ندای وحی

قال پيامبراسلام(ص):اَغفَلُ النّاسِ مَن لَم يَتّعِظْ بِتَغَيُّرِ الدُّنيا مِن حالٍ الي حال.    /   (دُرج‌گهر، ص 17)
غافل‌ترين مردم آن کسي است که از تغيّر و دگرگوني دنيا از حالي به حالي پند و اندرز نمي‌گيرد.

رذیلۀ خبیثه!

 كبر عبارت است از يك حـالت نفسانيّه كه انسان ترفّع كند و بزرگى كند و بزرگى فروشد بر غير خود. و اثـر آن اعمالى است كه از انسان صادر مى شود و آثارى است كه در خارج بروز كند كه گويند تكبر كرد. و اين صفت غير از عجب است. اين صفت زشت و اين رذيله خبيثۀ، وليده و ثمره عجب است ، زيرا كه عجب خودپسندى است ، و كبر بزرگى كردن بر غير و عظمت فروشى است.انسان كه در خود كمالى ديد، يك حالتى به او دست مى دهد كه آن عبارت از سرور و غنج و تـدلل و غـيـر آن اسـت ، و آن حـالت را عـجـب گـويـنـد، و چـون غـيـر خـود را فـاقـد آن كـمـال متوهّم گمان كرد، در او حالت ديگرى دست دهد كه آن رؤ يت تفوّق و تقدّم است ، و از اين رؤ يت يك حالت بزرگى فروشى و ترفع و تعظمى دست دهد كه آن را كبر گـويـنـد. و بـالجـمـله ، انـسـان خودبين خودخواه شود، و چون خودخواهى افزايد، خودپسند گردد، و چون خودپسندى لبريز آيد، خودفروشى كند.

[ امام خمینی ،چهل حدیث، نشر فرهنگی رجا، 1368، ص 67 ]

ایمان خالص!

از وصایای امام صادق علیه السلام به هشام است : یا هشام ان مسیح علیه السلام قال للحواریین یَا عَبِیدَ السَّوْءِ نَقُّوا الْقَمْحَ وَ طَیِّبُوهُ وَ أَدِقُّوا طَحْنَهُ تَجِدُوا طَعْمَهُ وَ یَهْنِئْکُمْ أَکْلُهُ کَذَلِکَ فَأَخْلِصُوا الْإِیمَانَ وَ أَکْمِلُوهُ تَجِدُوا حَلَاوَتَهُ وَ یَنْفَعْکُمْ غِبُّهُ. (تحف العقول،ص392 )

حضرت عیسی به حواریون می فرماید: همان گونه که گندم را از خار و خاشاک و کاه پاک و خالص کرده و آن گاه آن را آرد نمایید ، طعامی خوشگوار و خوش طعم به دست می آورید، اگر ایمانهای خود را هم از هواهای نفسانی، خود پرستی و دنیا دوستی خالص کنید ، مزه ی گوارا و عافیت نیکوی آن را خواهید چشید. آری! ایمان خالص ،انسان را در عوالم بالا و ملکوتی سیر داده و او را در آسمان معنویات به پرواز در می آورد.پروردگارا ! به ما توفیق رهایی از تعلّقات دنیوی و سیر در عوالم معنوی ، عطا فرما.

[ شرح حدیث از حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای (مدظلّه العالی) در مقدمه درس خارج ، برداشت از کتاب رهنمود های اخلاقی تربیتی رهبر معظم انقلاب، ص67. ]

به منزلۀ ملاقات!

 مگر ثواب زیارت سیدالشهدا علیه السلام را ما می دانیم چه خبر است!؟؛ مگر می دانیم روایاتی که دربارۀ زیارت سیدالشهدا(ع) وارد شده، به کجا رسیده است!؟. هیچ می توانیم بگوییم، «کان کمن زارالله فی عرشه»؛ زائر امام حسین(ع) در شب جمعه مانند کسی است که خدا را در عرشش زیارت کند، یعنی چه؟ آیا ما از این ها می فهمیم!؟ یا همین بکاء بر سیدالشهدا علیه السلام ثوابش چه اندازه است؟ آیا می توانیم حدّی برایش بگوییم که دیگر از آن بالاتر نیست؟. (ارزش) بکاء به حدی است که می گویند: «همین که اشک مختصری از اذن دخول سیدالشهدا علیه السلام آمد، فتلک الدم علامۀ الإذن: آن «اشک» علامت إذن دخول است؛ یعنی داخل بشو»؛ آخر من چشمم اشک بیاید، چه ربطی است که آن ها اذن دادند! آیا معلوم است که این قضایا چیست؟ خدا می داند رحمت اهل بیت علیهم السلام و خاندان رسالت چه قدر وسیع است؛ رحمت این ها، تابع رحمت واسعه الهی است. اهمّ آداب زیارت این است که بدانیم بین حیات معصومین علیهم السلام و مماتشان، هیچ فرقی وجود ندارد. اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیدار آن ها معصومین(علیهم السلام) را در وجود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرّفه، به منزله ملاقات آن ها و دیدار حضرت غایب عجل الله تعالی فرجه الشریف است. آن ها در هر جا حاضر و ناظرند.

[ محمد لک علی آبادی ، پای درس عارفان ، قم،آخرین وصی،1392،ص137 و 138 ]

سبب ریزش گناهان!

 دو چیز است که سبب ریزش گناهان می شود : اول بیماری، دوم سجده، در روایت است که : اگر کسی به سجده برود و مدتی در سجده بماند و شکراً لِلِّه، شکراً لِلِّه،عفواً لِلِّه، عفواً لِلِّه بگوید، مخصوصاً بعد از خواندن نماز شب،اگر ده پانزده دقیقه در حال سجده باشید،گناهان می ریزد. حدیث دارد که : « سجده گناهان انسان را می ریزاند، همانطور که باد فصل پاییز، سبب ریزش برگ ها می شود.» انسان وقتی به سجده می رود، سبک می شود.این حالت سبکی برای این است که گناهان انسان ریخته می شود؛ چون که گناه انسان را سنگین می کند.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در خطبۀ شعبانیه فرمودند: « گناهان پشت شما را سنگین کرده ،پس در ماه رمضان روزه بگیرید و عبادت کنید تا از سنگینی گناهان بیرون بیایید.»

[ بررسی گناهان کبیره در مواعظ ایت الله مجتهدی تهرانی، بوستان قرآن ،چاپ ششم ،1395 ، ص104]

سفارشی ارزنده!

 گویند: یکی از عارفان از مرشدش تقاضا کرد تا وی را اندرزی دهد و سفارش جامعی برای او بیان فرماید. مرشد گفت: سفارش جامعی بهتر از بیان حضرت پروردگار نیست که در قرآن مجید می فرماید: وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ( نساء/ 131) و ما به کسانی که پیش از شما، کتاب آسمانی به آنها داده شده بود سفارش کردیم (همچنین) به شما (نیز) سفارش می کنیم از (نافرمانی) خدا بپرهیزید (و تقوای الهی را رعایت کنید.) ... بدیهی است که خدای متعال از همه کس بهتر و بیشتر به صلاح بنده اش خبردار است و بخشش و مهربانی او از هربخشنده و مهربانی زیادتر است و به طوری که می دانیم هیچ خوی پسندیده ای بهتر و جامع تر و ذی مقدارتر و نافذتر در عبودیت از تقوا نیست زیرا هرگاه بهتر از آن وجود داشت، سزاوارتر آن بود که در مقام توصیه، آن را نام ببرد و از آنجا که بدان اکتفا نموده هویدا است که سفارشی بهتر و ارزنده تر از آن وجود ندارند.

[ محمد حسین محمدی ، هزار و یک حکایت قرآنی، نیلوفرانه ، چاپ دهم ، 1394 ، حکایت 145 ]

خود سازی مقدم بر جامعه سازی!

آن کس که می خواهد جامعه ای را اصلاح کند و تغییر دهد خودش نباید همرنگ همان مردم باشد و همان نقاط ضعف که در مردم هست در خودش وجود داشته باشد، کسی موفق به اصلاح نقاط ضعف می شود که خود از اینها مبرا باشد. اگر در بیماریهای جسمی احیاناً یک بیمار بتواند بیمار دیگری را معالجه کند، در مداواهای روحی و اجتماعی میسر نیست. خود سازی بر جامعه سازی مقدم است. علی علیه السلام فرمود: به خدا سوگند! من شما را به هیچ کاری فرمان ندادم، مگر آن که پیش از آن که فرمان دهم خودم به کار بستم؛ و از هیچ چیز شما را منع نکردم، مگر آن که پیش از آن که شما را منع کنم، خودم از آن دوری کردم. و همچنین آن حضرت فرمود: آن کس که خود را در مقام امام و رهبر مردم قرار می دهد، نخست خود را تعلیم دهد، سپس مردم را. معلم و مؤدب خویشتن، بیش از معلم و مؤدب دیگران شایسته اکرام و احترام است.

[ مرتضی مطهری ، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران ، انتشارات صدرا، ج24 ص 97 و 98 ]

سی خشاب الله اکبر!

 اهل سخنرانی و تریبون و اینجور چیزا نبود، اما اگر حرف می زد حرفش ساده بود و صمیمی و بد جوری به دل می نشست. گروهانش را به خط کرده بود و به همه قبل از حرکت برای گرفتن شهر "مندلی" عراق گفته بود:« هر کدام از شما یه خشاب تیر دارید و سی خشاب الله اکبر» یه بچه روستایی ساده گفته بود: « یعنی چه؟ » علی هم گفته بود « دوتا معنی میده یکی این که فشنگاتون خیلی کمه بی حساب تیر نزنین . معنی دومش هم اینه، اگه با ذکر و توکّل نباشین خیلی کم می آرین . » بچه روستایی به یکی گفته بود: « این پاسداره از آخوندِ دهات ما با سوادتره! »

[ حمید حسام ، دلیل ( خاطراتی از علی چیت سازیان ) تهران ،سوره مهر،چاپ دوم،1396،ص51 ]

یک استفتاء

سوال: در تعریف وطن اصلی فرموده اید جایی است که انسان متولد شود و رشد و نمو داشته باشد،حال، در ضمن چند سال رشد و نمو محقق می شود آیا در ضمن یکسال یا دو سال این رشد و نمو محقق می شود؟
جواب: تشخیص این گونه امور موکول بنظر عرف است. و مثلاً اگر بعد از تولّد به مدت پنج، شش سال در محل تولد رشد کند، کافی است.

( استفتائات مقام معظم رهبری امام خامنه ای در سایت معظمً له به آدرس: leader.ir )

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: