تبادل لینک هوشمند پیام ها:
1- همه ستایش ها برای اوست. «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» [1]
2- خداوند در تربیت و رشد هستی اجباری ندارد. زیرا حمد برای كارهای غیر اجباری است. «اَلْحَمْدُ لِلّهِ»
3- همه هستی زیباست و تدبیر همه هستی نیكوست. زیرا حمد برای زیبایی و نیكویی است. «اَلْحَمْدُ لِلّهِ»
4- دلیل ستایش ما، پروردگاری اوست. «اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ اَلْعالَمِینَ»
5- رابطه ی خداوند با مخلوقات، رابطه ی دائمی و تنگاتنگ است. «رَبِّ اَلْعالَمِینَ» (نقاش و بنّا هنر خود را عرضه می كند و می رود، ولی مربّی باید هر لحظه نظارت داشته باشد. )
6- همه ی هستی، تحت تربیت خداوند یكتاست. «رَبِّ اَلْعالَمِینَ»
7- امكان رشد و تربیت، در همه ی موجودات وجود دارد. «رَبِّ اَلْعالَمِینَ»
8- خداوند هم انسان ها را با راهنمایی انبیا تربیت می كند، (تربیت تشریعی) و هم جمادات ونباتات وحیوانات را رشد وپرورش می دهد. (تربیت تكوینی)«رَبِّ اَلْعالَمِینَ»
9- مؤمنان در آغاز كتاب (قرآن) با نیایش به درگاه خداوند متعال، «اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِ اَلْعالَمِینَ» می گویند و در پایان كار در بهشت نیز، همان شعار را می دهند كه «آخر دعواهم أن الحمدللّه ربّ العالمین» [2]
[1] . الف ولام در «اَلْحَمْدُ» به معنای تمام حمد و جنس ستایش است.
[2] . یونس، 10.
1- همه ستایش ها برای اوست. «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» [1]
2- خداوند در تربیت و رشد هستی اجباری ندارد. زیرا حمد برای كارهای غیر اجباری است. «اَلْحَمْدُ لِلّهِ»
3- همه هستی زیباست و تدبیر همه هستی نیكوست. زیرا حمد برای زیبایی و نیكویی است. «اَلْحَمْدُ لِلّهِ»
4- دلیل ستایش ما، پروردگاری اوست. «اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ اَلْعالَمِینَ»
5- رابطه ی خداوند با مخلوقات، رابطه ی دائمی و تنگاتنگ است. «رَبِّ اَلْعالَمِینَ» (نقاش و بنّا هنر خود را عرضه می كند و می رود، ولی مربّی باید هر لحظه نظارت داشته باشد. )
6- همه ی هستی، تحت تربیت خداوند یكتاست. «رَبِّ اَلْعالَمِینَ»
7- امكان رشد و تربیت، در همه ی موجودات وجود دارد. «رَبِّ اَلْعالَمِینَ»
8- خداوند هم انسان ها را با راهنمایی انبیا تربیت می كند، (تربیت تشریعی) و هم جمادات ونباتات وحیوانات را رشد وپرورش می دهد. (تربیت تكوینی)«رَبِّ اَلْعالَمِینَ»
9- مؤمنان در آغاز كتاب (قرآن) با نیایش به درگاه خداوند متعال، «اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِ اَلْعالَمِینَ» می گویند و در پایان كار در بهشت نیز، همان شعار را می دهند كه «آخر دعواهم أن الحمدللّه ربّ العالمین» [2]
[1] . الف ولام در «اَلْحَمْدُ» به معنای تمام حمد و جنس ستایش است.
[2] . یونس، 10.
سوره الفاتحة, آیه 3
«3» اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِیمِ
(خدایی كه) بخشنده و مهربان است.
نكته ها:
خداوند رحمت را برخود واجب كرده است، «كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلی نَفْسِهِ اَلرَّحْمَةَ» [1]
و رحمت او بر همه چیز سایه گسترده است.
«و رحمتی وسعت كلّ شی ء» [2]
همچنین پیامبر و كتاب او مایه رحمتند،«رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ» [3]
آفرینش وپرورش او براساس رحمت است و اگر عقوبت نیز می دهد از روی لطف است.
بخشیدن گناهان و قبول توبه ی بندگان و عیب پوشی از آنان
و دادن فرصت برای جبران اشتباهات، همه مظاهر رحمت و مهربانی اوست.
«3» اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِیمِ
(خدایی كه) بخشنده و مهربان است.
نكته ها:
خداوند رحمت را برخود واجب كرده است، «كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلی نَفْسِهِ اَلرَّحْمَةَ» [1]
و رحمت او بر همه چیز سایه گسترده است.
«و رحمتی وسعت كلّ شی ء» [2]
همچنین پیامبر و كتاب او مایه رحمتند،«رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ» [3]
آفرینش وپرورش او براساس رحمت است و اگر عقوبت نیز می دهد از روی لطف است.
بخشیدن گناهان و قبول توبه ی بندگان و عیب پوشی از آنان
و دادن فرصت برای جبران اشتباهات، همه مظاهر رحمت و مهربانی اوست.
پیام ها:
1- تدبیر وتربیت الهی، همراه محبّت و رحمت است.
(در كنار كلمه «ربّ» ، كلمه «رحمن» آمده است. )
«رَبِّ اَلْعالَمِینَ `اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِیمِ»
2- همچنان كه تعلیم نیازمند رحم و مهربانی است،
«اَلرَّحْمنُ `عَلَّمَ اَلْقُرْآنَ» [1]
تربیت و تزكیه نیز باید بر اساس رحم و مهربانی باشد.
«رَبِّ اَلْعالَمِینَ `اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِیمِ»
3- رحمانیّت خداوند، دلیل بر ستایش اوست.
«الحمدللّه. . . الرّحمن الرّحیم»
1- تدبیر وتربیت الهی، همراه محبّت و رحمت است.
(در كنار كلمه «ربّ» ، كلمه «رحمن» آمده است. )
«رَبِّ اَلْعالَمِینَ `اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِیمِ»
2- همچنان كه تعلیم نیازمند رحم و مهربانی است،
«اَلرَّحْمنُ `عَلَّمَ اَلْقُرْآنَ» [1]
تربیت و تزكیه نیز باید بر اساس رحم و مهربانی باشد.
«رَبِّ اَلْعالَمِینَ `اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِیمِ»
3- رحمانیّت خداوند، دلیل بر ستایش اوست.
«الحمدللّه. . . الرّحمن الرّحیم»
تفسیر نور(10جلدی) ، ج 1 ، ص : 29
[1] . الرحمن، 1- 2.
[1] . الرحمن، 1- 2.
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: درسهایی از قرآن
برچسب‌ها: درسهایی از قرآن
تاريخ : شنبه 29 / 7 / 1399 | 18:25 | نویسنده : اکبر احمدی |