنگ چهره آنها متغیر می شود و یا در اثر حال مناجات، بیحال می شوند، نمی توان گفت: صرفا، در مقام درس آموزی به دیگران هستند و به شخص ایشان ارتباطی ندارد و در جایی که با ضمیر متکلم وحده، حال و صفاتی را به خود نسبت می دهند قطعا مراد آنها، تنها تربیت دیگران نیست.
در چنین مواردی، نگرانی و دل واپسی پیامبران الهی و امامان معصوم با این سؤال روبروست که در مباحث کلامی با ادله عقلی و نقلی عصمت زوال ناپذیر پیامبران و امامان را اثبات کرده ایم و لازمه این عصمت یقینی، حسن عاقبت یقینی معصومین (علیه السلام) است. با وجود چنین عصمتی، احساس این گونه ناامنی در معصومین (علیه السلام) چه توجیهی دارد؟! این سؤال همانند سؤالی است که درباره ترس و نگرانی این معصومین (علیه السلام) از عذاب الهی و استغفار و گریه های آنان مطرح است.
نظرات شما عزیزان:
